

Wyszukaj informacje według regionu
Pozwy o rozwód rozpatrują sądy rejonowe (käräjäoikeus). Sprawę rozwodową mogą wnieść oboje małżonkowie albo jedno z nich.
Rozwód można uzyskać po sześciomiesięcznym okresie na przemyślenie decyzji. Okres na przemyślenie decyzji nie jest wymagany, jeżeli małżonkowie mieszkali oddzielnie od co najmniej dwóch lat przed wniesieniem sprawy rozwodowej.
Nie ma wymogu wyszczególniania przyczyn rozwodu w pozwie. Sądy rejonowe nie badają osobistych relacji między małżonkami ani przyczyn wniesienia sprawy rozwodowej. Zob. pytanie 1.
Po orzeczeniu rozwodu małżonkowie zachowują nazwisko, którym posługiwali w trakcie małżeństwa. Jeżeli małżonek zmienił nazwisko po zawarciu związku małżeńskiego, może zwrócić się o zmianę nazwiska po orzeczeniu rozwodu.
Udzielenie rozwodu i podział majątku stanowią oddzielne kwestie. Po rozwiązaniu małżeństwa małżonkowie mogą sami uzgodnić podział majątku lub zwrócić się do sądu o wyznaczenie wykonawcy. Zgodnie z ogólną zasadą cały majątek małżonków zostaje podzielony na równe części. Od powyższej zasady ogólnej przysługuje odstępstwo na podstawie umowy przedmałżeńskiej. Podział majątku można także skorygować, jeżeli w przeciwnym razie zostałby on uznany za nieuzasadniony. Podziału majątku małżonków można dokonać już na początku biegu okresu na przemyślenie decyzji.
W związku z pozwem o rozwód można rozstrzygnąć kwestie dotyczące wspólnych małoletnich dzieci małżonków, takie jak prawo pieczy, kwestie utrzymania, alimenty i prawo do kontaktów. Zob. „Piecza nad dzieckiem – Finlandia” oraz „Roszczenia alimentacyjne – Finlandia”.
Udzielając rozwodu, sąd może na wniosek nakazać wypłacanie alimentów przez jednego z małżonków na rzecz drugiego, jeżeli zostanie to uznane za zasadne (zob. „Roszczenia alimentacyjne – Finlandia”). Sytuacje takie są jednak rzadkie.
W fińskim systemie prawnym nie uznaje się separacji sądowej. W praktyce separacja oznacza, że małżonkowie mieszkają oddzielnie pod innymi adresami.
Zob. pytanie 4.
Zob. pytanie 4.
W prawie fińskim nie istnieją żadne przepisy regulujące unieważnienie małżeństwa. Jeżeli jednak wyjdzie na jaw, że małżonkowie są bliskimi krewnymi lub że jedno z małżonków w momencie zawarcia małżeństwa znajdowało się już w innym związku małżeńskim, prokurator musi bezzwłocznie wnieść sprawę o udzielenie małżonkom rozwodu.
Zob. pytanie 7.
Zob. pytanie 7.
Pozwy o rozwód należy zawsze składać w sądzie rejonowym. Prawo stanowi jednak, że małżonkowie muszą zawsze najpierw spróbować rozstrzygnąć spory rodzinne w drodze mediacji i spróbować osiągnąć porozumienie. W tym celu małżonkowie mogą zwrócić się o pomoc do mediatorów rodzinnych z lokalnej rady opieki społecznej (sosiaalilautakunta). Ponadto sądy rejonowe mają obowiązek powiadomić małżonków o dostępności usługi mediacji rodzinnej. Mediatorzy próbują pomóc małżonkom osiągnąć porozumienie w kwestii rozstrzygnięcia sporów rodzinnych w sposób najbardziej zadowalający dla wszystkich członków rodziny. Mediatorzy mogą także udzielać pomocy małżonkom w sporządzaniu umów i wszczynaniu innych postępowań w celu rozstrzygnięcia sporu. Mediatorzy muszą przede wszystkim uwzględnić dobro każdego małoletniego dziecka w danej rodzinie. Mediacja jest zawsze dobrowolna.
Postępowanie rozwodowe mogą wszcząć oboje małżonkowie wspólnie albo jedno z małżonków osobno. Aby wszcząć postępowanie rozwodowe, należy złożyć pisemny pozew o rozwód w sądzie rejonowym w miejscu zamieszkania któregokolwiek z małżonków. Pozwy o rozwód można składać osobiście lub za pośrednictwem upoważnionego pełnomocnika. Pozwy można także przesyłać do sądu rejonowego pocztą, faksem lub za pośrednictwem poczty elektronicznej.
W sprawach rozwodowych dostępna jest pomoc prawna (zob. „Pomoc prawna – Finlandia”).
Istnieje możliwość wniesienia apelacji od wyroku rozwodowego do sądu apelacyjnego (hovioikeus).
Co do zasady podstawą uznania wyroku rozwodowego wydanego w innym państwie członkowskim jest rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003. Zob. „Rozwód – Prawo wspólnotowe”.
Zgodnie z rozporządzeniem orzeczenie wydane w jednym państwie członkowskim jest uznawane w innych państwach członkowskich bez potrzeby przeprowadzania specjalnego postępowania. Każda zainteresowana strona może jednak złożyć wniosek o uznanie lub o nieuznanie takiego orzeczenia.
Wnioski dotyczące uznawania orzeczeń są rozpatrywane przez sądy rejonowe.
W przypadku spraw rozwodowych wszczętych w krajach nordyckich zastosowanie ma konwencja nordycka o małżeństwie z 1931 r. Stronami przedmiotowej konwencji będącymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej są Dania, Finlandia i Szwecja. Wyrok rozwodowy wydany zgodnie z konwencją nordycką o małżeństwie jest ważny we wszystkich krajach nordyckich bez odrębnego poświadczenia.
Procedura jest taka sama jak opisana w pytaniu 14.
Do wszystkich spraw rozwodowych wszczętych w Finlandii stosuje się prawo fińskie.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.