Policja lub prokuratura bezzwłocznie przekazują ofierze informacje – zgodnie z art. 3-7 kodeksu postępowania karnego i w języku zrozumiałym dla ofiary – na temat:
Ponadto ofiara może skorzystać również z pomocy i porad udzielanych przez Biuro Porad i Informacji Prawnej (Service d’accueil et d’information juridique), Biuro Pomocy Ofiarom w Centralnym Biurze Pomocy Społecznej i Ministerstwo Sprawiedliwości.
Jeżeli ofiara jest cudzoziemcem (obywatelem UE lub państwa trzeciego), przysługują jej powyższe uprawnienia. Jednocześnie zostaje pouczona o zasadach ich wykonywania podczas pobytu w innym państwie członkowskim Unii, tj. sposobie wykonania przysługującego jej prawa do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na policji.
Ofiara jest uprawniona w szczególności do:
Jeżeli ofiara niebędąca stroną postępowania lub ofiara występująca w charakterze powoda cywilnego nie posługuje się językiem, w którym prowadzone jest postępowanie, lub go nie rozumie, przysługuje jej prawo do nieodpłatnej pomocy tłumacza ustnego w języku, którym się posługuje, oraz do nieodpłatnego tłumaczenia pisemnego wszystkich pism sądowych, które zostaną jej doręczone lub do których przysługuje jej prawo dostępu.
Jeżeli ofiara nie rozumie języka, w którym prowadzone jest postępowanie, przysługuje jej prawo do skorzystania z nieodpłatnej pomocy tłumacza ustnego. Jeżeli ofiara ma problemy z mową lub ze słuchem, korzysta z pomocy tłumacza języka migowego lub dowolnej innej wykwalifikowanej osoby, która zna język lub metodę komunikacji z ofiarą bądź umie korzystać z urządzenia umożliwiającego taką komunikację.
Jeżeli ofiara jest osobą małoletnią, ma prawo domagać się obecności swojego przedstawiciela ustawowego lub dowolnie wybranej osoby.
Ofiara ma prawo do korzystania z szeregu usług wsparcia dla ofiar. Pomoc udzielana jest przez państwo za pośrednictwem Głównego Biura ds. Pomocy Prokuratury Generalnej (service central d’assistance du Parquet général), które zajmuje się ofiarami oraz zapewnia im nieodpłatną pomoc społeczną, psychologiczną oraz prawną. Istnieją również organizacje pozarządowe udzielające pomocy kobietom i dzieciom będącym ofiarami przemocy, osobom wymagającym szczególnego traktowania itd.
Policja ma obowiązek pouczyć ofiarę o przysługujących jej prawach i pełnić rolę pośrednika w kontaktach ze stowarzyszeniami pomocy ofiarom. Policja jest zobowiązana do regularnego wydawania ulotki informacyjnej pt. „Informations et aide aux victimes” (Informacje i pomoc dla ofiar) (http://www.police.public.lu/fr/aide-victimes/flyer-aide-victime-fr.pdf) w językach luksemburskim, francuskim, niemieckim, angielskim i portugalskim oraz broszury informacyjnej „Infodroit” (http://www.police.public.lu/fr/aide-victimes/infodroit-victime.pdf).
Prywatność ofiary jest chroniona na mocy konstytucji luksemburskiej. Zgodnie z art. 11 ust. 3 „państwo gwarantuje ochronę prywatności, z wyjątkami przewidzianymi w prawie”.
Policja i organy wymiaru sprawiedliwości mają obowiązek zapewnić ofierze ochronę w przypadku gróźb lub odwetu ze strony m.in. sprawcy. Należy zapewnić możliwość udzielenia tego rodzaju ochrony od chwili wszczęcia postępowania przygotowawczego i przez cały czas jego trwania. Ofiara ma również prawo do ochrony przed wszelkimi naruszeniami jej prywatności, które przysługuje jej w każdym przypadku bezpośrednio po wystąpieniu zdarzenia wiktymizującego.
Biuro Pomocy Ofiarom (Service d’Aide aux Victimes) kontaktuje się z każdą ofiarą (dzieckiem, osobą młodą, dorosłym), która doznała krzywdy lub uszczerbku na zdrowiu w związku z przestępstwem. Zespół Biura zapewnia ofiarom pomoc psychologiczną i psychoterapeutyczną oraz informacje na temat przysługujących im praw oraz może im towarzyszyć w toku procesu sądowego. Ponadto Biuro umożliwia ofiarom przemocy ze strony partnera uczestnictwo w zajęciach w grupie terapeutycznej. Biuro oferuje usługi również wszystkim osobom, które z uwagi na swoje więzi z ofiarą współcierpiały razem z nią, lub świadkom przestępstw. Wymienione osoby nie muszą składać zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, aby móc skorzystać z usług Biura Pomocy Ofiarom.
Tymczasowe aresztowanie oskarżonego:
Obowiązek zapewnienia ofierze ochrony spoczywa na policji wielkoksiążęcej.
Orzekając o ewentualnym tymczasowym aresztowaniu sprawcy, sąd uwzględnia różne elementy.
Zgodnie z art. 48-1 kodeksu postępowania karnego małoletnie ofiary mogą skorzystać z następujących środków ochrony:
Ofiary handlu ludźmi lub przemocy ze strony partnera pod pewnymi warunkami mogą korzystać ze szczególnej ochrony.
Jeżeli ofiara jest osobą małoletnią, przysługuje jej szereg dodatkowych praw:
Osoba, której członek rodziny zmarł w wyniku przestępstwa i która twierdzi, że poniosła w związku z tym szkodę lub doznała krzywdy, ma prawo do wniesienia pozwu adhezyjnego do właściwego sędziego śledczego.
W takim przypadku osobie tej przysługuje w szczególności prawo do:
Osoba trzecia dotknięta przestępstwem popełnionym wobec bliskiego ma prawo do:
Mediacja w sprawach karnych stanowi rozwiązanie alternatywne dla postępowania karnego, które umożliwia co do zasady rozstrzygnięcie sporu bez udziału sądu. Mediacja między sprawcą a ofiarą jest możliwa wyłącznie przed wszczęciem postępowania karnego. Prokurator może postanowić o rozpoczęciu mediacji, jeżeli uzna, że środek ten może zapewnić naprawienie wyrządzonej szkody, złagodzić negatywne skutki przestępstwa lub przyczynić się do resocjalizacji sprawcy czynu. Mediacja jest niedopuszczalna, jeżeli sprawca zamieszkuje z ofiarą. Zastosowanie takiego rozwiązania alternatywnego wymaga zgody sprawcy przestępstwa i ofiary.
W kodeksie postępowania karnego na stronie Legilux.
http://legilux.public.lu/eli/etat/leg/code/procedure_penaleZa wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofiara przestępstwa może zgłosić jego popełnienie (złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa):
Chociaż każdy jest uprawniony do złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, jeżeli ofiara ma zamiar wytoczyć powództwo adhezyjne, musi złożyć takie zawiadomienie osobiście lub za pośrednictwem swojego adwokata.
Ofiara może również bezpośrednio wezwać sprawcę (citation directe) do stawiennictwa przed sądem policyjnym lub izbą poprawczą sądu okręgowego (chambre correctionnelle du tribunal d’arrondissement).
Zawiadomienie należy złożyć w jednym z języków urzędowych Luksemburga, tj. w języku luksemburskim, francuskim lub niemieckim. Jeżeli ofiara nie posługuje się żadnym z tych języków, ma prawo do nieodpłatnego skorzystania z usług tłumacza ustnego. Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa należy złożyć najlepiej na piśmie, bez konieczności zachowania jakiejkolwiek szczególnej formy, przy czym należy w nim podać:
Termin, w którym ofiara może złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, zależy przede wszystkim od terminu przedawnienia karalności przestępstwa. Termin ten może wynosić od jednego roku do dziesięciu lat.
Ofiara jest uprawniona do:
W terminie 18 miesięcy od dnia złożenia do prokuratury zawiadomienia lub doniesienia o popełnieniu przestępstwa prokuratura informuje ofiarę o czynnościach podjętych w sprawie, w tym – w stosownych przypadkach – o umorzeniu postępowania i powodach umorzenia.
Aby ofiara, która nie dysponuje wystarczającymi środkami, w szczególności w zakresie minimalnego gwarantowanego wynagrodzenia, miała zapewniony dostęp do wymiaru sprawiedliwości, przysługuje jej prawo do skorzystania z nieodpłatnej i pełnej pomocy prawnej w celu obrony jej interesów. Pomoc tę zapewnia Rada Adwokacka na wniosek ofiary, jeżeli ofiara jest:
Aby ustalić środki finansowe ofiary, uwzględnia się cały jej dochód brutto i posiadany majątek, a także dochody osób, które zamieszkują z ofiarą we wspólnym gospodarstwie domowym. Z pomocy prawnej mogą skorzystać nie tylko ofiary posiadające niewystarczające środki, ale również takie ofiary, w przypadku których istnieją uzasadnione przesłanki dopuszczenia tego rodzaju pomocy związane z ich sytuacją społeczną, rodzinną lub materialną.
Przy sporządzaniu wniosku o pomoc prawną należy skorzystać z kwestionariusza dostępnego w Centralnym Biurze Pomocy Społecznej (http://www.guichet.public.lu/citoyens/fr/organismes/service-central-assistance-sociale/index.html), a następnie opatrzyć wniosek własnoręcznym podpisem i zaadresować go do dziekana właściwej miejscowo Izby Adwokackiej (w Diekirch lub w Luksemburgu).
Kwestionariusz, który należy wypełnić, obejmuje w szczególności następujące informacje:
Ofiara może również wskazać imię i nazwisko adwokata lub adwokatów, z których usług chciałaby skorzystać w ramach pomocy prawnej, lub – w stosownych przypadkach – imię i nazwisko adwokata, z którego usług obecnie korzysta.
Dokumenty, które ofiara powinna dołączyć do wniosku:
Po sprawdzeniu, czy ofiara dysponuje wystarczającymi środkami, dziekan lub członek Rady Adwokackiej wyznaczony w tym celu przez dziekana powiadamia ofiarę o uwzględnieniu lub oddaleniu jej wniosku o pomoc prawną pismem nadanym przesyłką zwykłą, jeżeli wniosek uwzględniono, lub przesyłką poleconą, jeżeli wniosek oddalono. Dziekan wyznacza następnie adwokata wybranego przez ofiarę lub – jeżeli ofiara nie wybrała adwokata lub jeżeli dziekan uzna taki wybór za nieodpowiedni – wyznacza adwokata samodzielnie.
Notariusze i komornicy sądowi są wyznaczani z urzędu przez sąd rozpatrujący sprawę w ramach pomocy prawnej.
Jeżeli pomoc prawna zostanie przyznana w toku postępowania, koszty poniesione przez ofiarę zostaną zwrócone.
Koszty niepodlegające zwrotowi
Jeżeli ofiara otrzyma pomoc sądową i zostanie obciążona kosztami postępowania, koszty te zostaną pokryte przez państwo.
W sprawach karnych pomoc prawna nie obejmuje kosztów i grzywien wynikających z orzeczeń skazujących.
Jeżeli postępowanie zostanie umorzone, zanim sprawa trafi do sądu, w postanowieniu o umorzeniu zamieszcza się pouczenie wskazujące przesłanki wszczęcia postępowania przez ofiarę przestępstwa przez bezpośrednie wezwanie domniemanego sprawcy do stawiennictwa przed sądem (citation directe) lub wytoczenie powództwa adhezyjnego.
Jeżeli kary przewidziane w prawie za określone czyny obejmują kary za zbrodnie (peines criminelles) lub kary za występki (peines correctionnelles), w postanowieniu poucza się ofiarę, że przysługuje jej prawo do zwrócenia się do Prokuratury Generalnej, która może zobowiązać prokuratora do wszczęcia postępowania.
Jeżeli izba doradcza sądu okręgowego (chambre du conseil) postanowi o niekierowaniu sprawy karnej do sądu, który rozstrzygnąłby o winie domniemanego sprawcy, ofiara może wnieść środek odwoławczy do izby doradczej Sądu Apelacyjnego (Chambre du conseil de la Cour d’appel). Ofiara może również składać do tej izby wnioski i przedstawiać jej swoje uwagi.
Jeżeli izba doradcza postanowi umorzyć sprawę ze względu na przesłanki faktyczne, a nie prawne, ofiara może zawsze wytoczyć powództwo przed sąd cywilny, aby uzyskać odszkodowanie za poniesioną szkodę.
Podobnie jak w przypadku postępowania przygotowawczego ofiara może również uczestniczyć w postępowaniu głównym bez konieczności posiadania szczególnego statusu lub w charakterze powoda cywilnego.
Ofiara może uczestniczyć zarówno w rozprawach odbywających się na zasadzie jawności (audiences publiques), jak i w rozprawach, których jawność wyłączono (audiences non publiques), jednak wyłącznie wówczas, gdy zostanie wezwana w charakterze świadka. Ofiara może również zostać wezwana w charakterze świadka na rozprawę (l’audience de plaidoiries). W tym celu ofiara otrzymuje od prokuratury pisemne wezwanie do stawienia się przed sądem i musi odpowiedzieć zarówno na pytania sądu, jak i na pytania zadawane przez adwokata strony przeciwnej. W trakcie procesu ofiara zajmuje miejsce w głębi sali, tak aby uniknąć bezpośredniego kontaktu z oskarżonymi.
Powód cywilny otrzymuje wezwanie do stawienia się na rozprawie (l’audience des plaidoiries). Podobnie powód cywilny ma prawo do uczestnictwa zarówno w rozprawach odbywających się na zasadzie jawności, jak i w rozprawach, których jawność wyłączono, i musi być obecny w celu zgłoszenia swoich wniosków. Co do zasady podczas rozprawy powód cywilny zabiera głos po przesłuchaniu świadków. Ponadto powód cywilny może powoływać się na wszelkie kwestie związane ze swoimi roszczeniami cywilnoprawnymi i składać zeznania na temat okoliczności faktycznych.
Oficjalną rolą w systemie wymiaru sprawiedliwości jest rola ofiary przestępstwa bez szczególnego statusu. Ofierze przysługuje prawo do wytoczenia powództwa adhezyjnego.
Ofiara jest uprawniona w szczególności do:
Powód cywilny jest ponadto uprawniony do:
Świadek może uczestniczyć w rozprawach i pod przyrzeczeniem ujawnić sądowi wszystko, co wiadomo mu na temat okolicznościach faktycznych sprawy. Świadek musi odpowiedzieć zarówno na pytania sądu, jak i na pytania zadawane przez adwokata strony przeciwnej.
Powód cywilny może powoływać się na wszelkie kwestie związane ze swoimi roszczeniami cywilnoprawnymi i składać zeznania na temat okoliczności faktycznych, a adwokat powoda cywilnego może zadawać pytania biegłym i świadkom obrony.
Co do zasady dopuszczalny jest każdy dowód, pod warunkiem że z zasad logiki i doświadczenia wynika, iż może on pomóc sędziemu w wydaniu wyroku. Strony mogą przedstawiać dowody, o ile mogły być one przedmiotem posiedzenia przeprowadzonego w celu wysłuchania obydwu stron (débat contradictoire).
Ofiara otrzyma następujące informacje:
Po złożeniu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na policji składający otrzymuje nieodpłatnie odpis zawiadomienia bezzwłocznie lub w ciągu jednego miesiąca od dnia złożenia zawiadomienia. Osoba składająca zawiadomienie może również zwrócić się do sądu prowadzącego postępowanie o dokonanie określonych czynności procesowych.
Jeżeli osoba składająca zawiadomienie wytoczy powództwo adhezyjne, ma ona prawo do uzyskania dostępu do akt sprawy w biurze sędziego śledczego po pierwszym przesłuchaniu oskarżonego i przed każdą czynnością dochodzeniowo-śledczą, do której przeprowadzenia konieczna jest pomoc prawna.
Po zakończeniu postępowania sędzia śledczy przekazuje akta sprawy do prokuratury. Powód cywilny ma prawo wglądu do akt na co najmniej 8 dni roboczych przed rozpoznaniem sprawy przez izbę doradczą.
Powód cywilny lub osoba, która wykaże uzasadniony interes osobisty, ma prawo otrzymać odpis akt – z wyjątkiem zajętych dokumentów – w rozsądnym terminie przed wyznaczonym terminem rozprawy. W tym celu osoba ta musi złożyć wniosek do prokuratury.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Każde prawomocne orzeczenie korzysta z przymiotu powagi rzeczy osądzonej od chwili jego wydania. W związku z tym orzeczenie uznaje się za zgodne z prawdą dopóty, dopóki nie zostanie ono uchylone w drodze przewidzianego w przepisach środka zaskarżenia. Co do zasady sędzia orzeka w sprawie karnej i cywilnej w tym samym orzeczeniu.
Biorąc pod uwagę prawo do rzetelnego procesu sądowego, powyższa zasada powagi rzeczy osądzonej ma zastosowanie wyłącznie do tych osób, które były stronami postępowania karnego, oraz do tych elementów orzeczenia, w odniesieniu do których strony te mogły przedstawić argumenty na swoją obronę. Ofiara może wnieść środek zaskarżenia wyłącznie wówczas, gdy była stroną postępowania jako powód cywilny.
Powód cywilny ma możliwość wniesienia środka zaskarżenia wyłącznie w zakresie dotyczącym jego roszczeń cywilnoprawnych i jeżeli ma interes w dokonaniu takiej czynności, tj. jeżeli sąd oddalił jego powództwo o odszkodowanie lub jeżeli powód uzna, że zasądzona kwota jest niewystarczająca.
Ofiara nie może zatem wnieść środka zaskarżenia, ponieważ nie zgadza się z orzeczoną karą lub ponieważ sąd wydał wyrok uniewinniający. Środek zaskarżenia dotyczący kwestii odnoszących się do kary może wnieść wyłącznie prokurator.
Aby ocenić, czy wniesienie środka zaskarżenia jest zasadne, najlepiej jest zasięgnąć opinii adwokata. Jeżeli okaże się, że jest to zasadne, środek odwoławczy należy wnieść w terminie 40 dni do sekretariatu sądu, który wydał orzeczenie.
Po wydaniu wyroku ofiara może otrzymać jego odpis.
Ponadto ofiara ma prawo wnieść środek zaskarżenia, jednak wyłącznie wówczas, gdy jest stroną postępowania jako powód cywilny, i wyłącznie w zakresie dotyczącym jej roszczeń cywilnoprawnych (zob. pkt 1).
Ofiara może poinformować prokuratora generalnego, który odpowiada za wykonanie kary, o tym, że sprzeciwia się planowanemu przedterminowemu warunkowemu zwolnieniu.
Ofiarę może zawsze reprezentować adwokat.
Powodowi cywilnemu przysługuje prawo do pomocy prawnej w odniesieniu do wszystkich kwestii, które dotyczą wykonania orzeczenia.
Osoba, która padła ofiarą przestępstwa umyślnego, w wyniku którego poniosła uszczerbek na zdrowiu, może – pod pewnymi warunkami – złożyć wniosek o kompensatę państwową do Ministerstwa Sprawiedliwości, jeżeli nie może uzyskać odszkodowania od sprawcy.
Policja i organy wymiaru sprawiedliwości mają obowiązek zapewnić ofierze ochronę. W każdym postanowieniu o przedterminowym warunkowym zwolnieniu skazanego sąd może określić szczególne zasady i warunki jego wykonywania, których celem jest w szczególności ochrona społeczeństwa i ofiary.
Ofiara ma prawo do uzyskania – na wniosek – informacji na temat wszystkich prawomocnych orzeczeń wydanych w postępowaniu karnym.
Jeżeli chodzi o informacje dotyczące kary, jaka została wymierzona sprawcy przestępstwa, należy pamiętać, że wyrok skazujący zawiera wskazanie zastosowanych przepisów – bez konieczności ich przytaczania – przywołanie okoliczności faktycznych świadczących o tym, że zarzucany oskarżonemu czyn nosi znamiona czynu zabronionego, oraz określenie kary lub kar (art. 195 kodeksu postępowania karnego). Jeżeli chodzi o wszelkie inne kwestie dotyczące wykonywania kar, ofiara może się zwrócić do biura ds. wykonywania kar Prokuratury Generalnej.
W Luksemburgu osoba, która została skazana prawomocnym wyrokiem, zostanie osadzona w zakładzie karnym w Schrassig (Centre pénitentiaire de Schrassig) lub w zakładzie karnym w Givenich (Centre pénitentiaire de Givenich).
Zgodnie z art. 4-1 kodeksu postępowania karnego ofiara może – na wyraźny wniosek skierowany do Prokuratury Generalnej – zostać poinformowana o zwolnieniu lub ucieczce sprawcy przestępstwa, jeżeli znajduje się ona w niebezpieczeństwie lub jeżeli istnieje potwierdzone ryzyko wyrządzenia szkody ofierze, chyba że tego rodzaju zawiadomienie stwarza potwierdzone ryzyko poniesienia szkody przez sprawcę przestępstwa.
Nie.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
W większości przypadków sąd, który odpowiada za orzeczenie kary wobec sprawcy w przypadku uznania go winnym popełnionych czynów, ustala kwotę odszkodowania, które przysługuje ofierze za poniesione przez nią szkody.
Aby sąd mógł zasądzić odszkodowanie, ofiara musi wytoczyć powództwo adhezyjne w toku postępowania karnego. Powództwo adhezyjne można wytoczyć w każdym momencie w toku postępowania przygotowawczego. Ofiara nie ma obowiązku stawienia się na rozprawie. Może być reprezentowana przez adwokata i przedstawiać wnioski na piśmie przed rozprawą.
Jeżeli ofiara nie wytoczy powództwa adhezyjnego i nie przedstawi wniosków, sąd nie będzie mógł jej przyznać odszkodowania z urzędu.
Ofiara, które nie wytoczy powództwa adhezyjnego w postępowaniu karnym, nie traci jednak prawa do odszkodowania.
Może bowiem zawsze wytoczyć powództwo cywilne przeciwko sprawcy przestępstwa, pod warunkiem że dokona tej czynności przed upływem obowiązującego terminu przedawnienia roszczenia cywilnego i że wykaże, iż przedmiotowy czyn stanowi delikt (faute civile).
Rolą sądu orzekającego w sprawie karnej jest ustalenie wysokości szkody, którą poniosła ofiara, lecz nie bierze on udziału w procesie windykacji zasądzonej kwoty.
To ofiara musi – po wydaniu prawomocnego orzeczenia – podjąć kroki w celu uzyskania od sprawcy przestępstwa zasądzonej kwoty.
Najczęściej to adwokat jest osobą, która odpowiada za nadzorowanie procesu windykacji zasądzonej kwoty – proces ten na początku przeprowadzany jest polubownie przez skontaktowanie się z adwokatem skazanego, a następnie polega na przymusowym wykonaniu orzeczenia przez zwrócenie się do komornika sądowego.
Jeżeli sąd warunkowo zawiesi wykonanie kary na okres próby, zobowiązując skazanego do wypłacenia odszkodowania, prokurator generalny, który odpowiada za wykonywanie kar, sprawdza, czy skazany wypełnia swój obowiązek.
W toku postępowania sąd może przyznać zaliczkę np. w oczekiwaniu na wydanie opinii przez biegłego. Jeżeli sprawca przestępstwa odmawia wypłaty zaliczki lub nie może jej wypłacić, Ministerstwo Sprawiedliwości może przyjąć na siebie ten obowiązek, jeżeli sprawca należycie udowodniono taką konieczność.
Zgodnie ze zmienioną ustawą z dnia 12 marca 1984 r. o kompensatach dla niektórych ofiar, które poniosły uszczerbek na zdrowiu wskutek przestępstwa, niektóre ofiary przestępstw mają prawo do otrzymania kompensaty od Skarbu Państwa. Środek ten ma duże znaczenie dla ofiar, jeżeli:
nie wykryto sprawcy aktu przemocy; wykryto sprawcę aktu przemocy, lecz go nie ujęto; sprawca przestępstwa jest niewypłacalny.
Aby skorzystać z tego prawa, ofiara musi złożyć wniosek o przyznanie kompensaty do Ministerstwa Sprawiedliwości, które rozpatrzy go w terminie sześciu miesięcy. Wniosek należy sporządzić w języku francuskim, niemieckim lub luksemburskim oraz wskazać w nim datę, miejsce i dokładny charakter zdarzenia. Na poparcie wniosku do pisma należy dołączyć dokumenty potwierdzające wystąpienie zdarzenia i szkodę poniesioną przez ofiarę.
Prawo do kompensaty zostaje przyznane pod określonymi warunkami, które ofiara musi bezwzględnie spełnić:
Ofiara musi mieć miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w Wielkim Księstwie Luksemburga albo być obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Rady Europy. Ponadto w momencie popełnienia przestępstwa ofiara musi legalnie przebywać na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga lub być ofiarą przestępstwa, o którym mowa w art. 382-1 kodeksu karnego (handel ludźmi).
Poniesiona szkoda musi wynikać z czynu umyślnego noszącego znamiona przestępstwa.
Szkodą musi być uszczerbek na zdrowiu, a nie zwykła szkoda materialna (wyklucza to kompensatę np. w przypadku zwykłej kradzieży).
Szkoda musi wywierać poważne negatywne skutki na warunki życia, w tym powodować utratę lub zmniejszenie dochodów, zwiększenie kosztów lub konieczność poniesienia nadzwyczajnych wydatków, niezdolność do pracy, niezdolność do uczęszczania na zajęcia w szkole przez okres jednego roku, uszkodzenie ciała lub uraz psychiczny bądź straty moralne, zeszpecenie lub zniekształcenie ciała oraz cierpienie fizyczne lub psychiczne. Ofiary przestępstw, o których mowa w art 372–376 kodeksu karnego, nie muszą przedstawiać dowodów potwierdzających, że doznały uszkodzenia ciała lub urazu psychicznego, ponieważ istnieje takie domniemanie.
Ofiara jest uprawniona do uzyskania kompensaty od Skarbu Państwa wyłącznie wówczas, gdy nie może uzyskać skutecznego i wystarczającego odszkodowania w żaden inny sposób (np. od sprawcy, w ramach systemu zabezpieczenia społecznego lub z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego).
Należy pamiętać, że wniosek o kompensatę może zostać oddalony lub jej wysokość może zostać zmniejszona w związku z zachowaniem ofiary w chwili zdarzenia lub ze stosunkami łączącymi ją ze sprawcą czynu.
Jeżeli ofiara otrzyma kompensatę od Skarbu Państwa, w dalszym ciągu przysługuje jej uprawnienie do wytoczenia powództwa adhezyjnego i zgłoszenia roszczenia o dodatkową kwotę od sprawcy, jeżeli uzna, że kwota kompensaty jest niewystarczająca. Wówczas ofiara ma obowiązek powiadomić sąd odpowiednio o tym, że złożyła wniosek o kompensatę od Skarbu Państwa lub że otrzymała taką kompensatę.
Ofierze przysługuje prawo do kompensaty, jeżeli sprawca przestępstwa nie został skazany, pod warunkiem że jest ona ofiarą przestępstwa, którego sprawcy nie wykryto, sprawcę wykryto, lecz go nie ujęto, lub sprawca jest niewypłacalny.
Jeżeli sprawy nie skierowano na drogę sądową i w związku z tym sąd nie ustalił kwoty kompensaty, Ministerstwo Sprawiedliwości może przyznać kwotę ryczałtową lub zlecić ekspertyzę na swój koszt, aby ustalić kwotę kompensaty, która ma zostać przyznana ofierze.
Jeżeli należycie udowodniono taką konieczność, Minister Sprawiedliwości może przyznać zaliczkę na etapie rozpatrywania wniosku.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofiara przestępstwa może zwrócić się do głównych podmiotów świadczących usługi wsparcia dla ofiar przestępstw, takich jak:
Centralne Biuro Pomocy Społecznej (Service central d’assistance sociale, SCAS) – Biuro Pomocy Ofiarom (Services d’Aide aux Victimes, SAV) w Luksemburgu
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
Bâtiment Plaza Liberty, Entrée C
12-18 rue Joseph Junck
L-1839 Luxembourg
Tel.: (+352) 47 58 21-627
(+352) 47 58 21-628
Tel. komórkowy: (+352) 621 32 65 95
E-mail: scas-sav@justice.etat.lu
Strona internetowa: https://justice.public.lu/fr/aides-informations/assistance-sociale/scas-service-aide-victimes.html
1. Pomoc dla ofiar przestępstw – Wäisse Rank Lëtzebuerg Asbl
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
84 rue Adolphe Fischer
L-1521 Luxembourg
Tel.: (+352) 40 20 40
E-mail: wrl@pt.lu
Strona internetowa: http://www.benevolat.public.lu/de/espace-benevole/decouvrir-associations/chercher-association/associations/?~=/de/assoc/212
2. Zatwierdzone podmioty świadczące usługi wsparcia dla ofiar przemocy domowej
Istnieją trzy takie podmioty:
– SAVVD w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
BP 1024
L-1010 Luxembourg
Tel.: (+352) 26 48 18 62
Faks: (+352) 26 48 18 63
E-mail: contact@savvd.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/savvd/
– PSY EA w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”
Podmiot ten udziela pomocy dzieciom, które są bezpośrednimi lub pośrednimi małoletnimi ofiarami przemocy domowej, po wykonaniu nakazu opuszczenia przez sprawcę zajmowanego lokalu (mesure d’expulsion).
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
BP 1024
L-1010 Luxembourg
Tel.: (+352) 26 48 20 50
Faks: (+352) 26 48 18 63
E-mail: contact@psyea.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/psyea/
– ALTERNATIVES w Dudelange przy fundacji „Pro Familia”
Jest to podmiot udzielający wsparcia małoletnim dzieciom, które są bezpośrednimi lub pośrednimi ofiarami przemocy domowej, po wykonaniu nakazu opuszczenia przez sprawcę zajmowanego lokalu.
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
5, Route de Zoufftgen
L-3598 Dudelange
Tel.: (+352) 51 72 72 89
E-mail: alternatives@profamilia.lu
Strona internetowa: http://www.profamilia.lu/Enfants+Adolescents/ALTERNATIVES+_+Centre+de+consultation+pour+enfants+et+adolescents+victimes+de+violence-p-470.html
3. Zatwierdzone podmioty świadczące usługi doradcze dla kobiet będących ofiarami przemocy
Rodzaje pomocy:
Istnieją cztery takie podmioty:
– VISAVI („Vivre Sans violence”) w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”
Poradnia dla kobiet będących ofiarami przemocy domowej.
DANE KONTAKTOWE:
2, rue du Fort Wallis
L-2714 Luxembourg
Tel.: (+352) 49 08 77-1
Faks: (+352) 26 48 26 82
E-mail: feminfo@visavi.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/visavi/
– F0YER SUD w Esch-sur-Alzette przy Krajowej Radzie Kobiet (Conseil national des femmes) w Luksemburgu
Poradnia dla kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji, w tym dla ofiar przemocy.
DANE KONTAKTOWE:
41, rue de Luxembourg
L-4220 Esch sur Alzette
Tel.: (+352) 54 55 77 / 26 53 03 26 / 54 57 57
Faks: (+352) 54 57 57 57
E-mail: foyersud@pt.lu
Strona internetowa: http://www.cnfl.lu/site/foyersud.html
– Centre OZANAM w Luksemburgu
– Centre OZANAM Nord w Wiltz przy fundacji „Maison de la Porte Ouverte”
Poradnie dla kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji, w tym dla ofiar przemocy.
DANE KONTAKTOWE:
Ozanam Luxembourg
64, rue Michel Welter
L-2730 Luxembourg
Tel.: (+352) 48 83 47
E-mail: ozanam@fmpo.lu
Strona internetowa: http://fmpo.lu/foyers/centre-ozanam/
DANE KONTAKTOWE:
Ozanam Nord
49, Grand-Rue
L-9530 Wiltz
Tel.: (+352) 26 95 39 59
E-mail: ozanam.nord@fmpo.lu
Strona internetowa: http://fmpo.lu/foyers/centre-ozanam-nord/
– PROFAMILIA w Dudelange przy fundacji „Pro Familia”
Poradnia dla kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji, w tym dla ofiar przemocy.
DANE KONTAKTOWE:
5, route de Zoufftgen
L-3598 Dudelange
Tel.: (+352) 51 72 72-41
Faks: (+352) 52 21 88
E-mail: femmes@profamilia.lu
Strona internetowa: http://www.cnfl.lu/
4. Zatwierdzone poradnie dla dzieci i osób młodych będących ofiarami przemocy
Istnieją cztery takie poradnie:
– PSY EA w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”
Podmiot udzielający wsparcia psychologicznego dzieciom i osobom młodym w wieku od 3 do 21 lat, które są ofiarami lub świadkami przemocy domowej, oraz ich rodzinom.
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
BP 1024
L-1010 Luxembourg
Tel.: (+352) 26 48 20 50
Faks: (+352) 26 48 18 63
E-mail: contact@psyea.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/psyea/
– ALTERNATIVES w Dudelange przy fundacji „Pro Familia”
Podmiot świadczący usługi doradcze dla dzieci i osób młodych w wieku od 0 do 27 lat będących ofiarami lub świadkami przemocy fizycznej i psychicznej, w tym przemocy domowej, oraz dla ich rodzin.
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
5, Route de Zoufftgen
L-3598 Dudelange
Tel.: (+352) 51 72 72 89
E-mail: alternatives@profamilia.lu
Strona internetowa: http://www.profamilia.lu/Enfants+Adolescents/ALTERNATIVES+_+Centre+de+consultation+pour+enfants+et+adolescents+victimes+de+violence-p-470.html
– OXYGENE w Dudelange przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”
Podmiot świadczący usługi doradcze i informacyjne dla młodych dziewcząt (12–21 lat) znajdujących się w trudnej sytuacji, które są ofiarami przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej.
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
2, rue du Fort Wallis
L-2714 Luxembourg
Tel.: (+352) 49 41 49
Faks: (+352) 27 12 59 89
E-mail: infofilles@pt.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/oxygene/
– ALUPSE DIALOGUE w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Alupse”
Podmiot świadczący pomoc psychologiczną i terapeutyczną na rzecz dzieci w wieku 0–21 lat będących ofiarami przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej oraz ich rodzin.
DANE KONTAKTOWE:
8, rue Tony Bourg
L- 1278 Luxembourg
Tel.: (+352) 26 18 48-1
Faks: (+352) 26 19 65 55
E-mail: alupse@pt.lu
Strona internetowa: http://www.alupse.lu/fr/lassociation-alupse/
5. Zatwierdzony ośrodek doradztwa, informacji i wsparcia dla mężczyzn i chłopców znajdujących się w trudnej sytuacji, będących ofiarami przemocy – infoMann w Luksemburgu, działający przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „actTogether”
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
5, Cour du Couvent
L-1362 Luxembourg
Tel.: (+352) 27 49 65
Faks: (+352) 27 49 65 65
E-mail: info@infomann.lu
Strona internetowa: http://www.infomann.lu/
6. Zatwierdzony ośrodek doradztwa i pomocy dla sprawców przemocy, w tym przemocy domowej – „Riicht eraus” w Luksemburgu, prowadzony przez luksemburski Czerwony Krzyż
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
73 rue Adolph Fischer
L-1520 Luxembourg
Tel.: (+352) 27 55-5800
Infolinia Czerwonego Krzyża: (+352) 27 55
Faks: (+352) 27 55-5801
E-mail: riichteraus@croix-rouge.lu
Strona internetowa: http://www.croix-rouge.lu/riichteraus/
7. Zatwierdzone podmioty świadczące usługi wsparcia dla ofiar handlu ludźmi
Podmiot świadczący niestacjonarną i stacjonarną opiekę nad wszystkimi ofiarami handlu ludźmi – kobietami, mężczyznami i dziećmi.
Istnieją dwa takie podmioty, które prowadzą skoordynowane działania:
– SAVTEH w Luksemburgu przy stowarzyszeniu o charakterze niezarobkowym „Femmes en détresse”;
– COTEH w Luksemburgu przy fundacji „Maison de la Porte Ouverte”.
Rodzaje pomocy:
DANE KONTAKTOWE:
SAVTEH
BP 1024
L-1010 Luxembourg
Tel.: (+352) 26 48 26 31
Faks: (+352) 26 48 26 82
Tel. komórkowy: (+352) 621 316 919
E-mail: traite.humains@visavi.lu
Strona internetowa: http://fed.lu/wp/services/savteh/
COTEH
Tel.: (+352) 24 87 36 22
Tel. komórkowy: (+352) 621 351 884
E-mail: coteh@fmpo.lu
Strona internetowa: http://fmpo.lu/services/service-dassistance-aux-victimes-de-la-traite-des-etres-humains/
C. Policja:
Police Grand-Ducale
Direction Générale
L-2957 Luxembourg
Tel.: (+352) 49 97-1
Telefon alarmowy: 113
Faks: (+352) 49 97-20 99
E-mail: contact@police.public.lu
Strona internetowa: http://www.police.public.lu/fr/aide-victimes/
D. Organy lokalne:
Biuro Porad i Informacji Prawnej (Service d’accueil et d’information juridique):
– DIEKIRCH
Sąd Pokoju (Justice de paix)
Place Joseph Bech
L-9211 Diekirch
Tel.: (+352) 80 23 15
– ESCH-SUR-ALZETTE
Sąd Pokoju (Justice de paix)
Place Norbert Metz
L-4239 Esch-sur-Alzette
Tel.: (+352) 54 15 52
– LUKSEMBURG
Cité judiciaire
Bâtiment BC
L-2080 Luxembourg
Tel.: (+352) 22 18 46
Strona internetowa: http://www.justice.public.lu/fr/aides-informations/accueil-info-juridique/
Ośrodek informacji prawnej na temat praw kobiet:
PROKURATURA GENERALNA
Cité judiciaire
Bâtiment BC ou CR
L-2080 Luxembourg
Strona internetowa: http://www.justice.public.lu/fr/aides-informations/droits-femme/index.html
E. Ministerstwa:
– Ministerstwo Sprawiedliwości (Ministère de la Justice)
13 rue Erasme
L-2934 Luxembourg
Tel.: (+352) 247-84537
Faks: (+352) 26 68 48 61
E-mail: info@mj.public.lu
Strona internetowa: http://www.mj.public.lu/
Zakres zadań:
– Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Ministère de l’Intérieur)
BP 10
L-2010 Luxembourg
Tel.: (+352) 247-84600
Faks: (+352) 22 11 25
E-mail: info@miat.public.lu
Strona internetowa: http://www.mi.public.lu/
Zakres zadań zgodnie z zarządzeniem wielkoksiążęcym z dnia 28 stycznia 2015 r.:
– Ministerstwo Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Ministère de la Sécurité intérieure)
19-21 Boulevard Royal
L-2449 Luxembourg
Tel.: (+352) 247-84659
Faks: (+352) 22 72 76
E-mail: secretariat@msi.etat.lu
Strona internetowa: http://www.gouvernement.lu/3313529/minist_securite_interieure
Pomoc na rzecz ofiar zgodnie z zarządzeniem wielkoksiążęcym z dnia 28 stycznia 2015 r.:
– Ministerstwo Równości Szans (Ministère de l’Égalité des Chances)
6A, bd. F. D. Roosevelt
Hôtel Terres Rouges
L-2921 Luxembourg
Tel.: (+352) 247-85806
Faks: (+352) 24 18 86
E-mail: info@mega.public.lu
Strona internetowa: http://www.mega.public.lu/fr/index.html
Zakres zadań:
– policja wielkoksiążęca
Telefon alarmowy: 113
Od poniedziałku do niedzieli, 24 godziny na dobę
– luksemburski Czerwony Krzyż
Telefon alarmowy: 2755
Od poniedziałku do niedzieli w godzinach 7.00–22.00
– Fraenhaus („Femmes en détresse”)
Infolinia: (+352) 44 81 81
Od poniedziałku do niedzieli, 24 godziny na dobę
– Fraentelefon („Femmes en détresse”)
Infolinia: (+352) 44 81 81
Od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00
Tak, wsparcie na rzecz ofiar jest udzielane nieodpłatnie.
Zob. odpowiedź na pytanie pierwsze, pkt B.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.