Wzajemne uznawanie środków ochrony w sprawach cywilnych

Artykuł 17 - Informacje publicznie udostępniane

W portugalskim porządku prawnym środki ochrony mają zasadniczo charakter karny i są przewidziane w kodeksie karnym, kodeksie postępowania karnego oraz w ustawie nr 112/2009 z dnia 16 września 2009 r. ustanawiającej ramy prawne mające zastosowanie do zapobiegania przemocy domowej oraz ochrony ofiar przestępstw i udzielania im pomocy.

W dziedzinie prawa cywilnego można jednak zastosować środki ochrony w drodze ogólnej ochrony dóbr osobistych. Art. 70 ust. 2 kodeksu cywilnego stanowi: „Niezależnie od jakiejkolwiek powiązanej odpowiedzialności cywilnej osoba zagrożona lub ofiara przestępstwa może wystąpić z wnioskiem o zastosowanie środków odpowiednich do okoliczności w celu zapobieżenia spełnieniu groźby lub złagodzenia skutków już popełnionego czynu”.

W związku z tym cywilne prawo procesowe przewiduje przyjęcie szczególnych środków w celu zapobieżenia spełnieniu jakiejkolwiek bezprawnej i bezpośredniej groźby dla życia lub zdrowia fizycznego lub psychicznego osoby lub złagodzenia skutków już popełnionego czynu (art. 874 kodeksu postępowania cywilnego).

Art. 875 i 876 kodeksu postępowania cywilnego regulują pewne aspekty proceduralne tego rodzaju postępowania. Podsumowując, na gruncie prawa cywilnego procesowego, jeżeli wniosek o zastosowanie takiego środka zostanie przyjęty, sąd określa konkretne warunki postępowania, którym podlega pozwany, oraz, w stosownych przypadkach, termin na spełnienie określnych wymogów, wraz z obowiązkową karą pieniężną za każdy dzień spóźnienia lub za każde naruszenie, w zależności od tego, co jest bardziej odpowiednie w danym przypadku.

Istnieje również przepis regulujący wydawanie orzeczeń tymczasowych, które nie podlegają zaskarżeniu i mogą następnie zostać zmienione lub potwierdzone w faktycznym postępowaniu, w przypadku gdy z oceny dowodów przedstawionych przez osobę ubiegającą się o zastosowanie środka ochrony wynika, że istnieje zagrożenie wyrządzeniem bezpośredniej i nieodwracalnej szkody fizycznej lub psychicznej oraz gdy spełniony jest któryś z poniższych warunków:

a) sąd nie jest w stanie osiągnąć pewności co do istnienia, zakresu lub powagi zagrożenia lub popełnionego przestępstwa;

b) istnieją powody, dla których konieczne jest pilne zastosowanie środka bez wysłuchania strony przeciwnej.

Artykuł 18 lit. a)(i) - organy, które są właściwe do wydawania środków ochrony i do wydawania zaświadczeń zgodnie z art. 5

Nie dotyczy.

Artykuł 18 lit. a)(ii) - organy, przed którymi należy powoływać się na środek ochrony wydany w innym państwie członkowskim lub które są właściwe do wykonania takiego środka

Organami portugalskimi, przed którymi należy powołać się na środek ochrony orzeczony w innym państwie członkowskim lub które są właściwe do wykonania takiego środka, są wydziały o właściwości ogólnej (juízo de competência genérica) lub lokalne wydziały cywilne (juízo local cível) właściwego sądu.

Artykuł 18 lit. a)(iii) - organy, które są właściwe w sprawie dostosowania środków ochrony zgodnie z art. 11 ust. 1

Organami portugalskimi właściwymi do dostosowania środka ochrony zgodnie z art. 11 ust. 1 są: wydziały o właściwości ogólnej (juízo de competência genérica) lub lokalne wydziały cywilne (juízo local cível) właściwego sądu okręgowego.

Artykuł 18 lit. a)(iv) - sądy, do których należy wystąpić z wnioskiem o odmowę uznania oraz, w stosownych przypadkach, o odmowę wykonania, zgodnie z art. 13;

Sądami, do których należy wystąpić z wnioskiem o odmowę uznania oraz, w stosownych przypadkach, o odmowę wykonania, zgodnie z art. 13, są wydziały o właściwości ogólnej (juízo de competência genérica) lub lokalne wydziały cywilne (juízo local cível) właściwego sądu okręgowego.

Artykuł 18 lit. b) - język lub języki akceptowane w tłumaczeniach, o których mowa w art. 16 ust. 1

Językiem akceptowanym w tłumaczeniach, o których mowa w art. 16 ust. 1, jest portugalski.