Wyszukaj informacje według regionu
Za pomocą tej wyszukiwarki można wyszukiwać sądy i urzędy posiadające kompetencje w odniesieniu do konkretnych europejskich instrumentów prawnych. Należy pamiętać o tym, że choć dokładamy wszelkich starań, aby wyniki były jak najdokładniejsze, mogą istnieć wyjątki, w przypadku których kompetencje nie zostały określone.
1.) Jak można ogólnie określić przypozwanie osoby trzeciej?
Pod pojęciem „przypozwanie osoby trzeciej” rozumie się formalne zawiadomienie danej osoby trzeciej przez jedną ze stron o oczekiwanym albo toczącym się już procesie, o ile ta osoba trzecia w tym procesie dotąd nie występowała. Zawiadomienie to może zawierać propozycję włączenia się do sporu w charakterze interwenienta ubocznego. Strona przypozywająca wnosi do sądu stosowne pismo procesowe zawierające przypozwanie, które sąd ten formalnie doręcza osobie trzeciej. Samo przypozwanie nie czyni osoby trzeciej uczestnikiem w sporze. Decyzja o wstąpieniu do procesu, jak również co do przyłączenia się po jednej ze stron w charakterze tzw. interwenienta ubocznego, należy wyłącznie do niej. Osoba trzecia wchodząca do procesu nie staje się stroną w sporze, lecz (zwykłym) interwenientem ubocznym, którego czynności i oświadczenia nie mogą pozostawać w sprzeczności z czynnościami i oświadczeniami strony, do której przystąpił. Od interwenienta ubocznego nie zasądza się kosztów procesowych. Jeżeli jednak strona, do której interwenient uboczny przystąpił, wygra proces, może wówczas zażądać od przeciwnika procesowego zwrotu poniesionych kosztów interwencji.
Osoba trzecia, która dzięki przypozwaniu uzyskała możliwość współkształtowania przebiegu procesu jako interwenient uboczny, może, nawet jeżeli z tej możliwości nie skorzystała, wystąpić z roszczeniem o odszkodowanie opartym na zarzucie wadliwego prowadzenia procesu wyłącznie przed zgłoszeniem interwencji albo na dokonaniu przez stronę czynności materialno-dyspozytywnych, czemu nie mogła zapobiec, a w przypadku, gdy interwencji nie zgłosiła, na tym, że dokonaniu tych czynności nie mogłaby zapobiec. Zgłaszając w procesie interwencję u boku jednej ze stron, interwenient uboczny może pomóc jej ten proces wygrać i tym samym uniknąć postępowania regresowego, w którym zostanie pozwany, lub przynajmniej wzmocnić swoją pozycję procesową w takim postępowaniu.
2.) Jakie są najważniejsze skutki wydania orzeczenia w stosunku do osoby, która z przypozwania skorzystała?
Przypozwanie zakłada, że jedna ze stron toczącego się procesu ma powody, by obawiać się niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia, ale również by oczekiwać, że w razie wydania takiego rozstrzygnięcia będzie mogła wystąpić przeciwko osobie trzeciej z roszczeniem. Strona przypozywająca osobę trzecią ma zatem interes prawny w tym, by procesu nie przegrać (interwenient może jej w tym pomóc) lub, w razie przegrania tego procesu, nie ponieść szkody dzięki wygranej w kolejnym procesie przeciwko tej osobie trzeciej.
Jednocześnie, występując z przypozwaniem, strona przypozywająca pozbawia osobę trzecią możliwości zgłoszenia w kolejnym procesie przeciwko tej stronie pewnych roszczeń odszkodowawczych opartych na zarzucie wadliwego prowadzenia procesu. Osoba trzecia, która została przypozwana i tym samym uzyskała możliwość współkształtowania przebiegu procesu, może wystąpić z roszczeniem o odszkodowanie opartym na zarzucie wadliwego prowadzenia procesu wyłącznie przed zgłoszeniem interwencji albo na dokonaniu przez stronę czynności materialno-dyspozytywnych, czemu osoba trzecia nie mogła zapobiec, ewentualnie czemu nie mogłaby zapobiec. Osoba trzecia może korzystać ze środków obrony i podejmować czynności procesowe, o ile nie pozostają one w sprzeczności ze stanowiskiem procesowym strony, do której ta osoba przystąpiła. W razie wytoczenia przez stronę procesu przeciwko interwenientowi ubocznemu, prawomocne orzeczenie wydane w tym pierwszym procesie odniesie skutek względem interwenienta lub osoby trzeciej, która mimo przypozwania, nie zgłosiła interwencji, o tyle, że osoby te nie będą mogły zgłaszać zarzutów, które stoją w sprzeczności z głównymi elementami rozstrzygnięcia wydanego w tym pierwszym procesie.
3.) Przypozwanie osoby trzeciej pozostaje bez wpływu na ocenę prawną rozstrzygnięcia wydanego w procesie głównym.
4.) Rozstrzygnięcie wydane w pierwszym procesie nie wiąże w kolejnym, jeżeli stan sprawy w chwili przystąpienia interwenienta lub oświadczenia i czynności procesowe strony, do której przystąpił, uniemożliwiły mu korzystanie ze środków obrony (np. z tego względu, że strona ta nie uwzględniła w procesie pewnych okoliczności faktycznych lub roszczeń).
5.) Jak wskazano powyżej, przypozwanie jest prawnie skuteczne niezależnie od tego, czy osoba trzecia przystąpiła do pierwszego procesu.
6.) Przypozwanie pozostaje bez wpływu na relację pomiędzy osobą trzecią a przeciwnikiem procesowym strony przypozywającej, chyba że osoba trzecia przyłączyła się do procesu u boku tego przeciwnika.
W tym względzie odsyłamy do odpowiednich informacji przekazanych przez Austrię, które zamieszczono na portalu „e-Sprawiedliwość” w sekcjach „Wytoczenie powództwa”, „Wykonywanie orzeczeń sądowych”, „Postępowanie egzekucyjne”, pod następującym adresem URL.
– w Austrii jest to sąd rejonowy Bezirksgericht, przed którym toczy się postępowanie egzekucyjne. W odniesieniu do wniosków o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że nie zachodzą podstawy do odmowy uznania (art. 36 ust. 2) oraz w odniesieniu do wniosków o odmowę uznania (art. 45), sądem właściwym jest sąd rejonowy, w którego obszarze znajduje się miejsce zamieszkania albo siedziba strony związanej orzeczeniem.
– w Austrii jest to sąd krajowy (Landesgericht), za pośrednictwem sądu rejonowego (Bezirksgericht), przed którym toczy się postępowanie egzekucyjne.
– w Austrii jest to Sąd Najwyższy (Oberster Gerichtshof), za pośrednictwem sądu rejonowego (Bezirksgericht), przed którym toczy się postępowanie egzekucyjne.
Akceptuje się wyłącznie jęz. niemiecki.
– w Austrii: § 99 ustawy o właściwości sądów (Jurisdiktionsnorm).
– w Austrii: § 21 kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozessordnung).
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.