Policja poucza ofiarę bez zbędnej zwłoki o przysługującym jej prawie do uzyskania informacji dotyczących:
Jeżeli ofiara zamieszkuje w innym państwie członkowskim, policja cypryjska odbiera od niej zeznania bezpośrednio po złożeniu przez nią zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, aby ograniczyć organizacyjne trudności proceduralne.
Jeżeli przestępstwo popełniono w Republice Cypryjskiej, a ofiara zamieszkuje w innym państwie członkowskim, może je zgłosić właściwym organom w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje, jeżeli nie może lub – w przypadku zbrodni – nie chce złożyć zawiadomienia na Cyprze.
W przypadku złożenia na policji cypryjskiej zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w innym państwie członkowskim UE policja cypryjska ma obowiązek przekazania zawiadomienia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym popełniono przestępstwo, jeżeli nie jest właściwa do wszczęcia postępowania.
Po złożeniu na policji zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa ofiara uzyska następujące informacje, w zależności od etapu rozpatrywania złożonego zawiadomienia:
Jeżeli ofiara chce złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, lecz nie włada językiem greckim lub nie rozumie tego języka, może złożyć zawiadomienie w języku, którym się posługuje, korzystając z niezbędnej pomocy językowej.
Ponadto policja musi zapewnić ofierze:
Ponadto jeżeli ofiara jest osobą małoletnią, informacji udzielają jej służby opieki społecznej (w stosownych przypadkach za pośrednictwem tłumacza ustnego) w języku, którym się posługuje, oraz przy należytym uwzględnieniu jej wieku i stopnia dojrzałości. Jeżeli ofiara jest osobą niepełnosprawną, informacje zostaną jej udzielone w zrozumiały dla niej sposób (np. w języku migowym).
Usługi wsparcia na rzecz ofiar świadczą następujące organizacje:
Służby opieki społecznej – działające w ramach Ministerstwa Pracy, Spraw Społecznych i Zabezpieczenia Społecznego – udzielają wsparcia grupom społecznie wrażliwym, w tym ofiarom przestępstw, przez:
Policja skieruje ofiarę do służb rządowych lub innych służb udzielających wsparcia i pomocy, jeżeli uzna to za konieczne, oraz poinformuje ofiarę o istniejących służbach, o których mowa powyżej.
Funkcjonariusze policji muszą spełniać wymogi określone w konstytucji, obowiązujących przepisach oraz policyjnym kodeksie postępowania, które zapewniają poszanowanie prywatności i życia rodzinnego ofiary oraz odpowiednią ochronę jej danych osobowych.
Zgodnie z prawem imię i nazwisko ofiary oraz treść złożonych przez nią zeznań nie mogą w żadnym wypadku zostać podane do wiadomości publicznej ani w jakikolwiek sposób ujawnione.
Przetwarzanie danych jest uregulowane w przepisach szczególnych, które zapewniają ochronę danych osobowych ofiary.
Tak. Po złożeniu przez ofiarę na policji zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa służby opieki społecznej zapewniają ofierze dostęp do nieodpłatnych usług wsparcia, w zależności od jej potrzeb, w tym usług świadczonych przez organizacje pozarządowe, które mogą udzielić szczególnego wsparcia.
Policja podejmie wszelkie konieczne kroki w celu ochrony bezpieczeństwa ofiary, w szczególności jeżeli stwierdzone zostanie, iż ofiara posiada szczególne potrzeby w zakresie ochrony. W zależności od charakteru przestępstwa / okoliczności jego popełnienia, sytuacji osobistej ofiary oraz wszelkich szczególnych potrzeb w zakresie ochrony na poszczególnych etapach postępowania karnego można zatem zastosować następujące szczególne środki ochrony:
1) Objęcie ofiary programem ochrony świadków – pod nadzorem i kontrolą Prokuratora Generalnego
Decyzją Prokuratora Generalnego ofiara może zostać objęta programem ochrony świadków, który obejmuje środki policyjne mające na celu ochronę bezpieczeństwa osobistego oraz – w stosownych przypadkach – bezpieczeństwa rodziny ofiary.
2) Ochrona ofiary w toku postępowania przygotowawczego
W toku postępowania przygotowawczego:
3) Prawo do ochrony ofiar o szczególnych potrzebach w zakresie ochrony w toku postępowania karnego
Jeżeli stwierdzono, że ofiara posiada szczególne potrzeby w zakresie ochrony, istnieją następujące możliwości:
W szczególności:
w przypadku ofiar przemocy domowej:
w przypadku małoletnich ofiar niegodziwego traktowania w celach seksualnych:
w przypadku ofiar przestępstw handlu ludźmi lub ich wykorzystywania:
Organem, który w pierwszej kolejności powinien zapewniać ochronę ofierze, jest policja. W stosownych przypadkach policja podejmuje współpracę z innymi właściwymi organami sektora publicznego lub prywatnego w celu zapewnienia ofierze skutecznej ochrony.
Policja dokona oceny sprawy dotyczącej ofiary, aby:
a) określić wszelkie szczególne potrzeby w zakresie ochrony oraz
b) ustalić, czy i w jakim zakresie ofiara powinna korzystać ze szczególnych środków w toku postępowania karnego w związku z jej szczególnym narażeniem na wtórną wiktymizację oraz ponowną wiktymizację, zastraszanie i odwet.
Należy przeprowadzić indywidualną ocenę w ścisłej współpracy z ofiarą i uwzględnić oczekiwania ofiary, w tym jej wniosek o niestosowanie środków szczególnych.
Indywidualna ocena obejmuje ocenę stopnia narażenia ofiary na wtórną i ponowną wiktymizację, tak by wykluczyć wszelką możliwość doświadczenia wtórnej lub ponownej wiktymizacji ze strony organów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych.
Najbardziej bezbronnym ofiarom zapewnia się następujące rodzaje ochrony:
1) Objęcie ofiary programem ochrony świadków – pod nadzorem i kontrolą Prokuratora Generalnego
Decyzją Prokuratora Generalnego ofiara może zostać objęta programem ochrony świadków, który obejmuje środki policyjne mające na celu ochronę bezpieczeństwa osobistego oraz – w stosownych przypadkach – bezpieczeństwa rodziny ofiary.
2) Ochrona ofiary w toku postępowania przygotowawczego
W toku postępowania przygotowawczego:
3) Ochrona ofiar o szczególnych potrzebach w zakresie ochrony w toku postępowania karnego
Jeżeli stwierdzono, że ofiara posiada szczególne potrzeby w zakresie ochrony, istnieją następujące możliwości:
Jeżeli ofiara jest małoletnia, chronione jest jej dobro, które ocenia się w każdym przypadku z osobna, uwzględniając wiek ofiary, stopień dojrzałości, poglądy, potrzeby i obawy.
Małoletniej ofierze przysługują określone dodatkowe prawa:
Podczas przesłuchań ofierze może towarzyszyć przedstawiciel ustawowy lub wskazana osoba pełnoletnia, chyba że wydano uzasadnione postanowienie o odmowie przeprowadzenia przesłuchania w obecności tej osoby.
Przesłuchania przeprowadza się:
Ofiara może zwrócić się o pomoc do następujących służb udzielających wsparcia ofiarom przestępstw:
Przepisy uprawniają ofiarę do wytoczenia powództwa odszkodowawczego przeciwko sprawcy. Ofiara może się również zwrócić do służb opieki społecznej w celu uzyskania informacji na temat przysługującego jej prawa do wytoczenia powództwa odszkodowawczego.
Ofiara może zwrócić się o pomoc do następujących służb udzielających wsparcia ofiarom przestępstw:
Ofiara może zwrócić się o pomoc do następujących służb udzielających wsparcia ofiarom przestępstw:
Na Cyprze nie istnieją ramy prawne regulujące usługi w zakresie mediacji.
Przepisy regulujące prawa ofiar obejmują:
Ofiara może uzyskać dostęp do przepisów regulujących przysługujące jej prawa na stronie internetowej Cypryjskiej Izby Adwokackiej:http://www.cylaw.org/
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofiara może złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na dowolnym komisariacie policji. Policja zbada sprawę bezzwłocznie po złożeniu przez ofiarę formalnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa i po sporządzeniu protokołu jej przesłuchania.
Ofiara może uzyskać informacje na temat przebiegu postępowania od funkcjonariusza policji (śledczego), któremu przydzielono sprawę. Po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia ofiara może uzyskać informacje na temat przebiegu postępowania od urzędnika Biura Prawnego (Νομικής Υπηρεσίας) zajmującego się jej sprawą w sądzie.
Ofiara może uzyskać nieodpłatną pomoc prawną na potrzeby postępowań przewidzianych w ustawie o świadczeniu nieodpłatnej pomocy prawnej w przypadku uczestnictwa w postępowaniu w przedmiocie określonych rodzajów naruszeń praw człowieka.
„Postępowanie w przedmiocie określonych rodzajów naruszeń praw człowieka” oznacza dowolne:
a) postępowanie cywilne toczące się przed sądem, na dowolnym etapie, wszczęte przeciwko Republice Cypryjskiej w związku ze szkodą lub z krzywdą wyrządzoną osobie w wyniku określonych naruszeń praw człowieka lub
b) postępowanie karne wszczęte na wniosek dowolnej osoby, jeżeli zarzuty dotyczą określonych rodzajów naruszeń praw człowieka.
Pomoc prawna dostępna zgodnie z wyżej wymienioną ustawą:
a) obejmuje udzielanie porad i pomocy oraz pełnomocnictwo procesowe w postępowaniach cywilnych wszczętych na terytorium Republiki Cypryjskiej lub w postępowaniach karnych oraz
b) obejmuje wyłącznie udzielanie porad w postępowaniach cywilnych wszczętych poza terytorium Republiki Cypryjskiej.
Prawa człowieka chronione na mocy wyżej wymienionej ustawy obejmują prawa człowieka zagwarantowane na mocy:
a) części II konstytucji Republiki Cypryjskiej;
b) ustawy z 1962 r. ratyfikującej europejską konwencję praw człowieka;
c) ustaw z lat 1967–1995 ratyfikujących Międzynarodową konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej;
d) ustawy z 1969 r. ratyfikującej Międzynarodowe pakty (praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz praw obywatelskich i politycznych);
e) ustawy z 1989 r. ratyfikującej Europejską konwencję o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu;
f) ustaw z lat 1990 i 1993 ratyfikujących Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania;
g) ustawy z 1985 r. ratyfikującej Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet;
h) ustawy z 1990 r. ratyfikującej Konwencję o prawach dziecka.
Prawo do nieodpłatnej pomocy prawnej posiada:
Ponadto każde dziecko będące ofiarą przestępstw określonych w ustawie o zapobieganiu i przeciwdziałaniu niegodziwemu traktowaniu w celach seksualnych, przemocy seksualnej wobec dzieci i pornografii dziecięcej, niezależnie od tego, czy jest skłonne do współpracy z organami ścigania do celów dochodzenia, śledztwa lub postępowania sądowego, posiada bezpośredni dostęp do nieodpłatnych porad na mocy ustawy o adwokaturze na każdym etapie postępowania, jak również do nieodpłatnej pomocy prawnej, jeżeli nie posiada wystarczających środków finansowych, niezależnie od przepisów ustawy o pomocy prawnej.
Jeżeli małoletnia ofiara ma prawo do pełnomocnika, może uzyskać poradę prawną, a sąd może wyznaczyć kuratora procesowego działającego w jej imieniu w postępowaniu, w którym występuje lub mógłby wystąpić konflikt interesów między małoletnią ofiarą a osobami posiadającymi odpowiedzialność rodzicielską.
Każda osoba będąca ofiarą przestępstw określonych w ustawie o zapobieganiu i przeciwdziałaniu handlowi ludźmi, wykorzystywaniu ludzi oraz o ochronie ofiar, niezależnie od tego, czy jest skłonna do współpracy z organami ścigania do celów dochodzenia, śledztwa lub postępowania sądowego, posiada bezpośredni dostęp do nieodpłatnych porad na mocy ustawy o adwokaturze, jak również do nieodpłatnej pomocy prawnej, jeżeli nie posiada wystarczających środków finansowych, zgodnie z przepisami ustawy o pomocy prawnej.
Aby uzyskać nieodpłatną pomoc prawną, ofiara musi złożyć pisemny wniosek do sądu, przed którym toczy się postępowanie. Sąd może postanowić o przyznaniu nieodpłatnej pomoc prawnej na podstawie:
a) raportu społeczno-finansowego sporządzonego przez Urząd ds. Pomocy Społecznej, opisującego sytuację finansową ofiary i jej rodziny, regularne lub wszelkie inne dochody ofiary z tytułu zatrudnienia lub z innych źródeł, standardowe wydatki na utrzymanie ofiary i jej rodziny oraz wszelkie inne zobowiązania lub potrzeby ofiary;
b) powagi sytuacji lub wszelkich innych okoliczności, aby ustalić, czy w interesie wymiaru sprawiedliwości leży przyznanie ofierze nieodpłatnej pomocy prawnej do celów przygotowania i rozpatrzenia jej sprawy.
Osoby uprawnione do pomocy prawnej mają prawo do samodzielnego wyboru adwokata, który udzieli im nieodpłatnej pomocy prawnej, spośród osób świadczących tego rodzaju usługi zgodnie z obowiązującymi przepisami. Jeżeli uprawniony do pomocy prawnej nie wybierze samodzielnie adwokata, sąd wyznaczy jednego z adwokatów wpisanych na listę Cypryjskiej Izby Adwokackiej zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Republika Cypryjska zwróci ofierze wszelkie koszty przewidziane w przepisach. Informacje dotyczące sposobów i przesłanek dochodzenia zwrotu kosztów można uzyskać w rejonowych wydziałach dochodzeniowo-śledczych policji.
Ofiara może zwrócić się do policji o wydanie uzasadnionego postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania przygotowawczego.
Ofiara może uczestniczyć w procesie w charakterze świadka oskarżenia i zeznawać przed sądem rozpoznającym sprawę.
W postępowaniu karnym ofiara występuje w charakterze świadka oskarżenia. W przypadku wytoczenia przez ofiarę powództwa odszkodowawczego przeciwko sprawcy występuje ona w charakterze powoda w postępowaniu cywilnym wszczętym z jej powództwa.
Jako świadek oskarżenia ofiara ma obowiązek złożenia zeznań przed sądem rozpoznającym sprawę. Jeżeli ofiara wytoczyła powództwo odszkodowawcze, może uzyskać informacje na temat swoich praw i obowiązków od pełnomocnika prowadzącego jej sprawę przed sądem orzekającym w sprawach cywilnych.
W toku każdego postępowania, w którym ofiara występuje w charakterze świadka oskarżenia, może ona przeczytać i zatwierdzić treść protokołu przesłuchania przeprowadzonego przez policję lub przedstawić dowody przekazane policji podczas postępowania przygotowawczego. Jeżeli ofiara chce złożyć oświadczenie lub zeznanie uzupełniające pierwotne zeznanie lub materiał dowodowy przekazany policji, powinna zwrócić się do dyrektora Biura Prawnego zajmującego się jej sprawą w sądzie.
W toku postępowania prokurator informuje ofiarę o terminach i miejscach rozpraw oraz o charakterze zarzutów przedstawionych oskarżonemu. Ofiara może się również zwrócić o informacje na temat wszelkich prawomocnych orzeczeń wydanych w postępowaniu.
Ofierze nie przysługuje prawo dostępu do akt sprawy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofierze nie przysługuje prawo odwołania się od orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji. Prawo wniesienia środka zaskarżenia przysługuje Prokuratorowi Generalnemu Republiki.
Pełnomocnik ofiary może wykorzystać wyrok skazujący w celu wytoczenia powództwa odszkodowawczego przeciwko sprawcy.
Ofiara jest uprawniona do wsparcia lub ochrony po zakończeniu postępowania przez rozsądny okres, w zależności od jej potrzeb w danym momencie.
Na wniosek ofiara może uzyskać od policji informacje na temat wymiaru kary orzeczonej wobec sprawcy przez sąd.
Na wniosek ofiara może zostać poinformowana:
a) o zwolnieniu lub ucieczce osoby tymczasowo aresztowanej, ściganej lub skazanej za przestępstwo popełnione na szkodę ofiary;
b) o wszelkich odpowiednich środkach zastosowanych w celu ochrony ofiary w przypadku zwolnienia lub ucieczki osoby tymczasowo aresztowanej, ściganej lub skazanej za przestępstwo popełnione na szkodę ofiary.
Zaznacza się, że organ może odmówić udzielenia ofierze powyższych informacji w przypadku zaistnienia potencjalnego lub potwierdzonego ryzyka wyrządzenia szkody sprawcy.
Ofierze nie przysługuje prawo do uczestnictwa w postępowaniu w przedmiocie zwolnienia lub warunkowego przedterminowego zwolnienia sprawcy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofierze przysługuje prawo do wytoczenia powództwa przed sąd przeciwko sprawcy przestępstwa popełnionego na szkodę ofiary. Ofiara może się również skontaktować ze służbami opieki społecznej w celu uzyskania informacji na temat przysługującego jej prawa do dochodzenia naprawienia szkody.
Małoletni poniżej 18. roku życia mają prawo do wytoczenia powództwa odszkodowawczego przeciwko każdej osobie winnej popełnienia przestępstwa, o którym mowa w ustawie o zapobieganiu i przeciwdziałaniu niegodziwemu traktowaniu w celach seksualnych, przemocy seksualnej wobec dzieci i pornografii dziecięcej, oraz przeciwko każdej osobie, która dopuściła się naruszeń praw człowieka. Sprawca ponosi odpowiedzialność cywilną za wypłatę odszkodowania z tytułu wszelkich szkód o charakterze ogólnym lub szczególnym poniesionych przez ofiarę lub ofiary.
Każda osoba będąca ofiarą w rozumieniu ustawy o zapobieganiu i przeciwdziałaniu handlowi ludźmi, wykorzystywaniu ludzi oraz o ochronie ofiar ma prawo do wytoczenia powództwa odszkodowawczego przeciwko każdej osobie winnej popełnienia przestępstwa na szkodę tej osoby zgodnie ze wspomnianą ustawą oraz przeciwko każdej osobie, która dopuściła się naruszeń praw człowieka. Sprawca ponosi odpowiedzialność cywilną za wypłatę odszkodowania z tytułu wszelkich szkód o charakterze ogólnym lub szczególnym poniesionych przez ofiarę (ofiary), w tym wszelkich zaległych płatności należnych ofierze (ofiarom) z tytułu wyzysku pracowników.
Jeżeli sprawca nie wypłaci ofierze zasądzonego odszkodowania, ofiara może zwrócić się do sądu – za pośrednictwem swojego pełnomocnika – o wydanie nakazu zapłaty zasądzonej kwoty odszkodowania; jeżeli sprawca nie zastosuje się do nakazu, zostanie bezzwłocznie zatrzymany i pozbawiony wolności.
Prawo nie przewiduje możliwości wypłaty przez Skarb Państwa zaliczki na rzecz ofiary.
Skarb Państwa może wypłacić kompensatę w formie określonej w ustawie z 1997 r. o kompensacie na rzecz ofiar przestępstw z użyciem przemocy (ustawa 51(I)/97) ofiarom przestępstw z użyciem przemocy lub osobom pozostającym na ich utrzymaniu, jeżeli:
a) ofiara lub osoby pozostające na jej utrzymaniu z jakiegokolwiek powodu nie mogą uzyskać odszkodowania od sprawcy oraz
b) nie istnieje możliwość uzyskania odszkodowania z jakiegokolwiek innego źródła lub kwota takiego odszkodowania jest niższa niż kwota przewidziana w wyżej wskazanej ustawie.
Kompensata przewidziana w tej ustawie jest wypłacana nawet w przypadku zaistnienia okoliczności wyłączających odpowiedzialność karną sprawcy.
Jeżeli kwota odszkodowania dostępna z innych źródeł jest niższa niż przewidziana we wspomnianej ustawie, Skarb Państwa wypłaca różnicę.
W przepisach wskazano również przesłanki odrzucenia wniosku o kompensatę oraz sprecyzowano, co obejmuje kwota należnej kompensaty.
„Przestępstwo z użyciem przemocy” oznacza każde przestępstwo umyślne popełnione w Republice Cypryjskiej, które wiąże się z zastosowaniem przemocy i którego bezpośrednim następstwem jest śmierć, ciężki uszczerbek na zdrowiu lub rozstrój zdrowia, w tym każde z poniżej wymienionych przestępstw, jeżeli wywołuje ono tego rodzaju skutki:
zabójstwo z zamiarem bezpośrednim przemyślanym (art. 203 i 204), usiłowanie zabójstwa (art. 214), zgwałcenie (art. 144), usiłowanie zgwałcenia (art. 146), uprowadzenie (art. 148), uprowadzenie małoletniej poniżej 16. roku życia (art. 149), czyny mające na celu spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 228), spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 231), usiłowanie spowodowania uszczerbku na zdrowiu poprzez użycie materiałów wybuchowych (art. 232), umyślne otrucie (art. 233), naruszenie czynności narządu ciała (art. 234), napaść skutkująca uszczerbkiem na zdrowiu (art. 243), innego rodzaju napaść (art. 244), przestępstwa przeciwko wolności osobistej (art. 245–254), podpalenie (art. 315).
Wniosek o kompensatę zgodnie ze wspomnianą ustawą należy złożyć do dyrektora służb zabezpieczenia społecznego w rozsądnym terminie, lecz nie później niż w ciągu dwóch lat od chwili, w której doszło do uszczerbku na zdrowiu / rozstroju zdrowia / śmierci – w zależności od przypadku.
Do wniosku należy dołączyć protokół policyjny, orzeczenie lekarskie oraz wszelkie inne dokumenty, które mogą być przydatne do jego rozpatrzenia. Dyrektor służb zabezpieczenia społecznego może wedle własnego uznania zażądać dodatkowych dowodów, które mogą się okazać konieczne, w tym dowodów potwierdzających, że ofiara nie otrzymała ani nie otrzyma odszkodowania z żadnych innych źródeł, obejmujących m.in. złożone pod przysięgą oświadczenie wnioskodawcy.
Zasądzenie odszkodowania na rzecz ofiar nie jest uzależnione od skazania sprawcy. Sąd wydaje orzeczenie zasądzające odszkodowanie w postępowaniu wszczętym z powództwa odszkodowawczego, które jest całkowicie odrębne od wyniku postępowania karnego.
Ofiara nie może uzyskać doraźnej płatności, ponieważ prawo nie przewiduje takiej możliwości.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Policja………199/1460
Oddziały ratunkowe szpitali publicznych
Dystryktowe służby opieki społecznej
Służby psychologii wychowawczej
Służby opieki psychiatrycznej
Telefon zaufania dla ofiar przestępstw
Organizacje pozarządowe
W Republice Cypryjskiej działają następujące telefony zaufania:
1460 – obywatelska linia interwencyjna
1440 – telefon zaufania w sprawie przemocy domowej
1498 – infolinia ds. narkotyków i pomocy osobom uzależnionym
116111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
116000 – cypryjska linia interwencyjna w sprawie zaginionych dzieci
Wsparcie dla ofiar przestępstw udzielane przez służby państwowe i NGO jest nieodpłatne.
Ofiara może uzyskać następujące rodzaje wsparcia ze strony służb państwowych:
Służby opieki społecznej udzielają ofiarom przemocy domowej, małoletnim ofiarom niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz ofiarom handlu ludźmi informacji na temat przysługujących im praw i zapewniają im wsparcie. Kontaktują również ofiarę z wszelkimi właściwymi służbami państwowymi i NGO, które zajmą się sprawą i udzielą wsparcia ofierze. W przypadku konfliktu interesów między ofiarą a jej rodzicami dyrektor służb opieki społecznej podejmie wszelkie niezbędne czynności w celu ochrony ofiary.
Ofiara może uzyskać następujące rodzaje wsparcia ze strony organizacji pozarządowych:
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.