Orzecznictwo UE

Trybunał Sprawiedliwości UE obejmuje dwa organy: Trybunału Sprawiedliwości i Sąd (utworzony w 1988 r.).

Trybunał jest organem sądowym Unii Europejskiej, który we współpracy z sądami państw członkowskich zapewnia stosowanie i jednolitą wykładnię prawa Unii Europejskiej. Jest to instytucja wielojęzyczna, ponieważ językiem postępowania może być każdy z języków urzędowych Unii Europejskiej. Trybunał ma obowiązek dbać o rozpowszechnianie swojego orzecznictwa we wszystkich państwach członkowskich.

Od początku swojego istnienia wspomniane dwa organy Trybunału Sprawiedliwości UE wydały około 38 000 wyroków.

Od 1997 r. orzecznictwo jest dostępne we wszystkich językach urzędowych UE na stronie internetowej trybunału. Jego baza danych zawiera pełne teksty wyroków, opinie trybunału, opinie rzecznika generalnego i postanowienia sądów UE. Bazę orzeczeń można przeszukiwać według sygnatury sprawy, daty, nazw/nazwisk stron, słów kluczowych w tekście itp. Ponadto baza orzeczeń zawiera streszczenia orzeczeń oraz informacje na temat orzeczeń nieopublikowanych w zbiorach orzeczeń i komunikatach zamieszczanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Inne istotne bazy orzecznictwa:

• EUR-Lex, baza aktów prawnych Unii Europejskiej – orzecznictwo UE we wszystkich językach urzędowych UE, w tym orzecznictwo z okresu przed 17.06.1997 r.
• JURIFAST baza prowadzona przez Stowarzyszenie Rad Stanu i Naczelnych Sądów Administracyjnych Unii Europejskiej (ACA Europe), zawierająca orzeczenia wydane przez Trybunał Sprawiedliwości UE w trybie prejudycjalnym oraz odnośne pytania prejudycjalne kierowane przez sądy państw członkowskich (baza danych jest dostępna w językach angielskim i francuskim).
• JURE – baza danych stworzona przez Komisję Europejską, zawierająca orzecznictwo dotyczące jurysdykcji w sprawach cywilnych i handlowych oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w państwie innym niż państwo, w którym orzeczenie zostało wydane. Obejmuje ona orzecznictwo w sprawie istotnych konwencji międzynarodowych (tj. konwencji brukselskiej z 1968 r., konwencji lugańskiej z 1988 r.) oraz orzecznictwo UE i państw członkowskich.