Europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym

Art. 50 ust. 1 lit. a) – sądy właściwe do wydawania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Sądy rejonowe ds. cywilnych (Eirinodikeía) oraz sądy pierwszej instancji (Protodikeía).

Art. 50 ust. 1 lit. b) – organ wyznaczony jako właściwy do uzyskiwania informacji o rachunku

Dyrekcja ds. Planowania Działalności Audytowej (Diéfthynsi Epicheirisiakoú Schediasmoú Eléngchon – DIESEL) w strukturach Dyrekcji Generalnej ds. Operacji Podatkowych (Genikí Diéfthynsi Forologikón Leitourgión) Niezależnego Urzędu Dochodów Publicznych (Anexártiti Archí Dimosíon Esódon – AADE); adres e-mail: diesel@aade.gr / tel.: +30 2104802000, +30 2104802530.

Art. 50 ust. 1 lit. c) – metody uzyskiwania informacji o rachunku

System Rejestrów Rachunków Bankowych i Płatniczych został utworzony na potrzeby przekazywania do instytucji kredytowych wniosków o informacje złożonych przez władze, służby, organy sektora publicznego i inne podmioty. Wnioski te są przesyłane bezpieczną pocztą elektroniczną do instytucji kredytowych za pośrednictwem strony trzeciej (Tiresias). Następnie instytucje te odsyłają tą samą drogą odpowiedź zawierającą informacje szczegółowe na temat danego rachunku (art. 14 ust. 5 lit. a)).

Art. 50 ust. 1 lit. d) – sądy, do których można wnosić odwołanie od odmowy wydania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Odmowa wydania nakazu zabezpieczenia przez sędziego sądu rejonowego można zaskarżyć do sądu pierwszej instancji orzekającego w składzie jednoosobowym (Monomelés Protodikeío), a odmowę wydania nakazu przez ten ostatni sąd – do sądu apelacyjnego (Efeteío).

Art. 50 ust. 1 lit. e) – organy wyznaczone jako właściwe do otrzymania, przekazania i doręczenia europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym i innych dokumentów

Właściwym organem przekazującym jest sąd pierwszej instancji. Do odbierania i doręczania nakazów zabezpieczenia i innych dokumentów właściwi są komornicy (dikastikoí epimelités).

Art. 50 ust. 1 lit. f) – organ właściwy do wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Komornicy.

Art. 50 ust. 1 lit. g) – zakres, w jakim rachunki wspólne i powiernicze mogą być zabezpieczone

Podlegać zabezpieczeniu mogą jedynie rachunki wspólne. Nie ma możliwości zabezpieczenia rachunków powierniczych. W przypadku zabezpieczenia rachunków wspólnych nie stosuje się innych przepisów.

Art. 50 ust. 1 lit. h) – zasady mające zastosowanie do kwot zwolnionych z zajęcia

Art. 982 ust. 2 kodeksu postępowania cywilnego (Kódikas Politikís Dikonomías) stanowi, że alimenty, wynagrodzenie, emerytury, świadczenia ubezpieczeniowe i podobne świadczenia są wyłączone spod zajęcia. W internecie nie ma łącza prowadzącego do kodeksu postępowania cywilnego. Kwoty, o których mowa powyżej, są wyłączone spod zajęcia bez konieczności składania wniosku przez dłużnika.

Art. 50 ust. 1 lit. i) – opłaty, o ile są one pobierane przez banki za wykonanie równoważnych nakazów krajowych lub za udzielanie informacji o rachunku, a jeśli tak – informacje o tym, na której stronie spoczywa obowiązek uiszczenia tych opłat

Nie wprowadzono szczególnych przepisów regulujących koszty i opłaty ponoszone z tytułu zabezpieczenia rachunku bankowego lub przekazania szczegółowych informacji na temat rachunku. Helleńskie Stowarzyszenie Bankowe (Ellinikí Énosi Trapezón) wyraziło jednak opinię, że instytucje kredytowe są uprawnione do zwrócenia się o pokrycie poniesionych kosztów, co zostało wyraźnie przewidziane odpowiednio w art. 30 A i 30 B kodeksu ściągania danin publicznych (Kódikas Eispráxeos Dimosíon Esódon (KEDE) – obowiązujący dekret ustawodawczy nr 356/1974, ze zmianami).

Art. 50 ust. 1 lit. j) – skali opłat lub innego zbioru zasad określających należne opłaty pobierane przez jakikolwiek organ lub inny podmiot zaangażowany w przetwarzanie lub wykonywanie nakazu zabezpieczenia

Niezależny organ ds. danin publicznych (Anexártiti Archí Dimosíon Esódon) nie pobiera opłat za udział w rozpatrzeniu nakazu zabezpieczenia. Ponieważ nakaz jest wykonywany przez komornika, wystawia on fakturę z tytułu dokonania czynności egzekucyjnych na nazwisko osoby, która wystąpiła o wykonanie nakazu. Nie ma łącza do strony internetowej, na której znajdują się informacje dotyczące opłat komorniczych. Ministerstwo Finansów nie pobiera opłat z tytułu udzielenia informacji na podstawie art. 14.

Art. 50 ust. 1 lit. k) – wskazanie, czy równoważnym nakazom krajowym przyznaje się tę samą czy wyższą rangę

Europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym jest uznawany za równoważny środkom służącym zabezpieczeniu interesu (asfalistikó métro) na gruncie prawa krajowego. Nie istnieje hierarchia równorzędnych aktów krajowych.

Art. 50 ust. 1 lit. l) – sądy lub organy egzekwowania prawa właściwe w kwestii przyznania środka odwoławczego

Właściwym sądem do zarządzenia środka jest sąd, który wydał europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym; tj. sędzia sądu rejonowego ds. cywilnych w sprawach wchodzących w zakres właściwości tego sądu i sędzia sądu pierwszej instancji orzekającego w składzie jednoosobowym. Jeżeli chodzi o środki prawne, o których mowa w art. 34 ust. 1 i 2, sądem właściwym w przypadku kwot w wysokości do 20 000 EUR jest sąd rejonowy ds. cywilnych. Sądem właściwym w sprawach dotyczących kwot powyżej 20 000 EUR jest sąd pierwszej instancji.

Art. 50 ust. 1 lit. m) – sądy, do których należy wnosić odwołanie, i termin na złożenie takiego odwołania, jeśli istnieje

Odmowę wydania nakazu zabezpieczenia przez sędziego sądu rejonowego ds. cywilnych można zaskarżyć do sądu pierwszej instancji orzekającego w składzie jednoosobowym (Monomelés Protodikeío), a odrzucenie wniosku o wydanie nakazu przez ten ostatni sąd – do sądu apelacyjnego (Efeteío). Apelacje należy składać w terminie 30 dni od doręczenia postanowienia dłużnikowi.

Art. 50 ust. 1 lit. n) – opłaty sądowe

Opłaty sądowe stanowią równowartość około czterech tysięcznych wysokości kwoty, której się dochodzi. Obliczenia ta mają zastosowanie do czynności służących wydaniu nakazu i środków zaskarżenia w tym postępowaniu.

Art. 50 ust. 1 lit. o) – języki akceptowane do celów tłumaczenia dokumentów

Przyjmowane są jedynie dokumenty sporządzone w języku greckim.