Kodeks postępowania karnego nie reguluje treści karty informacyjnej, którą ofiara może otrzymać w okresie między popełnieniem przestępstwa a złożeniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Każdy ma prawo i możliwość skontaktować się z prokuraturą w celu złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, złożenia oświadczenie czy też przekazania informacji na temat sprawy wchodzącej w zakresie właściwości prokuratury. Osoba kontaktująca się z prokuraturą zostanie pouczona, w jaki sposób złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, oraz otrzyma inne podstawowe informacje na temat swoich praw i obowiązków.
Funkcjonariusze policji mają obowiązek rejestrować zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu.
Ponadto każdy ma prawo do właściwej ochrony ze strony policji, jeżeli istnieją ku temu uzasadnione powody.
Wydziały wsparcia na rzecz ofiar i świadków przestępstw – utworzone przez siedem sądów okręgowych (županijski sud) – zapewniają ofiarom wsparcie emocjonalne oraz informacje na temat ich praw (w tym informacje techniczne i praktyczne). Zapewniają również wsparcie i informacje na rzecz świadków oraz rodzin zarówno ofiar, jak i świadków. Informacje i wsparcie są zapewniane na każdym etapie postępowania. Ofiara otrzyma informacje i wsparcie, nawet jeżeli nie złoży zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Ponadto wspomniane wyżej wydziały kierują ofiary i świadków do wyspecjalizowanych instytucji i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w zależności od potrzeb.
Przepisy regulujące prawa ofiar i pokrzywdzonych mają zastosowanie bez względu na narodowość, ponieważ przepisy chorwackiego prawa karnego mają zastosowanie do każdej osoby, która popełnia przestępstwo na terytorium Chorwacji. Strony i uczestnicy postępowania mają prawo używać swojego języka ojczystego.
Zgodnie z kodeksem postępowania karnego i ustawy o kompensacie finansowej dla ofiar przestępstw policja, prokuratura i sądy mają obowiązek informować ofiary przestępstw o ich prawach na mocy tych ustaw. Oznacza to, że zarówno przed wszczęciem postępowania karnego, jak i na każdym jego etapie prokuratura i sądy mają obowiązek zbadać, czy oskarżony jest w stanie uiścić na rzecz poszkodowanego kwoty zasądzone tytułem odszkodowania/zadośćuczynienia za wszelkie szkody poniesione wskutek przestępstwa, oraz pouczyć pokrzywdzonego – ustnie w języku dla niego zrozumiałym oraz na piśmie w języku chorwackim lub angielskim – o przysługującym mu prawie do używania języka ojczystego i do dochodzenia roszczeń majątkowych oraz o prawie do odszkodowania. Na wniosek ofiary prokuratura i sądy mają również obowiązek przekazać jej ogólne wskazówki i informacje dotyczące tego, w jaki sposób zgłosić roszczenie i jakie dokumenty uzupełniające należy złożyć. Karty informacyjne dotyczące prawa ofiary do odszkodowania, jak również formularz wniosku o odszkodowanie są dostępne w językach chorwackim i angielskim. Dokumenty te można pobrać w wersji chorwackiej i angielskiej ze strony internetowej chorwackiego Ministerstwa Sprawiedliwości.
Każda ofiara, która złoży zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, otrzymuje od policji informacje na temat swoich praw. Po ustnym pouczeniu ofiary funkcjonariusz policji przekazuje jej pouczenie na piśmie na temat praw ofiar przestępstw i wszelkie dostępne informacje na temat służb zapewniających ochronę i wsparcie na rzecz ofiar, w tym numer bezpłatnej infolinii, pod którym ofiary mogą uzyskać wsparcie.
Osoby, które w ogóle nie znają języka chorwackiego, mogą uzyskać od policji kartę informacyjną na temat swoich praw w innych wersjach językowych.
Wolontariusze Krajowego Centrum Pomocy Telefonicznej dla Ofiar Przestępstw i Wykroczeń (Nacionalni pozivni centar za žrtve kaznenih djela i prekršaja) (116-006) zapewniają wsparcie emocjonalne, informacje na temat praw i informacje praktyczne. Ponadto kierują oni ofiary do innych właściwych służb i organizacji w celu zapewnienia, by otrzymały one dodatkowe informacje oraz inne formy wsparcia i pomocy. Infolinia ta jest bezpłatna i czynna w dni robocze w godzinach 8.00–20.00, a jej pracownicy mówią po chorwacku i angielsku.
a) W ciągu dwóch miesięcy od wniesienia zarzutów lub złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa ofiara i pokrzywdzony (oštećenik) mają prawo zażądać od prokuratury informacji na temat czynności podjętych w związku z zarzutami/zawiadomieniem. Prokuratura informuje taką osobę o podjętych działaniach w rozsądnym terminie, nie później jednak niż w ciągu trzydziestu dni od dnia wniesienia wniosku, chyba że zagroziłoby to prowadzonemu postępowaniu. W razie odmowy podania takich informacji ofiara lub pokrzywdzony składający taki wniosek muszą zostać o tym powiadomieni.
b) Prokurator zawiesi postępowanie przygotowawcze w drodze postanowienia, jeżeli:
Postanowienie o zawieszeniu postępowania przygotowawczego doręcza się pokrzywdzonemu i oskarżonemu, który zostanie bezzwłocznie zwolniony, jeżeli został zatrzymany lub tymczasowo aresztowany. Zgodnie z art. 55 kodeksu postępowania karnego poza otrzymaniem odpisu postanowienia pokrzywdzony zostaje pouczony, w jaki sposób może wnieść oskarżenie prywatne.
c) Po rozpatrzeniu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i przeprowadzeniu weryfikacji w systemie informacyjnym prokuratury prokurator odmówi przyjęcia zawiadomienie w drodze uzasadnionego postanowienia, jeżeli z samego zawiadomienia wynika, że:
Na postanowienie prokuratora o odmowie przyjęcia zawiadomienia nie przysługuje zażalenie.
O ile kodeks postępowania karnego nie stanowi inaczej, prokurator powiadamia ofiarę o postanowieniu o odmowie przyjęcia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz podaje stosowne uzasadnienie w terminie ośmiu dni. Ponadto prokurator pouczy ofiarę, w jaki sposób może wnieść oskarżenie prywatne. Na wniosek dowolnej ze stron prokurator bezzwłocznie powiadomi osobę, która złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, i domniemanego sprawcę o wydanym postanowieniu o odmowie przyjęcia zawiadomienia.
Jeżeli prokurator nie jest w stanie ocenić wiarygodności zarzutów na podstawie samego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa lub jeżeli informacje zawarte w zawiadomieniu nie stanowią wystarczającej podstawy do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego lub o przeprowadzeniu dowodu, prokurator samodzielnie przeprowadzi stosowne czynności wyjaśniające lub zleci ich przeprowadzenie policji.
d) Komendant aresztu bezzwłocznie zwalnia domniemanego sprawcę, który został zatrzymany lub tymczasowo aresztowany,
e) Prokurator może wezwać świadków i biegłych do pomocy przy przeprowadzaniu dowodu. Wezwanie może wysłać również śledczy za zgodą prokuratora. Sąd może wezwać świadków i biegłych do złożenia zeznań na posiedzeniu, na którym odbywa się postępowanie dowodowe, lub do stawienia się na rozprawie sądowej. Właściwy organ z wyprzedzeniem wyznaczy termin i miejsce postępowania dowodowego. Wezwaną osobę poucza się o konsekwencjach niestawiennictwa na wezwanie.
Ofiara uczestnicząca w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego ma prawo do:
Sędzia prowadzący sprawę może przeprowadzić dowód z zeznań każdego dziecka będącego świadkiem w wieku poniżej 14 lat, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Przesłuchanie odbywa się bez obecności sędziego lub stron w tym samym pomieszczeniu, w którym znajduje się dziecko, za pośrednictwem urządzeń audiowizualnych obsługiwanych przez odpowiednio wyszkoloną osobę. Przesłuchanie odbywa się w obecności psychologa, specjalisty w dziedzinie wczesnej edukacji lub innego specjalisty. W przesłuchaniu może uczestniczyć również rodzic lub opiekun, chyba że stoi to w sprzeczności z interesem postępowania przygotowawczego lub dobrem dziecka. Za zgodą sędziego prowadzącego sprawę strony mogą zadawać dziecku, które jest świadkiem, pytania za pośrednictwem specjalisty. Przesłuchanie rejestruje się przy pomocy urządzeń audiowizualnych, a jego zapis pieczętuje się i załącza do protokołu. Dziecko będące świadkiem może zostać wezwane na kolejne przesłuchanie wyłącznie w wyjątkowych przypadkach, przy zachowaniu tej samej procedury.
Sędzia prowadzący sprawę może przeprowadzić dowód również z zeznań każdego dziecka będącego świadkiem w wieku 14–18 lat, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Przesłuchania dzieci, szczególnie, jeśli są ofiarami przestępstwa, należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności, aby nie wpłynęło to negatywnie na ich zdrowie psychiczne. Dokłada się szczególnych starań, aby zapewnić dziecku ochronę.
Każdy świadek, który nie może odpowiedzieć na wezwanie do stawienia się przed sądem ze względu na podeszły wiek, chorobę lub niepełnosprawność, może zostać przesłuchany we własnym mieszkaniu lub w innym miejscu, w którym aktualnie przebywa. Przesłuchanie takich świadków można przeprowadzić za pośrednictwem urządzenia audiowizualnego obsługiwanego przez specjalistę. Jeżeli wymaga tego stan świadka, przesłuchanie przeprowadza się w taki sposób, aby umożliwić stronom zadawanie pytań świadkowi bez konieczności znajdowania się w jednym pomieszczeniu ze świadkiem. W razie konieczności przesłuchanie rejestruje się przy pomocy urządzeń audiowizualnych, a jego zapis pieczętuje się i załącza do protokołu. Tę samą procedurę przesłuchania świadka można zastosować na wniosek ofiary, jeżeli jest ona ofiarą przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności, przestępstwa handlu ludźmi lub przestępstwa popełnionego w rodzinie. Taki świadek może zostać wezwany na kolejne przesłuchanie wyłącznie w wyjątkowych przypadkach, jeżeli sąd uzna to za konieczne.
Wydziały wsparcia na rzecz ofiar i świadków przestępstw – utworzone przez siedem sądów okręgowych (w Zagrzebiu, Osijeku, Splicie, Rijece, Sisaku, Zadarze i Vukowarze) – zapewniają wsparcie ofiarom i świadkom, którzy zeznają w tych sądach i w sądach rejonowych w tych miastach. Wydziały te zapewniają również wsparcie w sądach ds. wykroczeń w sprawach dotyczących przemocy domowej oraz kierują ofiary i świadków do wyspecjalizowanych instytucji i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w zależności od potrzeb.
Informacje i wsparcie zapewniane są telefonicznie oraz gdy ofiara/świadek pojawi się w gmachu sądu. Informacje przekazywane są również pocztą elektroniczną.
Więcej informacji można znaleźć na poniższej stronie chorwackiego Ministerstwa Sprawiedliwości.
Udzielając ofierze pouczenia o przysługujących jej prawach, funkcjonariusz policji przekazuje jej również pouczenie na piśmie na temat praw ofiar przestępstw i wszelkie dostępne informacje na temat służb zapewniających wsparcie na rzecz ofiar, w tym numer bezpłatnej infolinii, pod którym ofiary mogą uzyskać wsparcie. Karta informacyjna na temat praw zawiera dane kontaktowe:
Właściwe organy mogą gromadzić dane osobowe wyłącznie do celów określonych prawem, w ramach obowiązków, o których mowa w kodeksie postępowania karnego.
Dane osobowe można przetwarzać tylko w sytuacjach określonych w ustawie lub innych przepisach, przy czym przetwarzanie musi ograniczać się do celu, w którym zgromadzono informacje. Dalsze przetwarzanie danych jest dozwolone, jeżeli nie stoi w sprzeczności z celem, w którym zgromadzono informacje, i pod warunkiem że właściwe organy są uprawnione do przetwarzania danych do innych celów określonych w prawie, a dalsze przetwarzanie jest niezbędne do realizacji innego celu oraz odpowiednio proporcjonalne.
Dane osobowe dotyczące zdrowia lub życia seksualnego osoby fizycznej można przetwarzać wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach, jeżeli nie można wykryć lub ścigać w inny sposób przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej pięciu lat lub jeżeli wykrycie/ściganie przestępstwa byłoby nieproporcjonalnie utrudnione.
Niedozwolone jest przetwarzanie danych osobowych dotyczących rasy lub pochodzenia etnicznego, poglądów politycznych, przekonań religijnych lub filozoficznych bądź przynależności do związku zawodowego.
Dane osobowe zgromadzone do celów postępowania karnego mogą być przekazywane organom rządowym zgodnie z ustawą szczególną oraz innym osobom prawnym wyłącznie wówczas, gdy prokuratura lub sąd stwierdzi, że jest to konieczne do realizacji celu określonego prawem. Przy przekazywaniu danych odnośne osoby prawne poucza się o obowiązku ochrony danych osób, których te dane dotyczą.
Zgodnie z odpowiednimi przepisami dane osobowe można wykorzystywać w innych postępowaniach karnych, w innych postępowaniach w przedmiocie czynów zabronionych, które są prowadzone na terytorium Chorwacji, w postępowaniach dotyczących międzynarodowej współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i w działaniach w zakresie międzynarodowej współpracy policyjnej.
Ofiara otrzyma informacje i wsparcie od wydziału wsparcia na rzecz ofiar i świadków przestępstw właściwego sądu lub od organizacji społeczeństwa obywatelskiego, nawet jeżeli nie złoży zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.
Zgodnie z art. 99 ustawy o zadaniach i uprawnieniach policji policja zapewnia – przez okres, w którym istnieją uzasadnione podstawy do podjęcia takich działań – właściwą ochronę ofierze i każdej osobie, która podała lub może podać informacje istotne dla postępowania karnego, lub każdej bliskiej im osobie, jeżeli ofierze lub takiej osobie grozi niebezpieczeństwo ze strony sprawcy lub innych osób, które mają związek z postępowaniem karnym, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Ochrona ofiary zapewniana przez policję oznacza całodobową ochronę fizyczną.
Zgodnie z art. 130 ustawy o wykroczeniach policja może – tymczasowo i na okres do ośmiu dni – zarządzić zastosowanie środka zapobiegawczego w odniesieniu do osoby, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełniła przestępstwo. W praktyce oznacza to zwykle zakazanie podejrzanemu przebywania w określonym miejscu lub na określonym obszarze (eksmisja z domu ofiary), zbliżania się do określonej osoby lub nawiązywania i utrzymywania z nią kontaktu. W ciągu ośmiu dni policja wnosi zarzuty do właściwego sądu ds. wykroczeń, który następnie postanawia o zawieszeniu lub przedłużeniu obowiązywania zastosowanego środka zapobiegawczego. Ponadto zgodnie z ustawą o ochronie przed przemocą domową w toku postępowania w przedmiocie wykroczenia sąd może zarządzić zastosowanie następujących środków wobec sprawcy:
Zgodnie z ustawą o wykroczeniach sąd może również zarządzić zastosowanie innych środków zabezpieczających i zapobiegawczych, które mają chronić ofiarę przed kontaktem lub nękaniem ze strony sprawcy.
Ponadto zgodnie z kodeksem postępowania karnego zamiast aresztu tymczasowego dla oskarżonego sąd i prokuratura może zarządzić zastosowanie co najmniej jednego innego środka zapobiegawczego, w tym nałożyć na sprawcę zakaz przebywania w określonym miejscu lub na określonym obszarze, zbliżania się do określonej osoby bądź nawiązywania i utrzymywania z nią kontaktu, zakaz uporczywego nękania lub napastowania ofiary lub innej osoby lub eksmisję z miejsca zamieszkania ofiary.
Ofiara może uzyskać od policji informacje na temat wszystkich swoich praw, w tym informacje na temat przysługującego jej prawa do ochrony, oferowanych form ochrony i czynności, które wykona policja w celu ochrony ofiary.
Po zakończeniu czynności wyjaśniających i złożeniu odpowiednich dokumentów do właściwych organów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych policja nie przeprowadza już oceny potrzeb ofiary, chyba że w celu wykonania zarządzonych środków zabezpieczających lub zapobiegawczych. Jeżeli zgłoszone zostaną nowe okoliczności, które wskazują na ponowne zagrożenie ze strony sprawcy, policja przeprowadzi dalsze czynności w celu ochrony ofiary zgodnie z dokonaną przez nią oceną i okolicznościami faktycznymi sprawy.
W postępowaniach przygotowawczych i sądowych wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych działa w taki sposób, aby zapewnić poszanowanie praw ofiary i jej statusu w postępowaniu karnym zgodnie z kodeksem postępowania karnego. Przed przesłuchaniem ofiary organ ścigania, który prowadzi postępowanie przygotowawcze, dokonuje indywidualnej oceny sytuacji ofiary we współpracy z organami, organizacjami lub instytucjami zapewniającymi pomoc i wsparcie ofiarom przestępstw. Taka indywidualna ocena obejmuje ustalenie konieczności zastosowania szczególnych środków ochrony wobec ofiary. W razie takiej konieczności organ ścigania określa środki ochrony, które mają zostać zastosowane (specjalne warunki przesłuchania ofiary, zastosowanie technologii komunikacyjnych w celu uniemożliwienia kontaktu wzrokowego między ofiarą a sprawcą oraz inne środki określone w przepisach). Jeżeli ofiarą przestępstwa jest dziecko, domniemywa się, że istnieje konieczność zastosowania szczególnych środków ochrony, oraz ustala się te środki. W indywidualnej ocenie uwzględnia się w szczególności cechy osobiste ofiary, rodzaj i charakter przestępstwa oraz okoliczności, w jakich popełniono przestępstwo. Szczególną uwagę zwraca się na ofiary, które poniosły istotną szkodę ze względu na ciężar przestępstwa, ofiary przestępstwa popełnionego z uwagi na szczególne cechy osobiste ofiary, a także ofiary, których związek ze sprawcą sprawia, że potrzebują szczególnego traktowania.
W postępowaniach przygotowawczych i sądowych wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych działa w taki sposób, aby zapewnić poszanowanie praw ofiary i jej statusu w postępowaniu karnym zgodnie z kodeksem postępowania karnego. Przed przesłuchaniem ofiary organ ścigania, który prowadzi postępowanie przygotowawcze, dokonuje indywidualnej oceny sytuacji ofiary we współpracy z organami, organizacjami lub instytucjami zapewniającymi pomoc i wsparcie ofiarom przestępstw. Taka indywidualna ocena obejmuje ustalenie konieczności zastosowania szczególnych środków ochrony wobec ofiary. W razie takiej konieczności organ ścigania określa środki ochrony, które mają zostać zastosowane (specjalne warunki przesłuchania ofiary, zastosowanie technologii komunikacyjnych w celu uniemożliwienia kontaktu wzrokowego między ofiarą a sprawcą oraz inne środki określone w przepisach). Jeżeli ofiarą przestępstwa jest dziecko, domniemywa się, że istnieje konieczność zastosowania szczególnych środków ochrony, oraz ustala się te środki. W indywidualnej ocenie uwzględnia się w szczególności cechy osobiste ofiary, rodzaj i charakter przestępstwa oraz okoliczności, w jakich popełniono przestępstwo. Szczególną uwagę zwraca się na ofiary, które poniosły istotną szkodę ze względu na ciężar przestępstwa, ofiary przestępstwa popełnionego z uwagi na szczególne cechy osobiste ofiary, a także ofiary, których związek ze sprawcą sprawia, że potrzebują szczególnego traktowania.
Dzieciom, które są ofiarami przestępstw, przysługują następujące dodatkowe prawa:
Dziecko jest osobą w wieku poniżej 18 lat.
Jeżeli dziecko jest świadkiem lub ofiarą przestępstwa, przesłuchuje je sędzia prowadzący sprawę na posiedzeniu, na którym odbywa się postępowanie dowodowe, zaś wezwanie do stawienia się przed sądem wysyła się do rodziców lub opiekuna tego dziecka.
Zgodnie z ustawą o kompensacie finansowej dla ofiar przestępstw, jeżeli bezpośrednia ofiara przestępstwa umrze na skutek przestępstwa z użyciem przemocy, pośrednia ofiara (małżonek, partner, rodzic, dziecko przysposobione, rodzic, który przysposobił ofiarę, macocha, ojczym lub pasierb bezpośredniej ofiary lub osoba tej samej płci, z którą bezpośrednia ofiara żyła w związku) ma prawo do uzyskania kompensaty zgodnie z ustawą o kompensacie finansowej dla ofiar przestępstw.
Jeżeli ofiara pośrednia pozostawała na utrzymaniu zmarłego będącego ofiarą (bezpośrednią), ma ona prawo do otrzymania kompensaty w maksymalnej wysokości 70 000 kun chorwackich z tytułu utraty ustawowego źródła utrzymania oraz kompensaty w maksymalnej wysokości 5 000 kun chorwackich z tytułu poniesionych standardowych kosztów pogrzebu.
Każdy członek rodziny osoby, która zmarła jako ofiara przestępstwa, ma prawo do uczestnictwa w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego i do dochodzenia odszkodowania (w postępowaniu karnym lub cywilnym).
„Ofiara pośrednia” oznacza małżonka, partnera, dziecko, rodzica, przysposobione dziecko, rodzica adopcyjnego, macochę, ojczyma lub pasierba bezpośredniej ofiary lub osobę tej samej płci, z którą bezpośrednia ofiara żyła w związku.
Ofiarami pośrednimi mogą być również dziadkowie i wnuki, jeżeli jedna z tych osób była ofiarą bezpośrednią i jeżeli osoby te stale zamieszkiwały razem, a dziadkowie zastępowali rodziców.
Związki nieformalne i związki osób tej samej płci traktuje się zgodnie z przepisami prawa chorwackiego.
Jeżeli ofiara przestępstwa zmarła, ofiary pośrednie mają prawo do kompensaty (z tytułu utraty ustawowego źródła utrzymania i poniesionych zwyczajowych kosztów pogrzebu).
Chorwacja stosuje model mediacji między ofiarą a sprawcą w postępowaniu przygotowawczym w sprawach karnych w przypadku nieletnich i młodocianych sprawców przestępstw, w ramach tzw. systemu szansy warunkowej (uvjetovani oportunitet), zgodnie z przepisami ustawy o sądach dla nieletnich, na mocy której nieletni i młodociani sprawcy przestępstw mają obowiązek wziąć udział w procesie mediacji w postępowaniu pozasądowym. Oznacza to, że jeżeli nieletni sprawca wypełni ten szczególny obowiązek, uniknie postępowania sądowego.
Od 2013 r. w Chorwacji działa łącznie 60 mediatorów, którzy zostali przeszkoleni w ramach rocznego programu obejmującego 170 godzin szkolenia (w tym wykłady, prace zaliczeniowe, inscenizacje i praktyczne ćwiczenia pod opieką indywidualnego doradcy oraz nadzór). Są to jedyni w Chorwacji specjaliści upoważnieni do wymierzania sprawiedliwości naprawczej w sprawach karnych. Posiadają oni zaświadczenia chorwackiego Ministerstwa ds. Polityki Społecznej i Młodzieży, Stowarzyszenia ds. Ugód Pozasądowych (Udruga za izvansudsku nagodbu) i Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci.
W rezultacie w stolicach administracyjnych każdej chorwackiej żupanii funkcjonuje odrębne biuro ds. ugód pozasądowych.
Kodeks postępowania karnego
Ustawa o kompensacie finansowej dla ofiar przestępstw
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa można złożyć do właściwej prokuratury na piśmie, ustnie lub w inny sposób.
Osoby składające ustne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa zostaną pouczone o konsekwencjach składania fałszywych zawiadomień. W przypadku zawiadomień ustnych sporządza się protokół, natomiast zawiadomienia składane telefonicznie lub za pomocą innych środków telekomunikacji w miarę możliwości rejestruje się elektronicznie i sporządza się notatkę urzędową.
Ofiary składające zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa otrzymują pisemne potwierdzenie złożenia takiego zawiadomienia, które zawiera podstawowe informacje o zgłaszanym przestępstwie. Ofiary, które nie mówią w języku używanym przez organy lub go nie rozumieją, mogą złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa we własnym języku i skorzystać z usług tłumacza ustnego lub innej osoby, która mówi zarówno w języku organu, jak i w języku ofiary, oraz rozumie oba te języki. Ofiary, które nie mówią w języku używanym przez organy lub go nie rozumieją, mają prawo wnieść o nieodpłatne przetłumaczenie potwierdzenia przyjęcia zawiadomienia na swój język.
Jeżeli ofiara składa zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w sądzie, na policji lub do niewłaściwej prokuratury, organy te przyjmują zawiadomienie i niezwłocznie przekazują je do odpowiedniej prokuratury.
Prokurator niezwłocznie wpisuje zawiadomienie do rejestru zawiadomień o popełnieniu przestępstwa, chyba że prawo stanowi inaczej.
W przypadku gdy prokurator jedynie poweźmie wiadomość o popełnieniu przestępstwa lub otrzyma od ofiary zgłoszenie o popełnieniu przestępstwa, sporządza notatkę urzędową, wpisuje sprawę do rejestru różnych spraw karnych i postępuje w sposób opisany w prawie.
Jeżeli zawiadomienie nie zawiera żadnych informacji na temat przestępstwa – co oznacza, że prokurator nie jest w stanie określić, jakie przestępstwo jest przedmiotem zawiadomienia – wpisuje sprawę do rejestru różnych spraw karnych i zwraca się do osoby, która złożyła zawiadomienie, o dostarczenie dodatkowych informacji w terminie 15 dni.
Jeżeli osoba składająca zawiadomienie nie dostarczy dodatkowych informacji na wniosek prokuratora, prokurator sporządza stosowną notatkę urzędową. Po upływie terminu na dostarczenie dodatkowych informacji prokurator zgłasza ten fakt prokuratorowi wyższemu rangą w terminie ośmiu dni. Prokurator wyższy rangą może zarządzić wpisanie zawiadomienia do rejestru zawiadomień o popełnieniu przestępstwa.
Po dwóch miesiącach od złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa lub zgłoszenia popełnienia przestępstwa ofiara lub pokrzywdzony ma prawo zwrócić się do prokuratora z wnioskiem o podanie informacji na temat czynności podjętych w związku z takim zawiadomieniem lub zgłoszeniem. Prokurator musi przekazać odpowiedź w rozsądnym terminie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od daty otrzymania pisemnego wniosku, chyba że taka odpowiedź mogłaby negatywnie wpłynąć na przebieg postępowania. Jeżeli prokurator postanowi nie udostępniać takich informacji, musi powiadomić o tym ofiarę/pokrzywdzonego.
Ofiara uczestnicząca w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego ma prawo do otrzymania informacji na temat wyniku postępowania.
Poza wskazanymi powyżej prawami przed przesłuchaniem ofiary przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności i handlu ludźmi mają prawo do nieodpłatnych konsultacji z doradcą prawnym (savjetnik), a właściwe organy mogą wyznaczyć pełnomocnika (opunomoćenik) reprezentującego taką ofiarę. Koszt doradcy/pełnomocnika ponosi państwo.
Dzieci będące ofiarami przestępstw mają wszystkie wskazane powyżej prawa, a także prawo do pełnomocnika, którego wynagrodzenie pokrywa Skarb Państwa.
Ofiary przestępstw mają prawo do przedsądowej pomocy prawnej i pomocy prawnej na etapie sądowym. Z pomocy tej mogą skorzystać nieodpłatnie ofiary przestępstw z użyciem przemocy ubiegające się o odszkodowanie/zadośćuczynienie za szkody poniesione na skutek przestępstwa.
Ustawa o nieodpłatnej pomocy prawnej reguluje kwestie przedsądowej pomocy prawnej i pomocy prawnej na etapie sądowym.
Przedsądowa pomoc prawna obejmuje ogólne informacje prawne, porady prawne, wnioski do podmiotów publicznych, Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i organizacji międzynarodowych zgodnie z umowami międzynarodowymi i regulaminami wewnętrznymi, reprezentację w postępowaniach przed podmiotami publicznymi oraz pomoc prawną w pozasądowym rozwiązywaniu sporów.
Przedsądowa pomoc prawna może być świadczona w każdej dziedzinie prawa, pod warunkiem że:
Wnioskodawcy, którzy ubiegają się o przedsądową pomoc prawną, powinni skontaktować się bezpośrednio z podmiotem świadczącym taką pomoc.
Pomoc prawna na etapie sądowym obejmuje porady prawne, składanie wniosków w postępowaniach dotyczących ochrony praw pracownika prowadzonych przeciwko pracodawcy, składanie wniosków w postępowaniach sądowych, reprezentację w postępowaniach sądowych, pomoc prawną w polubownym rozwiązywaniu sporów oraz zwolnienie z kosztów prawnych i opłat sądowych.
Pomoc prawna na etapie sądowym może zostać przyznana, jeżeli:
Pomoc prawna na etapie sądowym zostaje przyznana bez uprzedniej oceny sytuacji finansowej wnioskodawcy, jeżeli jest on:
Wnioskodawcy ubiegający się o pomoc prawną na etapie sądowym muszą złożyć wniosek do właściwego urzędu na specjalnym formularzu.
Sąd zarządza pokrycie kosztów postępowania przez skazanego, chyba że kwalifikuje się on do zwolnienia z całości lub części tych kosztów.
W razie zawieszenia postępowania karnego, uniewinnienia oskarżonego lub oddalenia zarzutów orzeczenie sądu musi stanowić, że koszty postępowania karnego zgodnie z art. 145 ust. 2 pkt 1–5 kodeksu postępowania karnego, nieuniknione koszty poniesione przez skazanego oraz nieuniknione koszty poniesione przez pełnomocnika skazanego i honorarium pełnomocnika pokrywa Skarb Państwa, chyba że prawo stanowi inaczej.
W przypadku odmowy wszczęcia postępowania po złożeniu zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przez ofiarę może ona wnieść oskarżenie prywatne.
Jeżeli prokurator stwierdzi, że ściganie przestępstwa z urzędu lub ściganie którejkolwiek z osób, którym zarzucono popełnienie przestępstwa, jest bezzasadne, ma obowiązek powiadomić o tym ofiarę w terminie ośmiu dni i pouczyć ją o możliwości wniesienia oskarżenia prywatnego. Takiej samej czynności musi dokonać sąd, który umorzył postępowanie w związku z odmową wszczęcia postępowania przez prokuratora w innych sprawach.
Zgodnie z kodeksem postępowania karnego pokrzywdzony w postępowaniu karnym ma prawo do:
Ofiarą przestępstwa jest osoba fizyczna, która odniosła uszczerbek na zdrowiu fizycznym lub psychicznym bądź szkodę na mieniu lub której prawa i wolności podstawowe zostały poważnie naruszone bezpośrednio na skutek przestępstwa. Za ofiarę przestępstwa można uznać również małżonka, konkubenta, partnera życiowego, nieformalnego partnera życiowego oraz zstępnych osoby, która poniosła śmierć bezpośrednio w wyniku przestępstwa, lub – w razie braku zstępnych – wstępnych i rodzeństwo tej osoby. Za ofiary przestępstwa uważa się również wszelkie osoby pozostające zgodnie z prawem na utrzymaniu zmarłego.
Pokrzywdzonym jest ofiara przestępstwa lub osoba prawna, która odniosła szkodę na skutek przestępstwa i bierze udział w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego.
Występowanie w charakterze strony albo uczestnika postępowania nie zależy od woli danej osoby, ale od jej roli w konkretnej sprawie karnej. Każdy może występować w charakterze strony albo uczestnika postępowania, w zależności od okoliczności określonych w przepisach; wybór dotyczy natomiast praw, które osoba chce wykonywać jako pokrzywdzony lub jako ofiara przestępstwa.
Ofiara przestępstwa ma prawo do:
Ofiara uczestnicząca w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego ma prawo do:
Poza prawami ofiar przewidzianymi na mocy tego kodeksu pokrzywdzeni będący dziećmi mają prawo do:
Poza prawami ofiar, o których mowa w art. 43 tego kodeksu, ofiary przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności i handlu ludźmi mają prawo do:
Na etapie postępowania przygotowawczego ofiary przestępstw, które działają w charakterze oskarżycieli prywatnych lub pokrzywdzonych, mogą przedstawić wszystkie okoliczności faktyczne i istotne dowody w celu potwierdzenia popełnienia przestępstwa, zidentyfikowania sprawcy czynu i ustalenia roszczeń w powiązanym powództwie odszkodowawczym.
Zarówno przed wszczęciem postępowania karnego, jak i na każdym jego etapie prokuratura i sąd muszą rozważyć, czy oskarżony może wypłacić na rzecz pokrzywdzonego odszkodowanie/zadośćuczynienie za wszelkie szkody wyrządzone przestępstwem. Muszą ponadto pouczyć pokrzywdzonego o niektórych prawach przewidzianych w przepisach (np. o prawie pokrzywdzonego do używania języka ojczystego, prawie do wniesienia roszczenia odszkodowawczego itd.).
Osoby, które mogą posiadać wiedzę na temat przestępstwa, sprawcy lub innych okoliczności istotnych dla sprawy, mogą zostać wezwane w charakterze świadka.
W charakterze świadka można przesłuchać pokrzywdzonych, pokrzywdzonych występujących po stronie powodowej oraz oskarżycieli prywatnych.
Oskarżyciel prywatny ma takie same prawa jak oskarżyciel publiczny, z wyjątkiem praw należnych wyłącznie organowi państwowemu.
Zgodnie z kodeksem postępowania karnego pokrzywdzony ma prawo do:
Ofiara występująca jako oskarżyciel ma takie same prawa jak oskarżyciel publiczny, z wyjątkiem praw należnych wyłącznie organowi państwowemu.
Oskarżyciel prywatny ma takie same prawa jak oskarżyciel publiczny, z wyjątkiem praw należnych wyłącznie organowi państwowemu. Oskarżyciele prywatni podlegają takim samym przepisom proceduralnym, jakie mają zastosowanie do pokrzywdzonych i powodów.
Podczas przesłuchania przewodniczący składu sędziowskiego wzywa wszystkie strony do wskazania dowodów, które zamierzają przedstawić na rozprawie głównej. Każda strona jest wzywana do zgłaszania uwag dotyczących zeznań strony przeciwnej.
Na etapie postępowania przygotowawczego ofiary przestępstw, które działają w charakterze oskarżycieli prywatnych lub pokrzywdzonych, mogą przedstawić wszystkie okoliczności faktyczne i istotne dowody w celu potwierdzenia popełnienia przestępstwa, zidentyfikowania sprawcy czynu i ustalenia roszczeń w powództwie odszkodowawczym.
Ofiara uczestnicząca w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego ma prawo do:
Ofiara uczestnicząca w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego może uzyskać wgląd do akt sprawy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Ofiary uczestniczące w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonych mogą zaskarżyć orzeczenie.
Uprawnione osoby mogą zaskarżyć orzeczenie pierwszoinstancyjne w terminie 15 dni od dnia doręczenia odpisu orzeczenia.
Środek zaskarżenia może zostać wniesiony przez stronę, obrońcę albo pokrzywdzonego.
Pokrzywdzony może zaskarżyć zamieszczone w orzeczeniu rozstrzygnięcie o kosztach procesu karnego lub rozstrzygnięcie co do powództwa adhezyjnego. Jeżeli jednak prokurator wstąpił do postępowania wszczętego przez pokrzywdzonego jako oskarżyciela prywatnego, pokrzywdzony może zaskarżyć orzeczenie w oparciu o dowolny dopuszczalny zarzut.
Ofiary uczestniczące w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonych mogą wnieść środek zaskarżenia i dochodzić przywrócenia do stanu poprzedniego.
Ofiary i świadkowie mogą zwracać się do wyspecjalizowanych wydziałów sądów okręgowych (županijski sud) o udzielenie informacji i wsparcia na każdym etapie postępowania karnego (lub postępowania w sprawie o wykroczenie), lecz przed wydaniem orzeczenia.
Jeżeli ofiary lub świadkowie zwrócą się do tych wydziałów wsparcia na rzecz ofiar i świadków przestępstw po wydaniu orzeczenia, wydziały udzielą im informacji należących do zakresu ich kompetencji oraz skierują do organizacji i służb specjalizujących się w potrzebach ofiar lub świadków.
Niezależne służby wsparcia dla ofiar i świadków przestępstw przy chorwackim Ministerstwie Sprawiedliwości udzielają ofiarom, pokrzywdzonym lub ich rodzinom informacji o zwolnieniu sprawcy z zakładu karnego (po odbyciu kary lub o warunkowym przedterminowym zwolnieniu). Informacje te udzielane są wszystkim ofiarom ciężkich przestępstw oraz pokrzywdzonym w następstwie tych przestępstw. Do ciężkich przestępstw należą przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności, przestępstwa z użyciem przemocy lub zbrodnie wojenne.
W wyjątkowych przypadkach jeżeli służby ustalą, że ofiara długotrwałej przemocy domowej lub przemocy wobec kobiet wymaga skoordynowanego dodatkowego wsparcia, informują koordynatora zespołu żupanii ds. zapobiegania przemocy domowej i przemocy wobec kobiet oraz walki z taką przemocą o wywiadzie przeprowadzonym z ofiarą oraz o jej problemach, a także zwracają się do zespołu żupanii o podjęcie odpowiednich działań. W stosownych przypadkach informacje te są również przekazywane właściwemu komisariatowi policji oraz właściwemu ośrodkowi pomocy społecznej, jeżeli ofiara (osoba pełnoletnia lub dziecko) nie ma zdolności do czynności prawnych, lub właściwemu urzędowi ds. kuratorskiej służby sądowej, jeżeli sprawca został przedterminowo warunkowo zwolniony i ma obowiązek regularnego zgłaszania się w tym urzędzie.
W wyjątkowych przypadkach jeżeli służby stwierdzą – na podstawie informacji uzyskanych od ofiary (przestępstwa innego niż wymienione powyżej) – że ofiara bezwzględnie wymaga dodatkowego wsparcia i dodatkowej ochrony, mogą za zgodą ofiary zwrócić się do właściwego komisariatu policji o podjęcie odpowiednich czynności.
Wsparcia na rzecz ofiar udzielają również organizacje społeczeństwa obywatelskiego bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, w toku postępowania karnego, ale także po zakończeniu procesu lub wydaniu orzeczenia. Wsparcie i pomoc, których udzielają organizacje społeczeństwa obywatelskiego, zależą od zakresu ich kompetencji.
Orzeczenie na piśmie wraz z pouczeniem o przysługującym prawie wniesienia środka zaskarżenia doręcza się oskarżycielowi, oskarżonemu oraz jego obrońcy, pokrzywdzonemu (jeżeli przysługuje mu prawo wniesienia środka zaskarżenia), osobie, wobec której sąd orzekł przepadek składnika majątku, oraz osobie prawnej, wobec której sąd orzekł przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa.
Pokrzywdzonemu, któremu nie przysługuje prawo wniesienia środka zaskarżenia, doręczone zostanie orzeczenie zgodnie z przepisami wraz z pouczeniem o przysługującym mu prawie do wniesienia wniosku o przywrócenie stanu poprzedniego. Prawomocne orzeczenie doręcza się pokrzywdzonemu na wniosek.
Zgodnie z kodeksem postępowania karnego ofiara, która wystąpiła z takim wnioskiem, uzyska bezzwłocznie od policji informacje o zwolnieniu zatrzymanego lub tymczasowo aresztowanego domniemanego sprawcy, chyba że ujawnienie tego rodzaju informacji mogłoby go narazić na niebezpieczeństwo. Ofiarę informuje się również o środkach zastosowanych w celu jej ochrony, jeżeli sąd orzekł ich zastosowanie.
Zakłady karne i areszty śledcze nie informują służb działających na rzecz ofiar i świadków przestępstw o zbiegłych osadzonych, lecz wysyłają jedynie powiadomienie o ucieczce osadzonego jednostce policji; planuje się jednak zmianę tych przepisów w najbliższym czasie.
Ofiarom przysługuje prawo do bezzwłocznego otrzymania informacji – na wniosek – o zwolnieniu zatrzymanego lub tymczasowo aresztowanego domniemanego sprawcy lub o ucieczce lub zwolnieniu sprawcy z zakładu karnego oraz o środkach zastosowanych w celu zapewnienia bezpieczeństwa ofierze.
Ofiary ciężkich przestępstw, tj. przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności, przestępstw z użyciem przemocy oraz zbrodni wojennych, są informowane o zwolnieniu sprawcy z zakładu karnego – po odbyciu kary lub o warunkowym przedterminowym zwolnieniu.
Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu sprawcy przepustki z zakładu karnego lub aresztu śledczego uwzględniane są wszelkie oświadczenia składane przez ofiarę przestępstwa z użyciem przemocy oraz wszelkie inne istotne informacje dotyczące ofiary. Oświadczenie ofiary stanowi część akt dotyczących warunkowego przedterminowego zwolnienia. W obecnie obowiązujących przepisach nie przewidziano jednak możliwości uczestnictwa przez ofiarę w posiedzeniu sądu, na którym sąd orzeka o warunkowym przedterminowym zwolnieniu, ani możliwości wniesienia przez ofiarę zażalenia na postanowienie w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Zgodnie z przepisami szczególnymi ofiary przestępstw zagrożonych karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej pięciu lat, które doznały poważnego urazu psychofizycznego lub doznały ciężkiego uszczerbku w wyniku przestępstwa, mają prawo do pomocy doradcy (savjetnik) przed złożeniem zeznań w postępowaniu karnym lub wytoczeniem powództwa adhezyjnego; koszty doradcy pokrywa Skarb Państwa.
Powództwo adhezyjne w postępowaniu karnym mogą wytoczyć osoby uprawnione do dochodzenia takich roszczeń w postępowaniu cywilnym.
Ofiary przestępstw, wytaczające powództwo adhezyjne muszą wskazać, czy uzyskały kompensatę lub wytoczyły powództwo odszkodowawcze.
Z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego odszkodowanie pokrzywdzony (oštećenik) może wnieść do sądu, który wydał orzeczenie w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, o wydanie poświadczonego odpisu tego orzeczenia opatrzonego klauzulą wykonalności.
Jeżeli w orzeczeniu nie wyznaczono terminu dobrowolnego wykonania zobowiązania, zobowiązanie nałożone przez sąd należy wykonać w terminie 15 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Po upływie tego terminu obowiązek wykonania zobowiązania podlega egzekucji.
Ofiara przestępstwa umyślnego może otrzymać kompensatę od Skarbu Państwa na mocy ustawy szczególnej. W przypadku uwzględnienia przez sąd powództwa adhezyjnego wytoczonego przez ofiarę wysokość kompensaty zależy od zasądzonej kwoty; sąd rozpatrujący powództwo adhezyjne postąpi w ten sam sposób, jeżeli ofiara otrzymała już kompensatę od Skarbu Państwa.
Ofiary umyślnych przestępstw z użyciem przemocy popełnionych w Chorwacji po dniu 1 lipca 2013 r. kwalifikują się do otrzymania kompensaty:
Ofiara ma prawo do:
Ofiara może otrzymać kompensatę nawet wówczas, gdy sprawca jest nieznany lub nie wszczęto postępowania karnego.
W prawie chorwackim nie przewidziano możliwości uzyskania doraźnej płatności.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Krajowy telefon zaufania dla ofiar przestępstw i wykroczeń (116-006) jest usługą, która zapewnia wsparcie emocjonalne oraz udziela informacji na temat praw ofiar, informacji praktycznych i wskazówek dotyczących tego, które organy i organizacje mogą udzielić dalszych informacji, pomocy oraz wsparcia.
Telefon zaufania jest usługą nieodpłatną,
dostępną w językach chorwackim i angielskim, w dni robocze w godzinach 8.00–20.00.
Krajowy telefon zaufania dla ofiar przestępstw i wykroczeń (116-006) jest ogólną usługą wsparcia.
Dodatkowe informacje można uzyskać pod adresem: https://pzs.hr/
Inne wyspecjalizowane organizacje społeczeństwa obywatelskiego również zapewniają wsparcie i pomoc na rzecz ofiar niektórych przestępstw oraz na rzecz dzieci drogą telefoniczną. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej chorwackiego Ministerstwa Sprawiedliwości, na której zamieszczono również wykaz tych organizacji w podziale na żupanie, a także informacje na temat organizacji społeczeństwa obywatelskiego należących do Sieci Wsparcia i Współpracy na rzecz Ofiar i Świadków Przestępstw (Mreža podrške i suradnje za žrtve i svjedoke kaznenih djela).
116 006 | Krajowy telefon zaufania dla ofiar przestępstw i wykroczeń | Dni robocze w godzinach 8.00–20.00 |
116 000 | Krajowy telefon zaufania w sprawie zaginionych dzieci Centrum dla dzieci zaginionych i będących ofiarami znęcania | Całodobowo, siedem dni w tygodniu |
116 111 | Telefon zaufania dla dzieci Hrabri telefon | Dni robocze w godzinach 9.00–20.00 |
0800·0800 | Telefon zaufania dla rodziców Hrabri telefon | Dni robocze w godzinach 9.00–20.00 |
0800 77 99 | Numer alarmowy w sprawie handlu ludźmi | Codziennie w godzinach 10.00–18.00 |
0800 55 44 | Poradnia dla kobiet będących ofiarami przemocy Schronisko dla kobiet w Zagrzebiu | Dni robocze w godzinach 11.00-17.00 |
0800 655 222 | Numer alarmowy dla kobiet i dzieci będących ofiarami przemocy Telefon zaufania dla kobiet Ženska pomoć sada | Całodobowo, siedem dni w tygodniu |
0800 200 144 | Nieodpłatna pomoc prawna dla ofiar przemocy domowej B.a.B.e. | Dni robocze w godzinach 9.00-15.00 |
01 6119 444 | Centrum wsparcia na rzecz ofiar przemocy seksualnej Centrum na rzecz praw seksualnych Ženska soba | Dni robocze w godzinach 10.00-17.00 |
01 48 28 888 | Pomoc psychologiczna Centrum pomocy psychologicznej TESA | Dni robocze w godzinach 10.00-22.00 |
01 48 33 888 | Infolinia Plavi | Dni robocze w godzinach 9.00-21.00 |
01 4811 320 | Nieodpłatna pomoc prawna Klinika prawa Wydziału Prawa Uniwersytetu w Zagrzebiu | Dni robocze w godzinach 10.00–12.00, środa i czwartek w godzinach 17.00–19.00 |
Tak.
Wydziały wsparcia na rzecz ofiar i świadków przestępstw:
WYDZIAŁY WSPARCIA NA RZECZ OFIAR I ŚWIADKÓW PRZESTĘPSTW | ||
Sąd Okręgowy w Osijeku | Adres: | Europska avenija 7, 31 000 Osijek, Chorwacja |
Tel.: | 031/228-500 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Rijece | Adres: | Žrtava fašizma 7, 51000 Rijeka, Chorwacja |
Tel.: | 051/355-645 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Sisaku | Adres: | Trg Ljudevita Posavskog 5, 44000 Sisak, Chorwacja |
Tel.: | 044/524-419 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Splicie | Adres: | Gundulićeva 29a, 21000 Split, Chorwacja |
Tel.: | 021/387-543 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Vukowarze | Adres: | Županijska 33, 32000 Vukovar, Chorwacja |
Tel.: | 032/452-529 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Zadarze | Adres: | Borelli 9, 23 000 Zadar, Chorwacja |
Tel.: | 023/203-640 | |
e-mail: | ||
Sąd Okręgowy w Zagrzebiu | Adres: | Trg N.Š. Zrinskog 5, 10 000 Zagreb, Chorwacja |
Tel.: | 01/4801-062 |
Służba Wsparcia Ofiar i Świadków (Samostalna služba za podršku žrtvama i svjedocima) w Ministerstwie Sprawiedliwości Chorwacji:
W zależności od rodzaju organizacji i zakresu jej kompetencji może ona udzielać różnego rodzaju pomocy i wsparcia: wsparcia psychologicznego, emocjonalnego, prawnego, praktycznego, mieszkaniowego, medycznego, wsparcia w zakresie bezpieczeństwa oraz wsparcia podczas procesu sądowego.
Więcej informacji oraz wykaz tych organizacji z podziałem na żupanie można znaleźć na stronie internetowej chorwackiego Ministerstwa Sprawiedliwości.
W Chorwacji powstaje obecnie dwanaście urzędów ds. kuratorskiej służby sądowej. Ich celem jest humanizacja wykonywania sankcji karnych, zapewnienie skuteczniejszej resocjalizacji sprawców oraz udzielanie pomocy ofiarom i pokrzywdzonym, a także rodzinom ofiar i sprawców.
Krajowy Urząd ds. Kuratorskiej Służby Sądowej uczestniczy w przygotowaniach do powrotu sprawców do społeczeństwa po ich zwolnieniu z zakładu karnego. Działania te obejmują pomoc sprawcy w znalezieniu mieszkania i pracy, a także przygotowanie sprawcy oraz ofiar, pokrzywdzonych i rodzin ofiar na zwolnienie sprawcy z zakładu karnego. Urząd organizuje również pomoc psychospołeczną dla ofiar, pokrzywdzonych oraz rodzin ofiar i sprawcy.
Jeżeli sprawca odbywający karę za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności, przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu lub przestępstwo z użyciem przemocy ma zostać zwolniony z zakładu karnego, Urząd ds. Kuratorskiej Służby Sądowej ma obowiązek należytego i bezzwłocznego poinformowania o tym ofiar, pokrzywdzonych lub ich rodzin.
Dane kontaktowe poszczególnych urzędów probacyjnych oraz Departamentu ds. Kuratorskiej Służby Sądowej Ministerstwa Sprawiedliwości są dostępne tutaj.
Ofiary przestępstw mogą skontaktować się z policją, pisząc na adres: policija@mup.hr lub prevencija@mup.hr bądź dzwoniąc pod numer 192 (24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu) lub +385 1 3788 111.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.