Wyszukaj informacje według regionu
Podstawę, według której wypłacane są wynagrodzenia solicitorów można podzielić na dwie następujące kategorie: postępowania sporne (tj. doradztwo i zastępstwo prawne w związku ze sporem rozstrzyganym przed sądem, trybunałem lub trybunałem arbitrażowym) oraz postępowania niesporne. Jeśli chodzi o postępowania sporne koszty można następnie podzielić na: koszty w relacji solicitor – klient (tj. koszty wypłacane solicitorowi przez stronę) oraz koszty w relacji strona postępowania – strona postępowania (tj. koszty, które jedna ze stron postępowania musi zapłacić na rzecz drugiej strony).
Postępowanie sporne
Podstawowe prawodawstwo pierwotne*
Podstawowe prawodawstwo wtórne*
Orzecznictwo
Postępowanie niesporne
Podstawowe prawodawstwo pierwotne*
Solicitors’ Remuneration Act 1881(ustawa o wynagrodzeniach solicitorów z 1881 r.)
Podstawowe prawodawstwo wtórne*:
Orzecznictwo
*Odnośniki do prawodawstwa dotyczą odpowiednio zmienionych ustaw, zarządzeń lub regulaminów mających związek z daną sprawą. Z prawodawstwem przyjętym po 1922 r. można zapoznać się na stronie internetowej Irish Statute Book online (irlandzki elektroniczny dziennik ustaw) oraz na stronie internetowej izb Oireachtas (parlamentu).
Wynagrodzenie barristerów jest traktowane jako koszt solicitora, na którego wystawiane są faktury i w związku z tym wynagrodzenie barristerów uznawane jest za koszt solicitora i jest regulowane na podstawie przepisów dotyczących opłat pobieranych przez solicitorów oraz na podstawie orzeczeń sądów dotyczących odliczeń z tytułu wynagrodzenia obrońców: zob. w szczególności art. 27 Courts and Court Officers Act z 1995 r. oraz orzeczenia w sprawie Kelly przeciwko Breen [1978] I.L.R.M. 63; w sprawie państwo (Gallagher Shatter & Co.) przeciwko de Valera [1991] 2 I.R. 198; w Superquinn przeciwko Bray U.D.C. (nr 2) [2001] 1 I.R. 459
Sheriff's Fees and Expenses Order(zarządzenie w sprawie opłat pobieranych i kosztów ponoszonych przez szeryfa) z 2005 r. reguluje kwestię wynagrodzeń przedstawicieli takich zawodów jak: sheriff, court messenger i bailiff (szeryfa, posłańca sądowego oraz bailiffa) należnych w związku z wykonaniem nakazu egzekucyjnego wydanego przez sąd. Powyższe opłaty i koszty obejmują opłatę należną z tytułu wydania nakazu egzekucyjnego i zajęcia, koszty podróży, koszty przewozu żywego inwentarza i rzeczy, utrzymywania ich lub przechowywania.
W irlandzkim systemie prawnym w grupie zawodowej zastępców prawnych nie występuje oddzielna kategoria określana jako „advocates”.
Opłaty stałe
Opłaty stałe uiszczane przez strony w postępowaniu cywilnym
Zasadniczo ustalenie pozycji kosztów pozostawia się swobodnej ocenie sądu, z wyjątkiem pozycji, o których mowa w rozdziale 27, art. 1A ust. 3 i art. 9 (opłaty, które uiszcza strona składająca pismo procesowe po złożeniu przez drugą stronę wniosku o wydanie orzeczenia w sytuacji niezłożenia tego pisma procesowego) oraz w załączniku W do regulaminu sądów wyższych i załączniku E do regulaminu sądu okręgowego.
Ponoszone koszty obejmują również takie wydatki jak opłaty sądowe, które są ustalane na podstawie fees orders (postanowień w przedmiocie kosztów) wydawanych odpowiednio przez Supreme Court (Sąd Najwyższy) i High Court (Wysoki Sąd), Circuit Court (sąd okręgowy) i District Court (sąd rejonowy).
Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie zawierającej stawki opłat sądowych.
Etap postępowania cywilnego, na którym strony muszą uiścić opłaty stałe
Zgodnie z rozdziałem 27 art. 1A ust 3 i art. 9 (koszty, które pokrywa strona składająca pismo procesowe po złożeniu przez drugą stronę wniosku o orzeczenie w sytuacji niezłożenia tego pisma procesowego), opłaty uiszcza się w przypadku oddalenia wniosku o orzeczenie w związku z niezłożeniem pisma procesowego.
Opłaty wyszczególnione w załączniku W do regulaminu sądów wyższych są należne:
Opłaty określone w załączniku E do regulaminu sądu rejonowego, są uiszczane:
Opłaty stałe uiszczane przez strony w postępowaniu karnym
W postępowaniu karnym nie pobiera się opłat stałych. W przypadku postępowań karnych nie nalicza się żadnych opłat sądowych.
W uproszczonym postępowaniu karnym sąd rejonowy może wydać postanowienie o obciążeniu strony kosztami, z wyjątkiem Director of Public Prosecutions (dyrektora Urzędu Oskarżyciela Publicznego) lub funkcjonariusza policji występującego jako oskarżyciel. Sąd okręgowy i Central Criminal Court (Centralny Sąd Karny) – sądy sprawujące jurysdykcję w zakresie spraw rozpoznawanych na podstawie aktu oskarżenia mogą same ustalać wysokość opłat:
Koszty stałe stron w postępowaniu konstytucyjnym
Jedynie Sąd Najwyższy i Wysoki Sąd sprawują jurysdykcję w postępowaniu konstytucyjnym. W postępowaniu takim nie stosuje się żadnych opłat szczególnych, ani systemu opłat. Koszty stałe przewidziane w tego typu postępowaniu określono w załączniku W do regulaminu sądów wyższych. Nakładane opłaty sądowe określono w Supreme and High Court (Fees) Order (zarządzeniu w sprawie opłat sądowych Sądu Najwyższego i Wysokiego Sądu).
Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie zawierającej stawki opłat sądowych.
Etap postępowania konstytucyjnego, na którym strony procesu muszą uiścić opłaty stałe
Zasadniczo opłaty sądowe uiszcza się przy składaniu odpowiednich dokumentów.
Artykuł 68 Solicitors’ (Amendment) Act z1994 r. stanowi, że:
(i) prawie klienta do żądania od solicitora przedłożenia rachunku kosztów lub jego części do weryfikacji przez Taxing Master of the High Court (specjalistę ds. wyceny kosztów postępowania sądowego przy Wysokim Sądzie) w zakresie relacji pomiędzy solicitorem a jego klientem, oraz
(ii) prawie klienta do złożenia w stowarzyszeniu, o którym mowa w art. 9, skargi, w której stwierdza, że otrzymał rachunek kosztów, który w jego ocenie jest zawyżony.
Przepisy pkt. 12.6 Code of Conduct of the General Council of the Bar of Ireland (kodeksu etyki Naczelnej Rady Palestry Irlandii) stanowią:
„12.6 W momencie przyjęcia zlecenia świadczenia usługi prawnej, lub w momencie, w którym stanie się to możliwe, w odpowiedzi na stosowny wniosek, barrister przedstawia solicitorowi zlecającemu usługę prawną lub klientowi korzystającemu z usługi barristera bez pośrednictwa solicitora zgodnie z Direct Professional Access Scheme (systemem bezpośredniego dostępu do usług barristera) na piśmie szczegółowe informacje potwierdzające:
Każdy barrister wybiera formę przedstawienia szczegółowych informacji według własnego uznania.”
Informacje na ten temat źródeł kosztów wraz z literaturą fachową do pobrania znajdują się na stronie internetowej Taxing Master's Office.
Informacje o źródłach kosztów w Irlandii są dostępne w języku angielskim.
Szczegółowe informacje dotyczące mediacji można znaleźć na stronie internetowej Family Support Agency (Agencji na rzecz Wspierania Rodziny).
Dostępna jest strona internetowa zawierająca informacje na temat kosztów.
Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie internetowej zawierającej sprawozdania roczne Courts Service (Służby Sądowej).
Informacje można znaleźć na stronie internetowej poświęconej irlandzkiemu systemowi podatków i ceł.
Próg dochodu rozporządzalnego stosowany w sprawach cywilnych wynosi 18 000 EUR, po odliczeniu ustalonych kwot na osoby będące na utrzymaniu, koszty zamieszkania, podatki i składki na ubezpieczenia społeczne.
Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie internetowej Department of Justice, Equality and Law Reform (Departamentu Sprawiedliwości, Równouprawnienia i Reformy Prawa) oraz na stronie internetowej Legal Aid Board (Rady Pomocy Prawnej).
Criminal Legal Aid Scheme (system pomocy prawnej w sprawach karnych), którego administratorem jest Departament Sprawiedliwości, Równości i Reformy Prawa, przewiduje, że bezpłatna pomoc prawna w postępowaniu karnym może w niektórych okolicznościach być przyznana w celu zapewnienia obrony osobom nieposiadającym wystarczających środków. Nie obowiązuje ustalony próg dochodów. Oskarżony ma prawo do uzyskania od sądu, przed którym staje, informacji na temat ewentualnie przysługującego mu prawa do uzyskania pomocy prawnej. Przyznanie pomocy prawnej umożliwia oskarżanemu skorzystanie, podczas przygotowań do obrony lub apelacji i w ich toku, z usług solicitora, a w niektórych okolicznościach z usług maksymalnie dwóch obrońców. Za przyznawanie pomocy prawnej odpowiadają sądy, za pośrednictwem sędziów. Wniosek o przyznanie pomocy prawnej można składać w sądzie a) osobiście lub b) przez reprezentanta prawnego wnioskodawcy lub c) pismem przesłanym do sekretariatu sądu.
Wnioskodawca ubiegający się o pomoc prawną musi udowodnić przed sądem, że nie posiada wystarczających środków pozwalających mu na samodzielne opłacenie pomocy prawnej. Ta kwestia zależy wyłącznie od uznania poszczególnych sądów i nie jest regulowana żadnymi wytycznymi w zakresie kwalifikowania się do pomocy ze względów finansowych. Sąd musi również uzyskać pewność, że z uwagi na „powagę zarzutu” lub „wyjątkowe okoliczności” przyznanie wnioskodawcy pomocy prawnej jest niezbędne z punktu widzenia interesu wymiaru sprawiedliwości. Niemniej jednak w przypadku, gdy postawiony zarzut dotyczy morderstwa lub gdy od wyroku Apelacyjnego Sądu Karnego wniesiono apelację do Sądu Najwyższego, jedyną podstawą przyznania bezpłatnej pomocy prawnej jest brak wystarczających środków.
Sąd może zażądać od wnioskodawcy ubiegającego się o bezpłatną pomoc prawną złożenia oświadczenia o stanie majątkowym. Świadome złożenie fałszywego oświadczenia lub zatajenie istotnych faktów przez wnioskodawcę w celu uzyskania pomocy prawnej jest przestępstwem. Za takie przestępstwo grozi kara grzywny albo pozbawienia wolności, lub obie te kary.
Nie stosuje się progu dochodu rozporządzalnego w odniesieniu do pokrzywdzonych w określonych sprawach dotyczących przemocy seksualnej wnioskujących o przyznanie im pomocy prawnej przez Legal Aid Board w sprawach karnych, w których spodziewane jest podniesienie przez obronę kwestii dotychczasowego życia seksualnego osoby będącej stroną skarżącą.
Pomoc prawna jest automatycznie przyznawana pokrzywdzonym w określonych sprawach dotyczących przemocy seksualnej. Pozostali pokrzywdzeni muszą spełnić takie same kryteria, jak ogół społeczeństwa.
W przypadku osób nieletnich nie obowiązują żadne inne warunki ani szczególne ustalenia.
W niektórych okolicznościach, w tym w sprawach rodzinnych i w określonych sprawach dotyczących osób małoletnich, stosuje się zwolnienia z obowiązku uiszczenia opłat sądowych. Pełne informacje dotyczące okoliczności, w których opłaty sądowe nie obowiązują, można znaleźć w zarządzeniach dotyczących opłat znajdujących się na stronie internetowej Courts Service.
Szczegółowe informacje dotyczące zarządzeń w sprawie opłat i zwolnień z opłat znajdują się na stronie internetowej Courts Service.
Sądy mają prawo do swobodnego decydowania o wysokości zasądzanych kosztów. Sądy są zobowiązane do korzystania z tego prawa w zgodzie z określonymi i ustalonymi regułami i zasadami wynikającymi z orzecznictwa. Na przykład nadrzędną zasadą jest zasada stanowiąca, że koszty są powiązane z wynikiem sprawy, tj. strona przegrywająca pokrywa koszty poniesione przez stronę wygrywającą. Zasada ta podlega jednak wyjątkom, które zależą od okoliczności sprawy. Na przykład strona wygrywająca może nie odzyskać całości poniesionych przez siebie kosztów, jeżeli sąd uzna, że opóźniała lub niepotrzebnie przeciągała postępowanie, lub gdy strona, która w rzeczywistości wygrała sprawę, przegrała w zakresie niektórych odrębnych kwestii rozpatrywanych w ramach sprawy. W określonych sprawach, takich jak sprawy dotyczące kwestii konstytucyjnych oraz kwestii leżących w interesie publicznym, strona przegrywająca może odzyskać część lub całość poniesionych kosztów.
W zakresie pomocy prawnej w sprawach cywilnych Legal Aid Board ustanawia tabelę opłat, którą stosuje w odniesieniu do różnych kategorii biegłych. Ponadto Legal Aid Board ma prawo do swobodnego decydowania o zastosowaniu opłaty specjalnej, gdy szczególne wymogi danej sprawy wymagają powołania konkretnego lub wyspecjalizowanego w danej dziedzinie biegłego. W takim przypadku opłata jest ustalana indywidualnie z biegłym z uwzględnieniem nakładu pracy, wymaganego poziomu wiedzy specjalistycznej oraz wartości sprawy dla osoby otrzymującej pomoc prawną.
W sprawach karnych, w których wydano legal aid certificate (zaświadczenie o przysługującej pomocy prawnej), zakres Criminal Legal Aid Scheme rozciąga się na odpowiednie i racjonalne wydatki poniesione przez solicitora z urzędu, w tym na wynagrodzenie biegłych sądowych.
Kwestia wynagrodzenia tłumaczy w przypadku sporów cywilnych jest zasadniczo ustalana w pierwszej instancji w drodze porozumienia między tłumaczem a stroną sporu. Niemniej jednak opłaty pobrane przez tłumacza podlegają wycenie (weryfikacji) przez taxing master (czyli biegłego w zakresie kosztów sądowych), jeśli koszty poniesione przez stronę, która zawarła porozumienie z tłumaczem, przypadną do zapłaty drugiej stronie sporu.
W każdej sprawie wymagającej przyznania pomocy prawnej Legal Aid Board organizuje konkurs ofert i dokonuje wyboru spośród organizacji, które zgłosiły się do tego konkursu.
W sprawach karnych, w których wydano legal aid certificate (zaświadczenie o przysługującej pomocy prawnej), zakres Criminal Legal Aid Scheme rozciąga się na odpowiednie i uzasadnione wydatki poniesione przez solicitora z urzędu, w tym na wynagrodzenie tłumaczy.
Irlandzkie sprawozdanie w sprawie badania przejrzystości kosztów (400 Kb)
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.