Drobne roszczenia

Słowacja

Autor treści:
Słowacja

WYSZUKIWANIE WŁAŚCIWYCH SĄDÓW I URZĘDÓW

Za pomocą tej wyszukiwarki można wyszukiwać sądy i urzędy posiadające kompetencje w odniesieniu do konkretnych europejskich instrumentów prawnych. Należy pamiętać o tym, że choć dokładamy wszelkich starań, aby wyniki były jak najdokładniejsze, mogą istnieć wyjątki, w przypadku których kompetencje nie zostały określone.

Słowacja

Europejskie procedury transgraniczne – Drobne roszczenia


*pole musi zostać wypełnione

Art. 25 ust. 1 lit. а) Sądy właściwe

Uwaga: niedawno wprowadzono na tej stronie zmiany w oryginalnej wersji językowej słowacki. Strona w wybranej przez Ciebie wersji językowej jest obecnie tłumaczona przez nasze służby tłumaczeniowe.
Do tej pory przetłumaczono ją na następujące języki: angielskifrancuski

Zgodnie z art. 12 ustawy nr 160/2015 kodeksu postępowania cywilnego (Civilný sporový poriadok) orzeczenia w pierwszej instancji wydaje sąd rejonowy (okresný súd). Właściwy miejscowo jest sąd właściwy dla pozwanego: w przypadku osób fizycznych jest to sąd właściwy dla miejsca ich stałego pobytu, w przypadku osób prawnych jest to sąd właściwy dla miejsca, w którym znajduje się ich siedziba, natomiast w przypadku zagranicznych osób prawnych jest to sąd właściwy dla miejsca, w którym mieści się ich oddział. Jeżeli właściwości sądu nie da się określić na podstawie stałego miejsca zamieszkania lub siedziby, ani ostatniego stałego miejsca zamieszkania lub siedziby, właściwy będzie sąd miejsca, w którym znajduje się majątek danej osoby.

Art. 25 ust. 1 lit. b) Środki komunikowania się

Należy przestrzegać ogólnych zasad dotyczących wszczynania postępowania przed sądem. Postępowanie przed sądem można wszcząć na piśmie, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Wniesienie pozwu wymaga zezwolenia wydanego na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o administracji elektronicznej nr 305/2013.

Pozew wniesiony w formie elektronicznej bez uzyskania wspomnianego zezwolenia należy uzupełnić, w terminie dziesięciu dniu, składając ten sam pozew wraz z dodatkowym zezwoleniem w formie papierowej lub elektronicznej. Jeżeli taki pozew nie zostanie złożony ponownie w odpowiednim terminie wraz z odpowiednim zezwoleniem, nie zostanie on rozpatrzony, tj. zostanie on potraktowany tak, jakby nie został wniesiony.

Zezwolenie wydaje się z wykorzystaniem zaawansowanego podpisu elektronicznego. Zaawansowany podpis elektroniczny można uzyskać, wykupując certyfikat kwalifikowany od akredytowanego organu certyfikacji. Informacje na temat akredytowanych organów certyfikacji można uzyskać na stronie internetowej słowackiego krajowego organu bezpieczeństwa (Národný bezpečnostný úrad). Szczegółowe informacje na temat zaawansowanych podpisów elektronicznych można znaleźć na następujących stronach internetowych: https://www.nbu.gov.sk/, https://www.slovensko.sk/en/title oraz https://www.ardaco.com.

Art. 25 ust. 1 lit. c) Organy lub organizacje właściwe do zapewnienia praktycznej pomocy

Kompletne informacje na temat zakresu stosowania europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń, w tym informacje na temat tego, które sądy są właściwe do wydawania orzeczeń w tych sprawach w konkretnych państwach członkowskich, zostaną udostępnione na stronie internetowej słowackiego Ministerstwa Sprawiedliwości: www.justice.gov.sk. Na tej stronie można też znaleźć formularze wykorzystywane w tym postępowaniu.

Osoby spełniające wymogi uprawniające do uzyskania pomocy prawnej mogą się o nią ubiegać za pośrednictwem Centrum Pomocy Prawnej (Centrum právnej pomoci), w którym pomoc prawną świadczą pracownicy Centrum oraz wyznaczeni adwokaci. Warunki świadczenia pomocy prawnej zostały określone w art. 17 ustawy nr 327/2005 w sprawie świadczenia pomocy prawnej na rzecz osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, zmieniającej ustawę nr 586/2003 w sprawie zawodów prawniczych oraz ustawę nr 455/1991 o działalności handlowej (kodeks handlowy), w brzmieniu zmienionym ustawą nr 8/2005.

Art. 25 ust. 1 lit. d) Środki elektronicznego doręczania i elektronicznego komunikowania się oraz metody wyrażenia wcześniejszej zgody na stosowanie takich środków

Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego preferowaną metodą doręczania jest doręczanie na rozprawie lub w trakcie innych czynności sądowych oraz doręczanie do specjalnej funkcyjnej skrzynki pocztowej skonfigurowanej w sposób określony w przepisach szczególnych, a mianowicie w ustawie o administracji elektronicznej. Zgodnie z tą ustawą począwszy od 1 listopada 2016 r. sądy są zobowiązane doręczać dokumenty w formie elektronicznej jedynie wówczas, gdy aktywowano funkcyjną skrzynkę pocztową na potrzeby doręczeń. Procedura aktywowania funkcyjnej skrzynki pocztowej jest różna dla osób fizycznych i prawnych. Osoby fizyczne muszą złożyć wniosek o jej aktywowanie. Począwszy od 1 lipca 2017 r. służby państwowe są zobowiązane aktywować funkcyjną skrzynkę pocztową dla osób prawnych figurujących w rejestrze działalności gospodarczej. Od tego dnia organy administracji publicznej, w tym sądy, są zobowiązane przesyłać wydane decyzje lub orzeczenia wyłącznie w formie elektronicznej.

Jeżeli dokumentu nie można doręczyć na rozprawie lub w trakcie innych czynności sądowych, ani nie można skorzystać z funkcyjnej skrzynki pocztowej, oraz jeżeli dokumenty nie muszą zostać doręczone do rąk własnych, sąd na wniosek strony przesyła taki dokument na adres poczty elektronicznej. Jeżeli dokumenty muszą zostać doręczone do rąk własnych, wówczas doręczenie następuje za potwierdzeniem odbioru, tzn. potwierdzeniem zaświadczającym, że adresat otrzymał dokument wskazany w tym potwierdzeniu.

Art. 25 ust. 1 lit. e) Osoby lub przedstawiciele zawodów, którzy mają prawny obowiązek akceptowania doręczenia dokumentów lub innej komunikacji pisemnej drogą elektroniczną

Wszystkie osoby prawne wpisane do rejestru działalności gospodarczej, które mają obowiązek posiadania aktywowanej funkcyjnej skrzynki pocztowej, są zobowiązane przyjmować dokumenty przesyłane elektronicznie do tej skrzynki począwszy od 1 lipca 2017 r. Inne osoby fizyczne lub prawne, które aktywowały funkcyjną skrzynkę pocztową na potrzeby doręczeń, również będą otrzymywały dokumenty do tej skrzynki funkcyjnej.

Art. 25 ust. 1 lit. f) Opłaty sądowe i metody płatności

Zgodnie z ustawą nr 71/1992 w sprawie opłat sądowych obowiązek uiszczenia opłaty powstaje z chwilą wniesienia pozwu z wykorzystaniem wypełnionego standardowego formularza A, co powoduje wszczęcie europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń. Opłaty sądowe są wskazane w wykazie opłat jako stawki procentowe lub jako opłaty stałe. W przypadku pozwu wniesionego w ramach europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń opłata jest wskazana w wykazie opłat pod pozycją nr 1. Jej wysokość jest zależna od kwoty należnego świadczenia lub wartości przedmiotu sporu i wynosi 6% (przy czym minimum 16,50 euro i nie więcej niż 16 596,50 euro, a w sprawach handlowych – 33 193,50 euro). Ustawa nie zawiera szczególnych przepisów dotyczących opłat sądowych pobieranych w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń.

Opłaty pobierane przez sądy można uiszczać w gotówce, przelewem bankowym lub w oddziale zagranicznego banku. Opłat można dokonywać w gotówce, jeżeli konkretny sąd zapewnił warunki umożliwiające skorzystanie z tej metody płatności oraz jeżeli wysokość opłaty w pojedynczej sprawie nie przekracza 300 euro. Opłaty wnosi się na rzecz sądu rozpatrującego sprawę w pierwszej instancji lub sądu, który dokonał czynności, za którą pobierana jest opłata.

Art. 25 ust. 1 lit. g) Postępowanie w sprawie środków odwoławczych i sądy właściwe do rozpatrywania takich środków

Środek zaskarżenia można wnieść od orzeczenia sądu pierwszej instancji. Wnosi się go w terminie 15 dni od dnia doręczenia orzeczenia do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie. Środek zaskarżenia uznaje się za wniesiony w terminie także wówczas, gdy został on wniesiony przed upływem wspomnianego okresu do właściwego sądu apelacyjnego. Środek zaskarżenia również uznaje się za wniesiony w terminie, jeżeli został on wniesiony po upływie 15-dniowego terminu ze względu na fakt, że skarżący kierował się nieprawidłowymi wskazówkami udzielonymi przez sąd co do terminu na wniesienie środka zaskarżenia. Jeżeli w orzeczeniu nie zawarto wskazówek co do terminu na wniesienie środka zaskarżenia lub jeżeli zawarto w nim nieprawidłową informację o tym, że środek zaskarżenia nie przysługuje, wówczas termin na wniesienie środka zaskarżenia wynosi trzy miesiące od dnia doręczenia orzeczenia. Środek zaskarżenia również uznaje się za wniesiony w terminie, jeżeli został on wniesiony do niewłaściwego sądu ze względu na fakt, że skarżący kierował się nieprawidłowymi wskazówkami co do właściwego sądu, do którego należy wnieść środek zaskarżenia. Zasada ta ma zastosowanie również wówczas, gdy w orzeczeniu nie wskazano właściwego sądu, do którego należy wnieść środek zaskarżenia.

Oprócz spełnienia wszystkich wymogów ogólnych przewidzianych dla pism procesowych, środek zaskarżenia musi wskazywać orzeczenie, którego dotyczy, zakres zaskarżenia, aspekty orzeczenia, które skarżący uważa za nieprawidłowe (uzasadnienie) oraz żądanie skarżącego. Środki zaskarżenia rozpatrują sądy okręgowe (krajské súdy).

Art. 25 ust. 1 lit. h) Postępowanie w sprawie ponownego zbadania orzeczenia oraz sądy właściwe do ponownego zbadania orzeczenia

Sądem właściwym do ponownego zbadania orzeczenia jest sąd, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego istnieje możliwość złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jeżeli przewidują to przepisy szczególne, w tym rozporządzenie (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń.

Oprócz spełnienia wszystkich wymogów ogólnych przewidzianych dla pism procesowych wniosek ten musi wskazywać sygnaturę orzeczenia, którego dotyczy, zakres zaskarżenia, przesłanki przemawiające za ponownym rozpatrzeniem sprawy, okoliczności potwierdzające, że wniosek wniesiono w terminie, dowody na poparcie wniosku, a także sformułowanie żądania skarżącego.

Art. 25 ust. 1 lit. i) Akceptowane języki

Język słowacki.

Art. 25 ust. 1 lit. j) Organy właściwe w zakresie wykonania

Egzekucję wszczyna się na wniosek. Wniosek ten kieruje się do sądu egzekucyjnego. Począwszy od 1 kwietnia 2017 r. sądem egzekucyjnym jest Sąd Rejonowy w Bańskiej Bystrzycy (Okresný súd Banská Bystrica).

Postępowanie egzekucyjne reguluje ustawa nr 233/1995.

Wnioski o wszczęcie egzekucji przesyła się w formie elektronicznej na elektroniczną skrzynkę pocztową właściwego sądu, korzystając z odpowiedniego formularza elektronicznego, który zostanie opublikowany na stronie internetowej ministerstwa. Rozpatruje się wyłącznie wnioski, na które uzyskano zezwolenie. Niezbędną dokumentację uzupełniającą przesyła się w formie elektronicznej na elektroniczną skrzynkę pocztową właściwego sądu wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji.

W przypadku gdy powód ani jego pełnomocnik nie mają aktywnej elektronicznej skrzynki pocztowej lub gdy zachodzi inna przeszkoda uniemożliwiająca im przesłanie wniosku w formie elektronicznej, wniosek o wszczęcie egzekucji można przedłożyć za pośrednictwem komornika. W takich przypadkach komornik pełni funkcję pełnomocnika upoważnionego do doręczania pism do czasu wszczęcia egzekucji i podejmuje niezwłocznie poszczególne czynności. W ciągu 15 dni komornik przesyła do sądu wspomniany wyżej wniosek o wszczęcie egzekucji. Z tego tytułu przysługuje mu wynagrodzenie oraz zwrot kosztów. Sposób, w jaki ustala się te płatności i oblicza ich wysokość, określa ministerstwo w powszechnie obowiązującym akcie prawnym.

Postępowanie egzekucyjne przeprowadza komornik upoważniony do prowadzenia egzekucji przez sąd egzekucyjny. Sąd przydziela sprawy, wydając zezwolenia na przeprowadzenie egzekucji w drodze losowej z wykorzystaniem odpowiednich środków technicznych i oprogramowania zatwierdzonego przez ministerstwo, tak aby zapewnić równomierny przydział spraw dla poszczególnych komorników oraz jego bezstronność. Reguła losowego wyboru komornika jest oparta na zasadzie terytorialności. Sprawy przydziela się komornikom wyznaczonym do prowadzenia działalności w okręgu właściwości sądu okręgowego (krajský súd), w którym znajduje się miejsce stałego zamieszkania lub siedziba dłużnika. Jeżeli nie można ustalić adresu miejsca stałego zamieszkania lub siedziby dłużnika w Republice Słowackiej, wówczas wyznacza się komornika z okręgu, w którym znajdowało się ostatnie miejsce stałego zamieszkania dłużnika lub w którym mieściła się jego ostatnia siedziba. Jeżeli również te adresy nie są znane, sprawa zostaje przydzielona losowo komornikowi prowadzącemu działalność w okręgu objętym właściwością Sądu Okręgowego w Bańskiej Bystrzycy (Krajský súd Banská Bystrica).

Ostatnia aktualizacja: 09/02/2024

Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.