Ofiara przestępstwa jest uprawniona do otrzymania informacji na piśmie na temat tego, czego może oczekiwać od systemu sądownictwa karnego, takich jak „ulotka informacyjna dla ofiar przestępstw”, lub szczegółowego wskazania strony internetowej zawierającej takie informacje.
W zależności od rodzaju przestępstwa, sytuacji osobistej ofiary przestępstwa lub znaczenia informacji dla konkretnego etapu postępowania przygotowawczego lub postępowania głównego ofiara przestępstwa musi podczas pierwszego kontaktu z policją otrzymać informacje dotyczące następujących kwestii:
Ofiara przestępstwa ma prawo do korzystania z usług oferowanych przez służby udzielające wsparcia ofiarom przestępstw w każdym czasie, niezależnie od tego, czy złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, a także po zakończeniu postępowania przygotowawczego i działań służących pociągnięciu sprawcy do odpowiedzialności karnej.
Ofiara przestępstwa ma prawo do korzystania z usług wymienionych w omawianym kodeksie, jeżeli przestępstwo popełniono w Anglii lub Walii lub jeżeli usługi są związane z postępowaniem karnym toczącym się w Anglii lub Walii. [1]
[1] Uprawnienie do otrzymania kompensaty od Urzędu ds. Kompensaty z Tytułu Krzywd Wyrządzonych Przestępstwem (Criminal Injuries Compensation Authority) może zależeć od miejsca zamieszkania lub obywatelstwa, chyba że wnoszący wniosek zostanie ostatecznie uznany za ofiarę przestępstwa handlu ludźmi lub otrzyma azyl, ochronę uzupełniającą lub tymczasowe zezwolenie na pobyt.
Ofiara przestępstwa ma prawo do otrzymania od policji:
Ofiara przestępstwa ma prawo do otrzymania od policji informacji na temat służb udzielających wsparcia ofiarom przestępstw, w tym ich danych kontaktowych, aby móc uzyskać wsparcie w dowolnym momencie.
Ofiara przestępstwa ma prawo do otrzymania od policji wskazanych poniżej informacji oraz do uzyskania stosownych wyjaśnień w terminie 5 dni roboczych od dnia, w którym podejrzany:
Jeżeli ofiara przestępstwa nie rozumie języka angielskiego lub nie mówi w tym języku, ma prawo zwrócić się o tłumaczenie ustne na język, który rozumie:
Jeżeli ofiara przestępstwa nie rozumie języka angielskiego lub nie mówi w tym języku, ma prawo zwrócić się o tłumaczenie pisemne następujących informacji:
[1] Ofiara przestępstwa ma prawo do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w języku, który rozumie, lub korzystając z niezbędnego wsparcia językowego, jeśli nie posługuje się językiem angielskim.
Zgodnie z kodeksem dotyczącym ofiar przestępstw podmioty świadczące usługi muszą komunikować się z ofiarami przestępstw, posługując się prostym i przystępnym językiem oraz podejmując odpowiednie środki (np. korzystając z metody EasyRead, alfabetu Braille’a lub z usług zarejestrowanego pośrednika (ang. registered intermediary)), aby pomóc ofierze przestępstwa w zrozumieniu przekazywanych treści i umożliwieniu jej bycia zrozumianą. Rozważając odpowiednie środki, podmioty świadczące usługi muszą uwzględnić wszelkie istotne cechy osobowe, które mogą wpłynąć na zdolność ofiary przestępstwa do komunikacji.
Dostępne są różnorodne ulotki informacyjne w różnych formatach napisane prostym językiem.
Art. 56 ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw stanowi, że Ministerstwo Sprawiedliwości udziela dotacji na świadczenie na rzecz ofiar przestępstw usług na szczeblu krajowym. Przeznacza również środki pieniężne na rzecz pełnomocników ds. policji i przestępstw (ang. Police and Crime Commissioners) w celu lokalnego zlecania/świadczenia usług wsparcia emocjonalnego i organizacyjnego na rzecz ofiar przestępstw zgodnie z
art. 143 ustawy z 2014 r. o zachowaniach antyspołecznych, przestępczości i policji.
Policja wyjaśni ofierze przestępstwa, że automatycznie przekaże jej dane służbom udzielającym wsparcia ofiarom przestępstw w terminie 2 dni roboczych od dnia złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Ofiara przestępstwa ma prawo zwrócić się do policji o nieprzekazywanie jej danych służbom udzielającym wsparcia ofiarom przestępstw.
W przypadku ofiar przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności lub przemocy domowej bądź bliskich krewnych zmarłego policja zwróci się do nich o wyrażenie wyraźnej zgody na przekazanie ich danych służbom udzielającym wsparcia ofiarom przestępstw.
Jeżeli zgodnie z kodeksem dotyczącym ofiar przestępstw podmioty świadczące usługi są zobowiązane do udostępnienia informacji, muszą one dokonać tej czynności skutecznie i wywiązując się z zobowiązań określonych w ustawie z 1998 r. o ochronie danych oraz w innych odpowiednich przepisach.
Nie, ofiara przestępstwa ma prawo do korzystania z usług oferowanych przez służby udzielające wsparcia ofiarom przestępstw w każdym czasie, niezależnie od tego, czy złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, a także po zakończeniu postępowania przygotowawczego i działań służących pociągnięciu sprawcy do odpowiedzialności karnej.
Jeżeli ofiara przestępstwa składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa podmiotowi świadczącemu usługi, podmiot ten musi zapewnić przeprowadzenie indywidualnej oceny ofiary przestępstwa, aby ustalić, czy wymaga ona szczególnej ochrony, oraz stwierdzić, czy i w jakim zakresie skorzystałaby ona z poszczególnych środków ochrony lub ze środków szczególnych w toku przesłuchania lub w toku składania zeznań.
Charakter oceny będzie zależał od wszystkich okoliczności, w tym ciężaru przestępstwa i stopnia szkody bezsprzecznie wyrządzonej ofierze przestępstwa. Ocena musi uwzględniać cechy osobiste ofiary przestępstwa, jej poglądy oraz charakter i okoliczności przestępstwa.
Jeżeli w następstwie indywidualnej oceny podmiot świadczący usługi uzna, że ofiara przestępstwa wymaga szczególnej ochrony oraz że w jej przypadku korzystne byłoby zastosowanie szczególnych środków ochrony w toku przesłuchania, podmiot ten musi również zapewnić, z zastrzeżeniem ograniczeń operacyjnych i technicznych:
W mało prawdopodobnym przypadku ucieczki podejrzanego z aresztu śledczego policja, powziąwszy wiadomość o ucieczce lub otrzymawszy informację o ucieczce z zakładu karnego, od zespołu ds. młodocianych przestępców (Youth Offending Team), ze szpitala lub z ośrodka detencyjnego dla migrantów, w miarę możliwości powiadomi ofiarę przestępstwa o takiej ucieczce oraz o wszelkich środkach zastosowanych w celu zapewnienia ochrony ofierze przestępstwa, jeżeli uznaje się, iż grozi jej poważne niebezpieczeństwo ze strony podejrzanego.
Jeżeli ofiara przestępstwa składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa podmiotowi świadczącemu usługi, podmiot ten musi zapewnić przeprowadzenie indywidualnej oceny ofiary przestępstwa, aby ustalić, czy wymaga ona szczególnej ochrony. W większości przypadków organem tym będzie policja.
Wszystkie ofiary przestępstwa mają prawo do tego, aby policja dokonała oceny w celu ustalenia wszelkich potrzeb lub wymaganego wsparcia, w tym czy i w jakim zakresie osoby te mogą skorzystać ze środków szczególnych. Długość i przebieg takiej oceny zależy od ciężaru przestępstwa oraz od indywidualnych potrzeb ofiary przestępstwa. W ocenie zostaną uwzględnione cechy osobiste ofiary przestępstwa, charakter i okoliczności przestępstwa oraz poglądy ofiary przestępstwa. Im więcej informacji ofiara przestępstwa jest w stanie przekazać podczas oceny, tym bardziej poziom wsparcia dostosowany będzie do jej indywidualnych potrzeb.
Wszystkie ofiary przestępstwa mają prawo do tego, aby policja dokonała oceny w celu ustalenia wszelkich potrzeb lub wymaganego wsparcia, w tym czy i w jakim zakresie osoby te mogą skorzystać ze środków szczególnych. Długość i przebieg takiej oceny zależy od ciężaru przestępstwa oraz od indywidualnych potrzeb ofiary przestępstwa. W ocenie zostaną uwzględnione cechy osobiste ofiary przestępstwa, charakter i okoliczności przestępstwa oraz poglądy ofiary przestępstwa. Im więcej informacji ofiara przestępstwa jest w stanie przekazać podczas oceny, tym bardziej poziom wsparcia dostosowany będzie do jej indywidualnych potrzeb.
Ofiara przestępstwa może uzyskać większe uprawnienia na podstawie kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw jako ofiara wymagająca szczególnego traktowania [1], jeżeli na jakość zeznań mogą wpłynąć następujące czynniki:
[1] Sąd rozstrzyga, czy w stosunku do danej osoby można zastosować środki szczególne na podstawie kryteriów wymienionych w art. 16 ustawy z 1999 r. o wymiarze sprawiedliwości w sprawach z udziałem młodocianych oraz o dowodach w sprawach karnych (zob. rozdział 1 pkt 1.13-1.15).
Ofiara przestępstwa może uzyskać większe uprawnienia na podstawie kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw jako ofiara wymagająca szczególnego traktowania [1], jeżeli w chwili przestępstwa nie ukończyła 18. roku życia. Uprawnienia te obejmują możliwość skorzystania ze środków szczególnych podczas składania zeznań przed sądem.
[1] Sąd rozstrzyga, czy w stosunku do danej osoby można zastosować środki szczególne na podstawie kryteriów wymienionych w art. 16 ustawy z 1999 r. o wymiarze sprawiedliwości w sprawach z udziałem młodocianych oraz o dowodach w sprawach karnych (zob. rozdział 1 pkt 1.13-1.15).
Bliscy krewni zmarłego są uprawnieni do korzystania z usług na podstawie kodeksu ze względu na to, że są uznawani za ofiary najcięższego przestępstwa.
Rzecznik rodzinny ofiar przestępstw, które są niepełnosprawne lub które odniosły tak poważne obrażenia w wyniku przestępstwa, że nie są w stanie się komunikować
Jeżeli ofiara przestępstwa jest niepełnosprawna lub odniosła tak poważne obrażenia w wyniku przestępstwa, że nie jest w stanie się komunikować, wówczas ofiara lub jej bliscy krewni mają prawo wyznaczyć rzecznika rodzinnego, który będzie pełnił rolę pośrednika, tak aby mogli oni skorzystać z usług na podstawie omawianego kodeksu.
Rodzic lub opiekun ofiary przestępstwa, która nie ukończyła 18. roku życia
W przypadku ofiary przestępstwa, która nie ukończyła 18. roku życia, co do zasady jej rodzic lub opiekun jest uprawniony do korzystania z usług na podstawie omawianego kodeksu. [1]
[1] Chyba że w sprawie rodzica lub opiekuna ofiary przestępstwa prowadzone jest postępowanie bądź policja przedstawiła im zarzuty w związku z przestępstwem lub jeśli zgodnie z uzasadnioną opinią zaangażowanego podmiotu świadczącego usługi otrzymanie takich usług przez rodzica lub opiekuna nie leży w najlepszym interesie ofiary przestępstwa.
Sprawiedliwość naprawcza jest procesem zbliżania ofiar przestępstw ze sprawcami w celu znalezienia pozytywnego rozwiązania na przyszłość.
Model sprawiedliwości naprawczej jest dobrowolny - udział w sesjach jest nieobowiązkowy i zarówno ofiara przestępstwa, jak i sprawca muszą wyrazić zgodę na uczestnictwo przed rozpoczęciem sesji. Ofiara przestępstwa może się zwrócić o możliwość uczestnictwa w sesji sprawiedliwości naprawczej w odpowiedniej dla siebie chwili lub może zostać poproszona o uczestnictwo w takiej sesji na wniosek sprawcy. Nawet jeżeli obydwie strony wyrażą wolę uczestnictwa, rozwiązanie to może nie być odpowiednie w danej sprawie. Kwestia ta podlega ocenie mediatora.
Zastosowane zostaną odpowiednie środki, aby upewnić się, że wszystko, na co zgadza się ofiara przestępstwa, jest bezpieczne; przeszkolony mediator będzie zawsze obecny na każdym spotkaniu ofiary przestępstwa ze sprawcą. Jeżeli sprawca przyznał się do winy i pragnie uczestniczyć w spotkaniu lub skontaktować się z ofiarą przestępstwa, ofiara przestępstwa może mieć okazję, aby wyjaśnić, w jaki sposób wpłynął na nią czyn popełniony przez sprawcę. Ofiara przestępstwa może wówczas zdecydować się na przyjęcie przeprosin lub uzgodnić, jakie działanie musi podjąć sprawca, aby naprawić wyrządzoną szkodę.
Koncepcja sprawiedliwości naprawczej nie jest tożsama z pozasądową ugodą zainteresowanych stron (community resolution). Pozasądowa ugoda zainteresowanych stron jest nieformalnym narzędziem pozostającym do dyspozycji policji, pozwalającym na bardziej proporcjonalną walkę z drobną przestępczością i zachowaniami antyspołecznymi poza formalnym systemem sądownictwa karnego. Pozasądowa ugoda zainteresowanych stron jest przeznaczona przede wszystkim dla uprzednio niekaranych sprawców, którzy okażą szczerą skruchę, pod warunkiem że ofiara przestępstwa zgodzi się na niewszczynanie przez policję formalnego postępowania w sprawie.
Kodeks postępowania dotyczący ofiar przestępstw („kodeks dotyczący ofiar przestępstw”) został opracowany na podstawie
art. 32 ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw i wprowadzony w życie na podstawie zarządzenia, o którym mowa w
art. 33 ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw
. Zarządzenie z 2015 r. w sprawie ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw (kodeks postępowania dotyczący ofiar przestępstw) (akt legislacyjny z mocą ustawy z 2015 r. nr 1817) przedłożono Parlamentowi dnia 23 października 2015 r. Wprowadziło ono w życie zmienioną wersję wspomnianego kodeksu w dniu 16 listopada 2015 r.
W kodeksie dotyczącym ofiar przestępstw wymieniono usługi, które mają być świadczone w Anglii i Walii na rzecz ofiar przestępstw przez główne organy wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych (wprowadzenie, rozdziały 1-4) oraz przez inne podmioty pełniące odpowiednie funkcje (rozdział 5). Podmioty te określa się mianem „podmiotów świadczących usługi” (service providers). W kodeksie dotyczącym ofiar przestępstw określono uprawnienia przysługujące ofiarom przestępstw oraz odpowiadające im obowiązki spoczywające na odpowiednich podmiotach świadczących usługi.
W rozdziale 3 kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw określono - posługując się językiem zrozumiałym dla dzieci - usługi, które mają być świadczone na rzecz dzieci będących ofiarami przestępstw. Zasadę tę należy interpretować w związku z „Wprowadzeniem” do kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw oraz z rozdziałami 1 i 2 tego kodeksu.
W pkt 1 „Wprowadzenia” do kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw oraz w rozdziale 5 pkt 1 tego kodeksu zapewniono uwzględnianie przez właściwe organy nadrzędnych celów dyrektywy podczas wykonywania ich funkcji zgodnie z kodeksem dotyczącym ofiar przestępstw.
Uprawnienia określone w kodeksie dotyczącym ofiar przestępstw mają zastosowanie do wszystkich ofiar przestępstw, niezależnie od ich statusu pobytowego.
Art. 56 ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw: Ministerstwo Sprawiedliwości udziela dotacji na świadczenie krajowych usług na rzecz ofiar przestępstw. Przeznacza również środki pieniężne na rzecz pełnomocników ds. policji i przestępstw w celu lokalnego zlecania/świadczenia usług wsparcia emocjonalnego i praktycznego na rzecz ofiar przestępstw zgodnie z
art. 143 ustawy z 2014 r. o zachowaniach antyspołecznych, przestępczości i policji.
Zgodnie z klauzulą 3 umowy o udzielenie dotacji zawartej między Ministerstwem Sprawiedliwości a pełnomocnikami ds. policji i przestępstw usługi zlecone przez pełnomocnika muszą być zgodne z dyrektywą w sprawie ofiar przestępstw, a w szczególności z jej art. 8 i 9. Zgodnie z klauzulą 4 zlecane lub świadczone usługi muszą spełniać warunki wymienione w art. 8 ust. 1.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
W pierwszej kolejności należy złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na policji. Informacje o tym, jak to zrobić, można uzyskać tutaj: składanie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa
Ofiara przestępstwa ma prawo do otrzymania od policji wskazanych poniżej informacji oraz do uzyskania stosownych wyjaśnień w terminie 5 dni roboczych od dnia, w którym podejrzany:
Ofiara przestępstwa ma prawo do otrzymania od policji wskazanych poniżej informacji w terminie 5 dni roboczych od dnia, w którym policja je otrzyma:
Ofiary przestępstw i świadkowie nie są stronami postępowania karnego, dlatego też na terytorium Anglii i Walii nie mają prawa do korzystania z pomocy prawnej.
Podmioty świadczące usługi odpowiedzialne za ściganie sprawcy przestępstwa muszą stosować przepisy, na mocy których ofiary przestępstw mają możliwość dochodzenia zwrotu kosztów poniesionych w związku ze stawiennictwem w sądzie celem złożenia zeznań.
Dodatkowe informacje na temat dochodzenia zwrotu kosztów poniesionych przez świadków są dostępne tutaj
Oraz tutaj
Osoba niezadowolona z wydanego przez policję lub prokuraturę postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania może wnieść zażalenie na takie postanowienie zgodnie z zasadami ustanowionymi w programach Krajowej Rady Komendantów Policji (National Police Chiefs Council) i prokuratury (Crown Prosecution Service) dotyczących prawa ofiar przestępstw do zaskarżenia postanowienia wydanego przez policję lub prokuraturę.
Prokuratura uruchomiła program dotyczący prawa ofiar przestępstw do zaskarżenia postanowienia wydanego przez prokuraturę w dniu 5 czerwca 2013 r. Policja w Anglii i Walii przyjęła program dotyczący prawa ofiar przestępstw do zaskarżenia postanowienia wydanego przez policję w dniu 1 kwietnia 2015 r. Wspomniane programy zapewniają ofiarom przestępstw możliwość wniesienia zażalenia od wydanego przez policję lub prokuraturę postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania lub o umorzeniu toczącego się postępowania w sprawie karnej.
Jeżeli ofiara przestępstwa zostaje powiadomiona o wydaniu postanowienia, które może zostać zaskarżone w ramach programu Krajowej Rady Komendantów Policji albo programu prokuratury, otrzymuje razem z powiadomieniem informacje wystarczające do podjęcia decyzji o tym, czy chce wnieść zażalenie.
Osoba, która posiada informacje na temat zdarzenia, może zostać wezwana do złożenia zeznań w sądzie jako świadek oskarżenia lub obrony.
Na potrzeby kodeksu postępowania dotyczącego ofiar przestępstw (kodeks dotyczący ofiar przestępstw) termin „ofiara przestępstwa” oznacza:
Osoba, która posiada informacje na temat zdarzenia, może zostać wezwana do złożenia zeznań w sądzie jako świadek oskarżenia lub obrony. Osoba, która posiada informacje na temat innych osób zaangażowanych w sprawę, może zostać wezwana do złożenia zeznań, zazwyczaj jako świadek obrony. W każdym z tych przypadków zeznania składane przez świadka mogą okazać się kluczowe dla skazania albo uniewinnienia oskarżonego.
Prawo do wszczęcia postępowania prywatnoskargowego jest zagwarantowane na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z 1985 r. o ściganiu przestępstw (POA). Istnieją jednak pewne ograniczenia:
W kodeksie postępowania dotyczącego ofiar przestępstw zapisano prawa ofiar przestępstw. Kodeks ten jest dostępnytutaj
Osoba, która była świadkiem przestępstwa, ale nie jest ofiarą przestępstwa, może skorzystać ze wsparcia udzielanego przez służby wymienione w karcie dotyczącej świadków zamiast wsparcia oferowanego przez służby wskazane w tym kodeksie. Karta jest dostępna tutaj
Osoba, która posiada informacje na temat zdarzenia, może zostać wezwana do złożenia zeznań w sądzie jako świadek oskarżenia lub obrony. Osoba, która posiada informacje na temat innych osób zaangażowanych w sprawę, może zostać wezwana do złożenia zeznań, zazwyczaj jako świadek obrony.
Ofiara przestępstwa może złożyć osobiste oświadczenie ofiary przestępstwa, wyjaśniając, własnymi słowami, jaki wpływ (fizyczny, emocjonalny, finansowy lub inny) miało na nią przestępstwo. Oświadczenie to różni się od oświadczenia świadka o przebiegu zdarzenia, które zawiera informacje o tym, co świadek widział lub słyszał.
Dzięki osobistemu oświadczeniu ofiara przestępstwa może przedstawić swój punkt widzenia w toku postępowania karnego. Ofiara przestępstwa nie może jednak wyrażać swojej opinii na temat tego, czy sprawca powinien zostać skazany, ani na temat kary, jaką należy wymierzyć podejrzanemu, ponieważ rozstrzygnięcie tych kwestii leży w gestii sądu.
Ofiara przestępstwa ma prawo złożyć osobiste oświadczenie ofiary przestępstwa w trakcie składania zeznań dotyczących przebiegu przestępstwa na policji w charakterze świadka.
Jeżeli oskarżony zostanie uznany za winnego zarzucanych mu czynów, ofiara przestępstwa może zażądać odczytania osobistego oświadczenia na głos lub jego odtworzenia (jeżeli zostało ono zarejestrowane) w sądzie. Ofiara przestępstwa jest również uprawniona do wystąpienia o samodzielne odczytanie swojego osobistego oświadczenia lub o jego odczytanie przez inną osobę (np. członka rodziny lub wyznaczonego przez prokuraturę adwokata (advocate)). Zanim ofiara przestępstwa zdecyduje, czy chce, aby jej osobiste oświadczenie zostało odczytane na głos lub odtworzone w sądzie, zostanie poinformowana o potencjalnych konsekwencjach podania treści oświadczenia do wiadomości publicznej, np. o możliwości jego przytaczania w środkach masowego przekazu. Obrona może również kierować do ofiary przestępstwa pytania dotyczące treści sporządzonego przez nią osobistego oświadczenia.
Jeżeli ofiara przestępstwa wystąpi o odczytanie osobistego oświadczenia na głos lub o jego odtworzenie w sądzie, decyzję w kwestii tego, czy oświadczenie należy odczytać na głos lub odtworzyć, a jeżeli tak - które jego części powinny zostać odczytane na głos lub odtworzone i kto powinien je odczytać - podejmuje sąd, mając na względzie interes ofiary przestępstwa. W większości przypadków niektóre lub wszystkie osobiste oświadczenia ofiary przestępstwa zostaną odczytane lub odtworzone, chyba że sąd będzie dysponował uzasadnionymi przesłankami przemawiającymi za nieudzieleniem zgody na ich odczytanie/odtworzenie. Ofiara przestępstwa zostanie poinformowana o decyzji sądu.
Ofiara przestępstwa ma prawo do:
Świadek składający zeznania w toku rozprawy ma prawo do:
Dostęp do akt sądowych regulują przepisy części 5 kodeksu postępowania cywilnego. Najistotniejsze są zapewne przepisy zawarte w art. 5.4C i 5.4D. Można się z nimi zapoznać tutaj
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofiarom przestępstw nie przysługuje prawo do odwołania się od wyroku skazującego co do winy sprawcy lub wymiaru kary.
Po zakończeniu postępowania sądowego ofiara przestępstwa ma prawo do:
(i) W przypadku odwołania się do Sądu Koronnego (Crown Court) od wyroku skazującego wydanego przez sąd pokoju (Magistrates’ Court) lub orzeczonego przez ten sąd wymiaru kary.
Ofiara przestępstwa jest uprawniona do otrzymywania następujących informacji od Biura Pomocy Świadkom w terminie 1 dnia roboczego od dnia, w którym Biuro Pomocy Świadkom uzyska je od sądu:
Ofiara przestępstwa ma również prawo do:
(ii) W przypadku wniesienia apelacji od wyroku skazującego co do winy lub kary do Sądu Apelacyjnego lub wniesienia kasacji w sprawie karnej do Sądu Najwyższego Zjednoczonego Królestwa.
Ofiara przestępstwa ma prawo do:
Po udzieleniu zgody na wniesienie apelacji osoba będąca bliskim krewnym zmarłego ma, w stosownych przypadkach, prawo spotkać się z przedstawicielem prokuratury w celu uzyskania informacji na temat charakteru apelacji i przebiegu postępowania sądowego.
Komisja ds. Nadzoru Spraw Karnych (Criminal Cases Review Commission)
Po otrzymaniu wniosku od sprawcy Komisja ds. Nadzoru Spraw Karnych bada co do winy i kary wyroki skazujące, które zostały wydane w związku z popełnionym przez niego przestępstwem. Komisja może przekazać wyrok skazujący w zakresie rozstrzygnięcia co do winy lub kary do ponownego rozpoznania w przypadku pojawienia się nowych informacji na temat okoliczności sprawy lub nowej przesłanki, które mogą podać orzeczenie o winie w wątpliwość lub świadczyć o tym, że wymiar kary jest zbyt surowy. Każdego roku komisja otrzymuje około 1000 wniosków od osób skazanych i kieruje około 30-40 spraw do ponownego rozpoznania. Dokonując kontroli wyroku, komisja oceni potencjalny wpływ tego postępowania na ofiarę przestępstwa i podejmie decyzję, czy należy o tym powiadomić ofiarę. Komisja odnotuje przyczyny, dla których zdecydowała się wybrać określoną formę kontaktu z ofiarą przestępstwa, i w stosownych przypadkach przekaże policji stosowne informacje.
Ofiary przestępstw z użyciem przemocy i przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności mogą przystąpić do programu kontaktu z ofiarami przestępstw (Victim Contact Scheme, VCS) - ustanowionego na podstawie ustawy - którym zarządza służba kuratorska, jeżeli sprawca przestępstwa został skazany na karę co najmniej dwunastu miesięcy pozbawienia wolności. Celem programu kontaktu z ofiarami przestępstw jest udzielanie kwalifikującym się ofiarom przestępstw informacji i porad na temat wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych za pośrednictwem urzędnika łącznikowego wyznaczonego do kontaktów z ofiarami przestępstw. Udział w programie zapewnia ofierze przestępstwa możliwość otrzymywania informacji na temat kluczowych etapów odbywania kary przez sprawcę - za zgodą Krajowej Służby Kuratorskiej (National Probation Service) - takich jak zapewnienie skazanemu możliwości odbywania kary w warunkach otwartych lub zwolnienie skazanego, a także składania oświadczeń na temat określonych przez tę ofiarę warunków, które powinny zostać uwzględnione w zasadach warunkowego zwolnienia sprawcy.
Ofiara pokrzywdzona przez sprawcę, który popełnił przestępstwo z użyciem przemocy lub przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności [1] i który został skazany na karę co najmniej dwunastu miesięcy pozbawienia wolności lub został umieszczony w zakładzie psychiatrycznym zgodnie z ustawą z 1983 r. o zdrowiu psychicznym, jest uprawniona do uzyskania informacji na temat programu kontaktu z ofiarami przestępstw od Biura Pomocy Świadkom oraz do otrzymania informacji o tym, że jej dane zostaną automatycznie przekazane Krajowej Służbie Kuratorskiej w terminie 20 dni roboczych, chyba że ofiara przestępstwa nie wyrazi na to zgody.
Jeżeli ofiara przestępstwa wyrazi zgodę na objęcie jej programem kontaktu z ofiarami przestępstw, będzie miała prawo do:
Bliscy krewni osoby zmarłej w rezultacie przestępstwa z użyciem przemocy lub przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności, którego sprawca został skazany na karę
co najmniej dwunastu miesięcy pozbawienia wolności lub na karę przymusowego umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze w celu leczenia, również będą mogli zostać objęci programem kontaktu z ofiarami przestępstw. W przypadku osoby niebędącej krewnym ofiary przestępstwa decyzję w tej kwestii podejmie Krajowa Służba Kuratorska.
Rodzic, kurator lub opiekun ofiary przestępstwa, która nie ukończyła 18. roku życia, osoby dorosłej należącej do grupy osób wymagających szczególnego traktowania lub osoby, która z innych względów nie jest w stanie w pełni uczestniczyć w programie kontaktu z ofiarami przestępstw, mogą co do zasady zostać objęci tym programem w imieniu ofiary przestępstwa. Rodzicowi lub opiekunowi ofiary przestępstwa nie można jednak zaproponować udziału w programie kontaktu z ofiarami przestępstw, jeżeli nie będzie to leżało w najlepszym interesie ofiary przestępstwa.
Środki ochrony ofiary przestępstwa w przypadku ucieczki sprawcy
W mało prawdopodobnym przypadku ucieczki sprawcy policja - powziąwszy wiadomość o ucieczce lub otrzymawszy informację o ucieczce przekazaną przez zakład karny, zespół ds. młodocianych przestępców (Youth Offending Team), szpital lub ośrodek detencyjny dla migrantów - w miarę możliwości powiadomi ofiarę przestępstwa o takiej ucieczce oraz o wszelkich środkach zastosowanych w celu zapewnienia ochrony ofierze przestępstwa, jeżeli uznaje się, iż grozi jej poważne niebezpieczeństwo ze strony sprawcy.
[1] Zgodnie z definicją przedstawioną w art. 45 ust. 2 ustawy z 2004 r. o przemocy domowej, przestępczości i ofiarach przestępstw.
Jeżeli ofiara przestępstwa zdecydowała się wziąć udział w programie kontaktu z ofiarami przestępstw, a Komisja ds. Przedterminowych Zwolnień Warunkowych rozważa możliwość zwolnienia sprawcy lub zapewnienia mu możliwości odbywania kary w warunkach otwartych, ofiara przestępstwa ma prawo do:
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Program na rzecz kompensaty z tytułu krzywd wyrządzonych przestępstwem z 2012 r.
Program na rzecz kompensaty z tytułu krzywd wyrządzonych przestępstwem to finansowany przez rząd program ustanowiony w celu wypłacania kompensat niewinnym ofiarom przestępstw z użyciem przemocy popełnionych na terytorium Zjednoczonego Królestwa. Urząd ds. Kompensaty z Tytułu Krzywd Wyrządzonych Przestępstwem (Criminal Injuries Compensation Authority) zarządza programem i rozpatruje wszystkie wnioski. Nie wszystkie wnioski o wypłatę kompensaty zostaną uwzględnione; wnioskodawca musi kwalifikować się do otrzymania kompensaty zgodnie z regulaminem programu.
Wytyczne dotyczące programu są dostępne tutaj
Proces składania wniosku można rozpocząć tutaj
Odszkodowanie zasądzone przez sąd
Sąd pokoju (magistrates' court) może wydać nakaz wypłacenia odszkodowania w maksymalnej wysokości 5 000 GBP za każdy zarzut. Sąd Koronny (Crown Court) dysponuje nieograniczonymi uprawnieniami w tym zakresie, ale powinien wziąć pod uwagę środki finansowe, jakimi dysponuje sprawca.
Sąd nakazuje wypłatę odszkodowania w takiej kwocie, jaką uzna za stosowną, uwzględniając wszystkie dowody i oświadczenia oskarżenia i obrony.
Sądy przywiązują dużą wagę do wydawania nakazów wypłaty odszkodowania. Jednocześnie sądy mają obowiązek przedstawienia uzasadnienia, gdy zdecydują się odstąpić od wydania takiego nakazu.
Dodatkowe informacje na temat nakazów wypłacenia odszkodowania wydawanych przez Sąd Koronny można uzyskać tutaj
Roszczenie cywilne
Decyzję o zgłoszeniu roszczenia cywilnego podejmuje ofiara przestępstwa. Decyzja taka może jednak wywrzeć wpływ na inne roszczenia odszkodowawcze. Dlatego warto zasięgnąć porady prawnej.
Informacje o tym, jak wystąpić z roszczeniem, można uzyskać tutaj
Za egzekucję nakazu wypłaty odszkodowania odpowiadają sądy.
Nie - w Anglii i Walii nie przewidziano możliwości wypłacenia zaliczki na poczet odszkodowania zasądzonego przez sąd.
Ofiara przestępstwa może kwalifikować się do objęcia programem na rzecz kompensaty z tytułu krzywd wyrządzonych przestępstwem - dodatkowe informacje na ten temat można uzyskać tutaj:
Osoba objęta programem na rzecz kompensaty z tytułu krzywd wyrządzonych przestępstwem może kwalifikować się do otrzymania kompensaty nawet w przypadku, gdy tożsamość sprawcy przestępstwa nie jest znana lub gdy nie doszło do jego skazania. Dodatkowe informacje można uzyskać tutaj
Jeśli Urząd stwierdzi, że ofiara przestępstwa kwalifikuje się do otrzymania kompensaty, ale nie będzie w stanie podjąć ostatecznej decyzji w tej kwestii, może rozważyć wypłacenie płatności zaliczkowej. Jeśli Urząd nie jest w stanie podjąć ostatecznej decyzji, prawdopodobnie jest to spowodowane tym, że chciałby określić długoterminowe skutki poniesionej szkody.
Dodatkowe informacje można uzyskać tutaj
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Służba ds. Informowania Ofiar Przestępstw (Victims’ Information Service) udziela ofiarom przestępstw informacji na temat służb wsparcia działających w ich okolicy, sprawiedliwości naprawczej, systemu sądownictwa karnego oraz kodeksu dotyczącego ofiar przestępstw i karty dotyczącej świadków. Służba ds. Informowania Ofiar Przestępstw
Ministerstwo Sprawiedliwości udziela dotacji na świadczenie usług na szczeblu krajowym na rzecz ofiar przestępstw. Przeznacza również środki pieniężne na rzecz pełnomocników ds. policji i przestępstw (ang. Police and Crime Commissioners) w celu lokalnego zlecania/świadczenia usług wsparcia emocjonalnego i organizacyjnego na rzecz ofiar przestępstw zgodnie z art. 143 ustawy z 2014 r. o zachowaniach antyspołecznych, przestępczości i policji.
Dostęp do usług objętych dofinansowaniem na szczeblu lokalnym można uzyskać za pośrednictwem stron internetowych właściwych pełnomocników ds. policji i przestępstw. Właściwych pełnomocników ds. policji i przestępstw można znaleźć pod tym adresem
Informacje na temat najbliższego Centrum Zgłaszania Przypadków Napaści na Tle Seksualnym można uzyskać, dzwoniąc na prowadzoną przez National Health Service (NHS) infolinię nieprzeznaczoną do zgłaszania nagłych przypadków, dostępną pod numerem telefonu 111, zgłaszając napaść swojemu lekarzowi rodzinnemu, dzwoniąc na izbę przyjęć w lokalnym szpitalu lub odwiedzając stronę internetową
NHS Choices
https://www.nhs.uk/Service-Search/Rape-and-sexual-assault-referral-centres/LocationSearch/364.
Służba ds. Informowania Ofiar Przestępstw prowadzi również infolinię dla ofiar przestępstw pod numerem telefonu: +44 808 168 9293.
Tak.
Policja musi udzielić ofierze przestępstwa informacji dotyczących miejsca i sposobu uzyskania porady lub wsparcia, w tym dostępu do wsparcia medycznego, wszelkiego wsparcia specjalistycznego (np. psychologicznego) oraz zakwaterowania zastępczego.
Zgodnie z przepisami części VII ustawy z 1996 r. o mieszkalnictwie lokalne organy ds. mieszkalnictwa są zobowiązane do udzielania wsparcia bezdomnym osobom i rodzinom, które zwrócą się do nich o pomoc.
National Health Service udziela wsparcia w przypadku:
Wiele organizacji pozarządowych oraz charytatywnych udziela wsparcia i porad, jak również świadczy usługi doradztwa i inne usługi o charakterze ogólnym i specjalistycznym na rzecz ofiar przestępstw na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.