Uwaga: niedawno wprowadzono na tej stronie zmiany w oryginalnej wersji językowej angielski. Strona w wybranej przez Ciebie wersji językowej jest obecnie tłumaczona przez nasze służby tłumaczeniowe.
Swipe to change

Dyrektywa w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk (2009/22)

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

Jej celem jest wprowadzenie zasad na szczeblu Unii Europejskiej (UE) w celu zapewnienia, że nakazy są wystarczająco skuteczne, aby doprowadzić do zaprzestania praktyk szkodliwych dla zbiorowych interesów konsumentów.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

  • Nakazy mają doprowadzić do zaprzestania lub zakazania praktyk szkodliwych dla zbiorowych interesów konsumentów. Zbliżenie przepisów ustawowych przeprowadzone na mocy tej dyrektywy pozwala na zwiększenie skuteczności tych nakazów i usprawnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego UE.
  • Szkodliwe praktyki, o których mowa, obejmują praktyki związane z kredytami konsumenckimi, zorganizowanymi wakacjami i wycieczkami, nieuczciwymi warunkami w umowachzawartych z konsumentami, umowami zawieranymi na odległość oraz nieuczciwymi praktykami handlowymi. Pełną listę odpowiednich dyrektyw można znaleźć w załączniku I dyrektywy 2009/22/WE.
  • Zastosowanie nakazów zaprzestania bezprawnych praktyk może skutkować:
    • doprowadzeniem do zaprzestania lub zakazu szkodliwej praktyki w trybie pilnym, w odpowiednich przypadkach w drodze procedury doraźnej,
    • wyeliminowaniem długotrwałych skutków szkodliwej praktyki, zwłaszcza poprzez publikację decyzji,
    • wydaniem wyroku, zgodnie z którym pozwany musi zastosować się do decyzji poprzez nakazanie mu zapłacenia grzywny.
  • Prawem obowiązującym jest zazwyczaj prawo kraju UE, gdzie szkodliwa praktyka miała miejsce lub gdzie wystąpiły jej skutki, przy czym nie przestają obowiązywać również zasady międzynarodowego prawa prywatnego.
  • Podmioty upoważnione do występowania z powództwem mają uzasadniony interes w zapewnieniu ochrony zbiorowych interesów konsumentów oraz sprawnego działania rynku wewnętrznego. Dotyczy to niezależnych instytucji publicznych, szczególnie odpowiedzialnych za ochronę zbiorowych interesów konsumentów, lub organizacji ochrony konsumenta. Ich wykaz został opublikowany w 2016 r. przez Komisję Europejską.
  • Wykaz instytucji upoważnionych do występowania z powództwem w razie stwierdzenia wewnątrzunijnych szkodliwych praktyk sporządzany jest przez Komisję i publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W takim przypadku wymienione w wykazie upoważnione instytucje zyskują uprawnienia do występowania z powództwem przed organami sądowymi i administracyjnymi kraju UE, w którym dana szkodliwa praktyka miała miejsce.
  • Kraju UE, w którym ma być złożone powództwo, może zdecydować o konieczności przeprowadzenia wcześniejszych konsultacji z udziałem stron, w obecności lub nie upoważnionego podmiotu z tego kraju. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od daty złożenia wniosku o konsultacje szkodliwe praktyki nie ustaną, powództwo o zaprzestanie szkodliwych praktyk może zostać złożone w trybie natychmiastowym.
  • Analiza dotycząca stosowania dyrektywy 2009/22/WE została sporządzona w 2011 r. i wykorzystano ją do sporządzenia raportu Komisji Europejskiej opublikowanego w 2012 r.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Ma zastosowanie od 29 grudnia 2009 r. Dyrektywa stanowi kodyfikację dyrektywy 98/27/WE, którą należało wdrożyć do prawa krajowego do 1 stycznia 2001 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

  • Sekcja „Nakazy” na stronie internetowej Komisji Europejskiej.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (wersja skodyfikowana) (Dz. U. L 110 z 1.5.2009, s. 30–36)

Kolejne zmiany do dyrektywy 2009/22/WE zostały włączone do tekstu oryginalnego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Raport Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczący stosowania dyrektywy 2009/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (COM(2012) 635 final z 6.11.2012)

Zalecenie Komisji 2013/396/UE z dnia 11 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych zasad dotyczących mechanizmów zbiorowego dochodzenia roszczeń o zaprzestanie bezprawnych praktyk oraz roszczeń odszkodowawczych w państwach członkowskich, dotyczących naruszeń praw przyznanych na mocy prawa Unii (Dz. U. L 201, 26.7.2013, s. 60–65)

Komunikat Komisji dotyczący art. 4 ust. 3 dyrektywy 2009/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów, ujednolicającej dyrektywę 98/27/WE — Podmioty upoważnione do wnoszenia powództw na mocy art. 2 wymienionej dyrektywy (Dz. U. C 361 z 30.9.2016, s. 1–55)

Sprostowanie do powiadomienia Komisji dotyczącego art. 4 ust. 3 dyrektywy 2009/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów, który kodyfikuje dyrektywę 98/27/WE — Podmioty upoważnione do wnoszenia powództw na mocy art. 2 wymienionej dyrektyw (Dz. U. C 367 z 6.10.2016, s. 6).

Ostatnia aktualizacja: 08/08/2018

Stroną zarządza Komisja Europejska. Informacje na tej stronie nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Komisji Europejskiej, nie ponosi ona również odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane czy odniesienia na niej zawarte. Więcej informacji na temat praw autorskich odnoszących się do stron UE znajduje się na stronie „Informacje prawne”.