A) Czy mam prawo do odwołania się od orzeczenia sądu?

Tak, co do zasady – z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w obowiązującym prawie (zob. art. 593 kodeksu postępowania karnego) – od wyroków skazujących można wnieść apelację; alternatywnie, od wyroków w pierwszej instancji podlegających zaskarżeniu można wnieść kasację bezpośrednio do Najwyższego Sądu Kasacyjnego.

B) Jakie mam inne możliwości zaskarżenia orzeczenia?

Poza przypadkami przewidzianymi w przepisach szczególnych kasację opartą na przesłankach przewidzianych w obowiązującym prawie (zob. art. 606 kodeksu postępowania karnego) można wnieść od wyroków wydanych wskutek wniesienia apelacji lub od wyroków niepodlegających zaskarżeniu.

C) Jakie skutki będzie mieć dla mnie wyrok skazujący?

(i) Wpis w rejestrze karnym

Ogólnie rzecz biorąc, wyciąg z rejestru karnego dotyczący danej osoby zawiera m.in. informacje na temat prawomocnych wyroków skazujących wydanych przeciwko tej osobie.

(ii) Wykonanie kary, przekazywanie więźniów, warunkowe zawieszenie wykonania kary i kary alternatywne

Warunkowe zawieszenie wykonania kary: co do zasady przy wydawaniu wyroku skazującego na karę więzienia lub karę pozbawienia wolności na okres maksymalnie dwóch lat lub na karę grzywny, która – samodzielnie lub w połączeniu z odpowiednią karą pozbawienia wolności przewidzianą w obowiązujących przepisach – jest równoważna wyrokowi skazującemu na karę pozbawienia wolności na łączny okres wynoszący maksymalnie dwa lata, sąd może nakazać zawieszenie wykonania kary na okres pięciu lat, jeżeli oskarżonego skazano za przestępstwo, lub na okres dwóch lat, jeżeli oskarżonego skazano za wykroczenie; w odniesieniu do osób małoletnich i osób pełnoletnich, które nie ukończyły jeszcze 21. roku życia, przewidziano wyższe górne granice wymiaru kary (odpowiednio trzy lata i dwa i pół roku).

Kary alternatywne: zgodnie z art. 53 ustawy nr 689 z dnia 24 listopada 1981 r. jeżeli przy wydawaniu wyroku skazującego sąd uzna, że okres pozbawienia wolności nie może przekraczać dwóch lat, może zastąpić tę karę karą częściowego pozbawienia wolności; jeżeli sąd uzna, że okres pozbawienia wolności nie może przekraczać roku, może zastąpić tę karę karą dozoru sądowego (libertà controllata); jeżeli sąd uzna, że okres pozbawienia wolności nie może przekraczać sześciu miesięcy, może również zastąpić tę karę karą grzywny w odpowiedniej wysokości.

Wykonanie kary: ogólnie rzecz biorąc – poza przypadkiem osoby, która z uwagi na popełnienie czynu skutkującego skazaniem jej na karę podlegającą obecnie wykonaniu była już tymczasowo aresztowana w chwili wydawania wyroku kończącego postępowanie w sprawie – prokuratura zawiesza wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym czterech lat (okres ten obejmuje również wszelką pozostającą do odbycia część dłuższej kary), o ile kary tej nie orzeczono z tytułu popełnienia określonych poważnych przestępstw (o których mowa w art. 656 ust. 9 lit. a) kodeksu postępowania karnego i art. 4-bis ustawy nr 354/1975), na mocy specjalnego dekretu, który doręcza się skazanemu i jego adwokatowi i w którym stwierdza się m.in., że skazany może złożyć wniosek o zastosowanie kary alternatywnej wobec standardowego osadzenia w zakładzie karnym w terminie przewidzianym w obowiązujących przepisach; odpowiedzialność za rozpoznawanie tego rodzaju wniosków spoczywa na sędziach sprawujących nadzór nad wykonywaniem wyroków (Magistratura di Sorveglianza).

Przekazywanie więźniów: w tym względzie zastosowanie mają przepisy przewidziane w dekrecie legislacyjnym nr 16 z dnia 7 września 2010 r. przyjętym zgodnie z ustawą delegowaną nr 88 z dnia 7 lipca 2009 r. (prawo wspólnotowe z 2008 r.) w celu zapewnienia zgodności włoskiego prawa krajowego z decyzją ramową Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej lub postanowienia dwustronnych umów międzynarodowych zawartych przez Włochy.