Wyszukaj informacje według regionu
Art. 1 ust. 2 ustawy nr 586/2003 o zawodzie adwokata i o zmianie ustawy nr 455/1991 o działalności gospodarczej wymagającej zezwoleń, z późniejszymi zmianami, stanowi, co następuje:
„Wykonywanie zawodu adwokata oznacza reprezentowanie klientów przed sądami, organami administracji centralnej i innymi podmiotami, występowanie w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym, udzielanie porad prawnych, opracowywanie komentarzy do aktów prawnych, sporządzanie analiz prawnych, zarządzanie mieniem klientów i inne formy doradztwa prawnego i pomocy prawnej, jeżeli czynności te (dalej zwane »usługami prawnymi«) mają charakter ciągły i są wykonywane odpłatnie”.
Opłaty pobierane przez adwokatów są regulowane rozporządzeniem wykonawczym Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej nr 655/2004 w sprawie opłat i wynagrodzeń pobieranych przez adwokatów z tytułu świadczenia usług prawnych (vyhláška o odmenách a náhradách advokátov za poskytovanie správnych služieb). Wersja angielska rozporządzenia jest dostępna na stronie internetowej Słowackiej Izby Adwokackiej.
Wynagrodzenie adwokata jest ustalane w drodze umowy między nim a jego klientem (opłata umowna). Zdecydowana większość opłat pobieranych przez prawników jest ustalana w drodze umowy, o ile ustawa nie przewiduje opłat taryfowych. Jeżeli strony nie osiągną porozumienia w tej sprawie, w celu ustalenia wysokości wynagrodzenia stosuje się odpowiednie przepisy dotyczące stawek opłat (rozporządzenie wykonawcze w sprawie opłat pobieranych przez adwokatów). Opłatę taryfową ustala się poprzez pomnożenie podstawowej stawki przez liczbę czynności lub usług prawnych świadczonych przez adwokata.
Zawód komornika nie występuje na Słowacji. Jego zadania wykonuje jednak egzekutor sądowy (súdny exekútor) zgodnie z ustawą nr 233/1995 o egzekutorach sądowych i czynnościach egzekucyjnych (zákon o súdnych exekútoroch a exekučnej činnosti), zwana „ustawą o postępowaniu egzekucyjnym”.
Koszty stałe stron w postępowaniu cywilnym
Wszystkie kategorie opłat są określone w odpowiednich przepisach, które przedstawiają różne sposoby ich naliczania:
Opłaty sądowe są regulowane ustawą nr 71/1992 o opłatach sądowych oraz o opłacie za wyciąg z rejestru karnego, z późniejszymi zmianami („ustawa o opłatach sądowych”). Kwota opłat jest stała lub określona procentowo bądź jest ustalana za pomocą obu tych sposobów (w zależności od rodzaju roszczenia).
Opłaty pobierane przez egzekutorów sądowych są regulowane ustawą nr 233/1995 o egzekutorach sądowych i czynnościach egzekucyjnych. Kwota jest ustalana na podstawie taryfy (opłata stała lub określona procentowo w zależności od przedmiotu egzekucji) lub ma charakter umowny.
Wynagrodzenia adwokatów są regulowane rozporządzeniem wykonawczym nr 655/2004 w sprawie opłat i wynagrodzeń pobieranych przez adwokatów z tytułu świadczenia usług prawnych. Kwota jest ustalana na podstawie taryfy (opłata stała za każdą świadczoną usługę prawną, w zależności od wartości roszczenia lub jego przedmiotu) lub ma charakter umowny.
Wynagrodzenia biegłych są regulowane rozporządzeniem wykonawczym nr 491/2004 w sprawie wynagrodzenia, zwrotu kosztów i rekompensat za stracony czas dla biegłych i tłumaczy. Kwota jest ustalana na podstawie taryfy (opłata stała za każdą usługę, naliczana godzinowo lub określona procentowo w zależności od przedmiotu usług biegłego) lub ma charakter umowny.
Zwrot kosztów poniesionych przez świadków reguluje ustawa nr 99/1963 kodeks postępowania cywilnego, a także rozporządzenie wykonawcze nr 543/2005 w sprawie administracji i organizacji sądów rejonowych, sądów okręgowych, Sądu Szczególnego i sądów wojskowych, ustawa nr 311/2001 – kodeks pracy, ustawa nr 595/2003 o podatku dochodowym oraz ustawa nr 663/2007 o wynagrodzeniu minimalnym. Sąd podejmuje decyzję o zwrocie koniecznych wydatków bieżących i rekompensacie za utracone zarobki (zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu w sprawie administracji i organizacji).
Wynagrodzenia tłumaczy pisemnych i ustnych są regulowane rozporządzeniem wykonawczym nr 491/2004 w sprawie wynagrodzenia, zwrotu kosztów i rekompensat za stracony czas dla biegłych i tłumaczy. Kwota wynagrodzenia jest ustalana na podstawie taryfy (stała stawka za każdą godzinę/stronę w zależności od języka lub za usługę świadczoną przez tłumacza) lub ma charakter umowny.
W związku z powyższym w przypadku większości potencjalnych postępowań cywilnych osoba niebędąca prawnikiem nie może praktycznie oszacować całkowitych rzeczywistych kosztów bez zasięgnięcia w tym względzie fachowej porady.
Specjalista (zwłaszcza prawnik) może jednak udzielić o wiele bardziej szczegółowych informacji na temat różnych kosztów, których należy się spodziewać w toku postępowania, odpowiednio do okoliczności sprawy. Jeżeli wynik postępowania jest trudny do przewidzenia, prawnik może również oszacować dla klienta koszty związane z różnymi możliwymi rozstrzygnięciami, które będą ostatecznie zależeć od rozpoznania i orzeczenia sądu.
Odrębne rozporządzenia/ustawy regulują różne rodzaje kosztów, które mogą zostać poniesione w postępowaniu cywilnym. Określono w nich różne sposoby obliczania opłat, które można podzielić na dwie główne kategorie: opłaty taryfowe i opłaty umowne.
Etap postępowania cywilnego, na którym strony muszą uiścić koszty stałe
Zgodnie z ustawą nr 71/1992 o opłatach sądowych oraz o opłacie za wyciąg z rejestru karnego, z późniejszymi zmianami, przed rozpoczęciem rozprawy należy uiścić tylko opłatę sądową.
Zgodnie z ustawą nr 99/1963 (kodeks postępowania cywilnego) oprócz opłat sądowych koszty postępowania obejmują przede wszystkim bieżące wydatki stron postępowania i ich przedstawicieli. Są to:
Koszty te uiszcza się zazwyczaj po wydaniu przez sąd orzeczenia.
Ponadto koszty postępowania cywilnego zależą w znacznym stopniu od rozpoznawanej sprawy i uznania sądu (głównie w odniesieniu do doboru dowodów i zakresu kosztów zwracanych sądowi lub stronie przeciwnej). Trudno zatem przewidzieć rzeczywiste koszty postępowania przed jego rozpoczęciem.
Koszty stałe stron w postępowaniu karnym
Po wydaniu prawomocnego orzeczenia sąd może orzec w sprawie kosztów w postępowaniu karnym według własnego uznania.
Etap postępowania karnego, na którym strony muszą uiścić koszty stałe
Wszelkie koszty związane z postępowaniem karnym uiszcza się po uprawomocnieniu się wyroku, ponieważ rozstrzygnięcie dotyczące zwrotu kosztów postępowania stanowi część wyroku (ustawa nr 301/2005 kodeks postępowania karnego).
Koszty stałe stron w postępowaniu konstytucyjnym
W przypadku zastępstwa procesowego przed słowackim Trybunałem Konstytucyjnym, kiedy to nie można wskazać pieniężnej wartości przedmiotu sporu, podstawowa stawka z taryfy opłat za każdą pojedynczą usługę prawną musi być równa jednej szóstej podstawy obliczeń (art. 11 rozporządzenia wykonawczego nr 655/2004 w sprawie opłat i wynagrodzeń pobieranych przez adwokatów z tytułu świadczenia usług prawnych).
Etap postępowania konstytucyjnego, na którym strony muszą ponieść koszty stałe
Do postępowania konstytucyjnego mają zastosowanie zasady właściwe w przypadku postępowania cywilnego i karnego. Zastosowanie ma ustawa nr 99/1963 (kodeks postępowania cywilnego).
Art. 18 ustawy nr 586/2003 o zawodzie adwokata i o zmianie ustawy nr 455/1991 o działalności gospodarczej wymagającej zezwoleń, z późniejszymi zmianami, stanowi, co następuje:
Wspomniane powyżej ustawy dotyczące kosztów zostały opublikowane w języku słowackim w Dzienniku Ustaw (na podstawie art. 8 ustawy Rady Narodowej Republiki Słowackiej nr 1/1993).
Kwestię mediacji reguluje ustawa nr 420/2004 o mediacji.
Informacje o kosztach są dostępne na stronie internetowej IGNUM, na której zgromadzono powszechnie obowiązujące przepisy, a także inne obowiązujące słowackie przepisy oraz przepisy, które utraciły moc. Strona ta jest prowadzona przez Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.
Informacje te można znaleźć w roczniku statystycznym Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.
Trudno jest wskazać informacje na temat średnich kosztów i opłat, gdyż:
Jeżeli egzekutor sądowy jest zarejestrowany jako płatnik podatku VAT, odpowiednia kwota tego podatku będzie doliczana do jego dochodu i kosztów (zgodnie z art. 196 ustawy nr 233/1995 o egzekutorach sądowych i czynnościach egzekucyjnych).
Jeżeli adwokat jest zarejestrowany jako płatnik podatku VAT, jego dochód i koszty zawierają podatek VAT (art. 18 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Ministerstwa Sprawiedliwości nr 655/2004 w sprawie opłat i wynagrodzeń pobieranych przez adwokatów z tytułu świadczenia usług prawnych).
Jeżeli biegły lub tłumacz jest zarejestrowany jako płatnik podatku VAT, jego wynagrodzenie będzie zawierać podatek VAT (art. 16 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Ministerstwa Sprawiedliwości nr 491/2004 w sprawie wynagrodzenia, zwrotu kosztów i rekompensat za stracony czas dla biegłych i tłumaczy).
Podatku VAT nie nalicza się od opłat sądowych (ustawa nr 71/1992 o opłatach sądowych oraz o opłacie za wyciąg z rejestru karnego, z późniejszymi zmianami). Nalicza się go jednak od opłat za mediację, ponieważ mediacja jest traktowana jak działalność gospodarcza, oraz od opłat za arbitraż według stawki 20%, o ile osoba pobierająca opłatę jest zarejestrowana jako płatnik podatku VAT.
Próg dochodów określony jest w art. 4 lit. i) ustawy nr 327/2005 o pomocy prawnej na rzecz osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej oraz o zmianie ustawy nr 586/2003 o zawodzie adwokata i o zmianie ustawy nr 455/1991 o działalności gospodarczej wymagającej zezwoleń (ustawa o działalności gospodarczej), z późniejszymi zmianami, zmienionej ustawą nr 8/2005.
Jej właściwy fragment brzmi: „Uznaje się, że osoba fizyczna znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jeśli otrzymuje ona świadczenia lub zasiłki przyznawane osobom w trudnej sytuacji materialnej 1e) lub jeśli jej dochód nie przekracza kwoty równej 1,6 minimum socjalnego 2) oraz jeśli taka osoba fizyczna nie dysponuje środkami umożliwiającymi jej zapłatę za usługi prawne” (311,30 EUR).
Próg dochodów w odniesieniu do oskarżonych, którzy wnioskują o wyznaczenie obrońcy z urzędu w sprawie karnej, nie został określony. Kodeks postępowania karnego (art. 37 i 38) wskazuje okoliczności, w których konieczny jest udział obrońcy:
Art. 38 kodeksu postępowania karnego stanowi, że:
Zgodnie z art. 558 ust. 1 kodeksu postępowania karnego sąd orzeka o zwrocie kosztów na rzecz pokrzywdzonego po uprawomocnieniu się wyroku.
Wszystkie warunki określa ustawa nr 301/2005 kodeks postępowania karnego.
Istnieją dwa rodzaje zwolnienia z opłat sądowych (art. 4 ustawy Rady Narodowej Republiki Słowackiej nr 71/1992 o opłatach sądowych oraz o opłacie za wyciąg z rejestru karnego, z późniejszymi zmianami). Zwolnienie z opłat sądowych ma zastosowanie w przypadku:
Zgodnie z art. 138 kodeksu postępowania cywilnego sąd ma prawo całkowicie lub częściowo zwolnić stronę z opłat sądowych, jeżeli jest to uzasadnione jej sytuacją i o ile roszczenie nie jest błahe oraz o ile wykonywanie lub dochodzenie przez stronę określonego prawa nie jest w sposób oczywisty bezzasadne. Sąd może jednak cofnąć zwolnienie w dowolnym momencie postępowania.
Zgodnie z ustawą nr 327/2005 o pomocy prawnej na rzecz osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej (ustawa o pomocy prawnej), pomoc prawna oznacza świadczenie usług prawnych osobom uprawnionym do pomocy podczas dochodzenia przez nie przysługujących im praw. Pomoc prawną świadczy się głównie w formie:
Jeśli jednak dana osoba spełnia wymogi związane z udzieleniem pomocy prawnej, może być również zwolniona z konieczności pokrycia kosztów postępowania (w tym opłat sądowych). Nie ma przepisu bezpośrednio stanowiącego, że osoba uprawniona do pomocy prawnej jest również zwolniona z opłat sądowych. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że sąd udzieli takiego zwolnienia.
Można zwrócić się do właściwego sądu o całkowite lub częściowe zwolnienie z opłat sądowych. Sąd może z własnej inicjatywy zasądzić stronie wygrywającej (w przypadku wygranej w pełnym zakresie) zwrot koniecznych kosztów postępowania (w tym opłat sądowych). W przypadku częściowej wygranej sąd obciąża częścią kosztów postępowania każdą ze stron, a także może orzec, że żadna ze stron nie ma prawa do zwrotu kosztów postępowania. Sąd może jednak przyznać stronie częściowo wygrywającej zwrot kosztów postępowania w pełnym zakresie, jeżeli decyzja dotycząca kwoty płatności przypadającej do uiszczenia przez taką stronę była oparta na opinii biegłego lub została podjęta według uznania sądu bądź jeżeli brak wygranej wiąże się ze względnie nieistotną częścią postępowania.
Jeśli pokrzywdzonemu zasądzono zwrot przynajmniej części kosztów postępowania, skazany ma obowiązek zwrócić pokrzywdzonemu konieczne koszty postępowania, w tym koszty zastępstwa procesowego, jeżeli udział obrońcy jest obowiązkowy.
Nawet jeżeli pokrzywdzonemu nie zasądzono zwrotu kosztów, o którym mowa powyżej, sąd może orzec o częściowym lub całkowitym zwrocie kosztów na rzecz pokrzywdzonego, na wniosek pokrzywdzonego i z uwzględnieniem okoliczności sprawy.
Poziom wynagrodzenia biegłych określa rozporządzenie wykonawcze Ministerstwa Sprawiedliwości nr 491/2004 w sprawie wynagrodzenia, zwrotu kosztów i rekompensat za stracony czas dla biegłych i tłumaczy. Lista biegłych, prowadzona przez Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej, jest ogólnie dostępna na jego stronie internetowej. Biegłego dodaje się do listy na jego wniosek, jeżeli spełnia on wszystkie wymogi (zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym w sprawie wynagrodzenia biegłych i tłumaczy).
Wynagrodzenie biegłych ustala się w drodze umowy między biegłym a klientem (wynagrodzenie umowne). Jeżeli strony nie osiągną porozumienia, wynagrodzenie należy ustalić na podstawie odpowiednich przepisów w sprawie stawek opłat.
Należy zauważyć, że podatek VAT jest naliczany tylko od wynagrodzenia umownego, jeżeli biegły/tłumacz jest zarejestrowany jako płatnik podatku VAT.
Opłaty taryfowe określa się na podstawie:
Więcej szczegółowych informacji na temat kosztów postępowania na Słowacji można znaleźć w konkretnych studiach przypadków.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.